archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Amerikaanse toestanden Theo Capel

0308 Misdaad
Het is nogal onzinnig om Vals Beeld, het tweede boek van Elvin Post* een ‘literaire thriller’ te noemen. Ook al is een schilderij van Rembrandt als illustratie voor de omslag gebruikt. ‘Vermakelijke misdaadroman’ is een betere typering. Het is opnieuw – net als zijn debuut 'Groene vrijdag' – een boek vol Amerikaanse toestanden geworden.
Post is al vergeleken met Elmore Leonard, maar dat is onzin. Niet omdat hij minder goed zou zijn, maar omdat Leonard een compleet ander soort schrijver is die het van rappe dialoog en snelle scènes moet hebben. Post houdt veel meer van uitgebreide introspectie en neigt tot mateloos geouwehoer, maar wel van het soort waarop meestentijds Gods zegen rust. Als je al een vergelijking zoekt, kom je eerder bij de stoethaspelende criminelen uit de Dortmunder-serie van Donald Westlake terecht.

In Vals beeld plegen dieven op bestelling een brutale kunstroof in een Bostons museum, een roof die ook in werkelijkheid heeft plaatsgevonden. Ze nemen onder meer een Rembrandt – Christus in de Storm op het Meer van Galilea, dat ook op de omslag staat – mee die een maffiabaas vol rouwbeklag aan zijn muur wil hebben. Dat ze in opdracht van de Maffia werken leidt tot allerlei complicaties die Post met fraaie plotwendingen smakelijk weet af te werken. Dat er naast een kunstroof ook veel aandacht is voor kunstvervalsing leidt enigszins af, maar het stoort niet. Elvin Post is een auteur met een geheel eigen stijl die niet zoals op de achterflap staat ‘een belofte voor de toekomst’ is, maar een auteur die meteen met zijn debuut zijn naam wist te vestigen en die nu met zijn tweede boek herbevestigt.

Robert Crais is een Amerikaanse schrijver in het private eye-genre. Elvis Cole is zijn serieheld die hij af en toe inruilt voor een ander personage. Dat is dan bijvoorbeeld de politievrouw Carol Starkey die in het Cole-verhaal The Forgotten Man** opeens voor Cole valt, zonder dat die dat overigens beseft. Het is treurig en vermakelijk tegelijk. Cole heeft het veel te druk om vast te stellen of een vermoorde man zijn al lang geleden uit zijn leven verdwenen vader is, een man waarvan hij bij wijze van spreken nog dagelijks wakker wordt.

Dat een privé-detective op zoek gaat naar de vader van iemand is een veelgebruikt thema, maar dat hij nu in De Vergeten Man, zoals het verhaal in het Nederlands heet, tracht vast te stellen wie zijn eigen vader is, is een noviteit. Het leidt tot een sentimenteel aangezet verhaal dat voortdurend van perspectief wisselt. De vermoorde man die als laatste woorden zou hebben geuit dat hij Cole zoekt die zijn zoon zou zijn, heeft zijn verleden zorgvuldig uitgewist. Dat maakt uiteraard het zoeken niet gemakkelijk en het belemmert te ontdekken wie de stuitende gewelddadigheden pleegt waarop de lezer beetje bij beetje kijk krijgt. Psychopaat ontmoet zelfingenomen speurder zou je kunnen zeggen.

Mooi is de anekdote over Cole’s jeugd toen hij op zoek was naar een circusartiest die optreedt als menselijke kanonskogel. Zijn moeder had hem wijsgemaakt dat zijn weggelopen vader dat vak uitoefende. De zoektocht uit zijn jeugd die tot niets leidde, wordt nu onder vreemde omstandigheden hervat. Wat niet goed begint, eindigt meestal ook niet goed, maar Cole kan het tenslotte nog net navertellen. Voor dat moment heeft hij op de drempel tussen leven en dood nog een mooie droom over zijn vader. Sommige auteurs gunnen hun personages soms net iets te veel.

