|
Een naslagwerk blijft handig, ook in het internettijdperk. Alles
is tegenwoordig wel op het net te vinden en vaak zelfs ook overzichtelijk
op een website bij elkaar, maar even een boek uit de kast
trekken om iets op te zoeken werkt wel zo snel en je kan met een
boek ook aan tafel gaan zitten of op de bank. In Moordgids
van Jos van Cann (Signature, € 19,95) staan alle misdaadauteurs
bij elkaar van wie werk in de afgelopen vijftig jaar in het Nederlands
is verschenen. Het is een boek op A4-formaat met een slappe kaft
dat zich daardoor makkelijker aan tafel laat lezen dan op de bank.
De basis voor het geheel vormde de sinds 1980 jaarlijkse verschijnende
Detective & Thrillergids van het weekblad Vrij
Nederland. Van Cann heeft van de buitenlandse auteurs niet
zoals in de gids alleen hun vertaalde werk opgenomen, maar hun hele
oeuvre. Dat kan de lezer nog eens op een idee brengen.
Ook anders dan in de gids van Vrij Nederland staat er geen beschrijving
en waardering van de boeken weergegeven. Dat wil zeggen: geen lovende
woorden, maar wel de sterren die het weekblad gaf. Achterin staat
ook nog een overzicht van bekroonde boeken, met name die van de
Nederlandstalige auteurs. Gelukkig is het naslagwerk niet alleen
een bibliografie, want dan zou het wel snel saai worden. Van Cann
is zelf ook recensent van misdaadboeken en maakt regelmatig een
profiel van een auteur. Zijn eigen stukken larderen het boek, hier
en daar aangevuld met - soms wel erg rijkelijk - citaten van collega-recensenten.
Achterin wordt ook nog naar websites over het onderwerp
verwezen. Voor de gretige lezer van misdaadboeken zijn vooral www.crime.nl
en www.crimezone.nl goede sites. Voor wie meer bibliografisch
in de breedte wil is er www.liacs.nl/home/kosters
/vnst.html. Dat is nogal
een mond vol. Van Cann verwijst naar dezelfde makers met een adres
dat niet meer klopt, zo gaat dat wel meer met websites.
Van Peter Robinson staan alleen nog maar de boeken vermeld in Moordgids.
Hij is de schepper van de Engelse inspecteur Alan Banks die in de
Yorkshire Dales werkt. In Verdronken Verleden (A.W.
Bruna, € 18,95) komt - zoals de titel al suggereert - een oud
drama tot leven. In een drooggevallen reservoir vindt men het geraamte
van een vrouw die het slachtoffer was van een moord. Banks moet
haar identiteit achterhalen, maar tegelijkertijd krijgt de lezer
al via terugblikken in de gaten wie ze was. Alleen het waarom van
haar dood blijft tot het eind onduidelijk en achteraf gezien ook
onbevredigend. Je kunt Verdronken Verleden een mooi leesboek
noemen. Het is ook lekker dik, met ruim 300 bladzijden. Het staat
vol met persoonlijke details, vooral over Banks zelf. Hij is na
een langdurig huwelijk door zijn vrouw verlaten en begint in dit
verhaal iets moois met een ondergeschikte. Aan meerderen heeft hij
de pest, over zijn zoon maakt hij zich zorgen en zo zijn er nog
veel meer dingen te vertellen waarvan je je afvraagt of je die allemaal
wilt weten. Maar houd je van een menselijk verhaal vol kleine details
en rustig van toon, dan ben je met Robinson goed uit. Hij heeft
dit keer vooral ook zijn best gedaan om de toestanden op het Engelse
platteland in WO II te schilderen.
Over Tomas Ross (een pseudoniem) en Rinus Ferdinandusse (geen pseudoniem)
kun je van alles lezen in Moordgids. De twee rijpere Nederlandse
schrijvers hebben hun samenwerking die begon met De Mannen van
de Maandagochtend voortgezet. Nu ligt er Kidnap
(Cargo, € 18,90) dat de mateloosheid, wijdlopigheid en uitbundigheid
van hun eerste productie mist en zo een beter boek is geworden.
Kritiek is er wel te geven, bijvoorbeeld op de afwikkeling van de
intrige. “Nooit eerder werd zo'n fortuin aan losgeld op zo'n
geniale wijze binnengehaald” staat op de achterflap, maar
aan het eind moet de lezer eigenlijk maar raden hoe het precies
is gegaan en zo geniaal was dat eigenlijk niet. De ontvoering van
een industrieel staat smakelijk beschreven, evenals de voorbereiding
ervan en de nasleep. Een harde Hollander heeft alles bedacht - lijkt
het - en samen met een even harde Indo voert hij de plannen uit.
Misschien dat er wat veel naamgrappen in het boek zitten. Een carrièrebeluste
advocate heet Mabel, een commissaris Van Hall, de Indo heet Manasuma
en een vrouw van Hollands-Canadese afkomst Trees. Je moet soms zelf
ook een beetje rijp zijn om de grap te doorzien, maar leeftijd speelt
verder geen rol om Kidnap met plezier te kunnen lezen.
|
|