archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Misdaadboeken | ||||
Bittere rijst | Theo Capel | |||
In sommige plaatsen mag bij het verlaten van het stadhuis geen rijst over het bruidspaar worden gestrooid in verband met het gevaar van uitglijden. In 'Til Death Do Us Part van Kate White* gebeuren nog ergere zaken na de huwelijkssluiting. Het ene na het andere bruidsmeisje wordt vermoord en amateur-detective en journaliste Bailey Weggins vreest dat zij binnenkort ook aan de beurt is. De bruid die een cateringimperium aan het opbouwen is, lijkt buiten schot te blijven, maar maakt zich ook vreselijk ongerust en neemt Bailey in de arm.
De schrijfster werkt voor Cosmopolitan en lijkt haar dagelijks leven goed te kunnen gebruiken voor haar fictie. Haar heldin rent rond in een wereldje van glamour en rijkdom in en rondom New York. Gelukkig kan ze zich ook regelmatig – seksueel –ontspannen met een intelligente, maar ook fysiek aantrekkelijke man. Maar is hij de ware? Dat houdt haar ook bezig.
Alles ontspint zich met de dood van bruidsmeisje nummer drie. Net als de voorgaande twee lijkt ze door een stom ongeluk te zijn omgekomen, maar haar vrouwelijke intuïtie zegt Bailey dat het anders moet zijn. Het doet allemaal denken aan de boeken van Sue Grafton, inclusief een oude buurman die als praatpaal dient. Wel is het meer 'gezelligjes'. Goede lectuur voor gerijpte jonge vrouwen die even alleen op de bank liggen.
In Cold Blood van Theresa Monsour** moet ook al een bruidsmeisje het leven laten. Van trouwen komt trouwen, zeggen ze wel eens, maar soms loopt het dus ook glad verkeerd af. De arme vrouw – bruidsmeisjes zijn in de V.S. blijkbaar vaak oude schoolvriendinnen van de bruid – struikelt halfdronken op weg naar huis en wordt met opzet door een psychopaat doodgereden.
De moord leidt tot de introductie van Paris Murphy, een vrouwelijke rechercheur met een goed figuur dat ze graag tegen een flinke vent vlijt. Laat het nu toeval zijn dat zij de moordenaar van school kent, waar hij voortdurend werd gepest, onder meer wegens stotteren en het feit dat hij de zoon van de conciërge was. Zijn vader die de meisjes op school lastig viel, krijgt ook nog een onsmakelijke rol in het geheel. Het is geen frisse boel in het verre Minnesota. En het is allemaal van dik hout zaagt men planken.
Paris Murphy lijkt bedoeld als seriefiguur. Vandaar de vele persoonlijke details die de schrijfster over haar vertelt tot en met wat haar moeder graag op tafel zet. Murphy, zoals ze zakelijk door haar collega's wordt genoemd of vervelender potatohead – waarom wordt niet duidelijk; ze ziet er namelijk niet uit als een uitgelopen aardappel; integendeel, met uitzondering van een klein ontsierend litteken op haar voorhoofd – is van Libanees-Ierse afkomst en woont op een ark in de Mississippi. Die details zijn allemaal beter tot je te nemen dan de onsmakelijkheden over de moordenaar. Om mee te ijzen op de bank, maar toch niet fris.
Karaktermoord van Roel Janssen*** speelt voor een deel in China en daarmee houdt alle verband met rijst op. China wordt alleen beschreven als opkomende industriestaat die de hele wereld, inclusief Nederland, gaat verpletteren met consumentenartikelen. Niet alleen met laagwaardige spullen, maar bijvoorbeeld ook met mobiele telefoons met beeldverbinding. Een Hollandse handelsagent heeft daarvoor de exclusieve importrechten, maar in plaats dat hij er rijk van wordt, dreigt alles vierkant uit de klauw te lopen.
De journalist Janssen – hij werkt voor NRC Handelsblad – loopt de schrijver Janssen hinderlijk voor de voeten. Vaak lijkt hij meer op een sympathieke leraar economie die de les met sappige verhalen aankleedt. De opkomst van China, de rol van de EU, uitbesteding van arbeid, nieuwe technologie, lobbyisten, de hele moderne wereld raast voorbij. Dat een Chinees in een Rotterdams hotel overlijdt bij het kijken naar een seksfilm wordt dan ondergeschikt, terwijl Janssen wel het verhaal er aan heeft opgehangen.
De handelsagent krijgt te maken met een vrouwelijke rechercheur van Chinese afkomst die uiteindelijk met hem een soort speurdersduo vormt. Onderweg krijgen we ook nog college internationale economie van Frederico Riccardo, hoogleraar te Florence annex rokkenjager. Het lijkt een plaagstootje of compliment voor Frederick (Rick) van der Ploeg die in werkelijkheid in die stad economie doceert. Een vreemd detail is dat Riccardo familie zou zijn van de beroemde 18e eeuwse econoom David Ricardo wiens naam met een enkele 'c' wordt geschreven. Misschien is het om aan te tonen dat een journalist best iets kan verzinnen of misschien om juist te schetsen dat journalisten alles verzinnen. Janssen moet uitkijken dat hij geen karaktermoord op zijn vak pleegt dan wel op het misdaadgenre. Om mee op de bank in slaap te vallen.
* Kate White. ‘Till Death Do Us Part. Warner Vision, Van Ditmar Boekenimport (€ 10,95).
** Theresa Monsour. Cold Blood. (Time Warner, Van Ditmar Boekenimport (€ 12,95). *** Roel Janssen. Karaktermoord. Cargo (€ 18,90). |
||||
© 2006 Theo Capel | ||||
powered by CJ2 |