Elvin Post (2006). Vals Beeld. Ambo/Anthos Uitgevers (€19,95)
Robert Crais (2005). The Forgotten Man. Ballantine Books (Van Ditmar Boekenimport, €10,95)
idem (2005). De Vergeten Man. De Boekerij (€17,95)
 
 


© 2006 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Misdaadboeken"
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Amerikaanse toestanden Theo Capel
0308 Misdaad
Het is nogal onzinnig om Vals Beeld, het tweede boek van Elvin Post* een ‘literaire thriller’ te noemen. Ook al is een schilderij van Rembrandt als illustratie voor de omslag gebruikt. ‘Vermakelijke misdaadroman’ is een betere typering. Het is opnieuw – net als zijn debuut 'Groene vrijdag' – een boek vol Amerikaanse toestanden geworden.
Post is al vergeleken met Elmore Leonard, maar dat is onzin. Niet omdat hij minder goed zou zijn, maar omdat Leonard een compleet ander soort schrijver is die het van rappe dialoog en snelle scènes moet hebben. Post houdt veel meer van uitgebreide introspectie en neigt tot mateloos geouwehoer, maar wel van het soort waarop meestentijds Gods zegen rust. Als je al een vergelijking zoekt, kom je eerder bij de stoethaspelende criminelen uit de Dortmunder-serie van Donald Westlake terecht.

In Vals beeld plegen dieven op bestelling een brutale kunstroof in een Bostons museum, een roof die ook in werkelijkheid heeft plaatsgevonden. Ze nemen onder meer een Rembrandt – Christus in de Storm op het Meer van Galilea, dat ook op de omslag staat – mee die een maffiabaas vol rouwbeklag aan zijn muur wil hebben. Dat ze in opdracht van de Maffia werken leidt tot allerlei complicaties die Post met fraaie plotwendingen smakelijk weet af te werken. Dat er naast een kunstroof ook veel aandacht is voor kunstvervalsing leidt enigszins af, maar het stoort niet. Elvin Post is een auteur met een geheel eigen stijl die niet zoals op de achterflap staat ‘een belofte voor de toekomst’ is, maar een auteur die meteen met zijn debuut zijn naam wist te vestigen en die nu met zijn tweede boek herbevestigt.

Robert Crais is een Amerikaanse schrijver in het private eye-genre. Elvis Cole is zijn serieheld die hij af en toe inruilt voor een ander personage. Dat is dan bijvoorbeeld de politievrouw Carol Starkey die in het Cole-verhaal The Forgotten Man** opeens voor Cole valt, zonder dat die dat overigens beseft. Het is treurig en vermakelijk tegelijk. Cole heeft het veel te druk om vast te stellen of een vermoorde man zijn al lang geleden uit zijn leven verdwenen vader is, een man waarvan hij bij wijze van spreken nog dagelijks wakker wordt.

Dat een privé-detective op zoek gaat naar de vader van iemand is een veelgebruikt thema, maar dat hij nu in De Vergeten Man, zoals het verhaal in het Nederlands heet, tracht vast te stellen wie zijn eigen vader is, is een noviteit. Het leidt tot een sentimenteel aangezet verhaal dat voortdurend van perspectief wisselt. De vermoorde man die als laatste woorden zou hebben geuit dat hij Cole zoekt die zijn zoon zou zijn, heeft zijn verleden zorgvuldig uitgewist. Dat maakt uiteraard het zoeken niet gemakkelijk en het belemmert te ontdekken wie de stuitende gewelddadigheden pleegt waarop de lezer beetje bij beetje kijk krijgt. Psychopaat ontmoet zelfingenomen speurder zou je kunnen zeggen.

Mooi is de anekdote over Cole’s jeugd toen hij op zoek was naar een circusartiest die optreedt als menselijke kanonskogel. Zijn moeder had hem wijsgemaakt dat zijn weggelopen vader dat vak uitoefende. De zoektocht uit zijn jeugd die tot niets leidde, wordt nu onder vreemde omstandigheden hervat. Wat niet goed begint, eindigt meestal ook niet goed, maar Cole kan het tenslotte nog net navertellen. Voor dat moment heeft hij op de drempel tussen leven en dood nog een mooie droom over zijn vader. Sommige auteurs gunnen hun personages soms net iets te veel.

Elvin Post (2006). Vals Beeld. Ambo/Anthos Uitgevers (€19,95)
Robert Crais (2005). The Forgotten Man. Ballantine Books (Van Ditmar Boekenimport, €10,95)
idem (2005). De Vergeten Man. De Boekerij (€17,95)
 
 
© 2006 Theo Capel
powered by CJ2