The Good Thief's Guide To Amsterdam van Chris Ewan (Long Barn Books, € 19,99, Van Ditmar Boekenimport) is een eigenaardig boek met een fraaie titel. Het is het verhaal over een soort gentleman-inbreker die tegelijkertijd auteur van misdaadromans is – bijna uiteraard met een dief als hoofdpersoon. Als Engelsman is hij tijdelijk in Amsterdam neergestreken en daar wordt hij benaderd om een dubbele inbraak te plegen. Iemand heeft een van de drie aapjes (van horen, zien en zwijgen) in zijn bezit en wil de andere twee ook hebben. Dat leidt tot veel gedraaf en geren door een Amsterdam dat een vervreemdende indruk maakt op de lezer die er bekend is. Aan de ene kant lijkt het bijna onmogelijk dat Ewan er niet heeft rondgelopen. Zo maakt hij bijvoorbeeld melding van het Blauwe Theehuis in het Vondelpark, een locatie die een buitenlander niet meteen zou vinden. En zijn hoofdpersoon weet bijvoorbeeld 'Twee pils' correct te bestellen. Aan de andere kant loopt hij door de hoerenbuurt, maar dan door een straat die er net buiten ligt. En het eind vindt plaats in het Oosterdok dat vol vervallen loodsen en pakhuizen zou staan. Die zijn er zelfs nooit geweest. Je zou bijna concluderen dat Ewan deel uitmaakte van een van die vele groepjes stomdronken Britse toeristen die je vooral in het weekend kunt tegenkomen, en enigszins verward is teruggekeerd naar Engeland.

En roken in de trein zoals de hoofdpersoon doet, mag al jaren niet meer. Het is dan vreemd dat zijn hoofdpersoon speciaal een pakje koopt om onderweg naar Leiden een sigaretje op te kunnen steken.

Het verhaal hangt van toevalligheden aan elkaar en maakt een ouderwetse indruk door onder meer de eindscène waarin alle verdachten bij elkaar zijn geroepen. Dat was bijvoorbeeld lang geleden de vaste aanpak van Nero Wolfe van Rex Stout. Aan de ene kant is zo'n aanpak in onze tijd charmant nostalgisch, maar anderzijds ook amateuristisch. Datzelfde geldt voor de functie die drie aapjes in het verhaal vervullen. Ewan is een debutant die misschien te vroeg debuteert. Bij de liefhebbers van een ouderwets, Baantjer-achtig Amsterdams verhaal zal zijn boek toch wel in de smaak vallen. Maar laat ze dan ook het rode potlood klaarleggen om de topografische fouten aan te strepen.

De hoofdpersoon uit The Winter Of Frankie Machine van Don Winslow (Vintage, € 14,99, Van Ditmar Boekenimport) kan blind de weg vinden in San Diego, waar hij opgroeide en nog steeds woont en het verhaal voornamelijk is gesitueerd. Winslow is een uiterst professionele auteur die vooral smakelijk over criminelen weet te schrijven. Dit keer is het echt goed raak, hoewel je je bij het eerste deel van het verhaal begint af te vragen waar het met de hardwerkende zestiger Frankie naar toe moet. Dan blijkt dat hij een gepensioneerde huurmoordenaar is die onverwacht door zijn oude makkers naar het leven wordt gestaan. Vanaf dat moment krijgt het verhaal vaart, jeu en weet Winslow er iedere keer een fraaie wending aan te geven. Je gaat Frankie sympathiek vinden, ondanks al het moordenaarswerk dat hij verrichtte en waar je een kijkje op krijgt. Het zou toch niet zo zijn dat hij het aan het eind moet afleggen?

Meestal raak ik geïrriteerd door schrijvers die de onvoltooid tegenwoordige tijd gebruiken en dan liefst ook nog in korte, staccatozinnen. Winslow maakt zich daaraan schuldig, maar eigenaardig genoeg las ik er dit keer overheen. Aan een lekker boek kun je je niet storen. Wie van de tv-serie De Soprano's houdt moet dit verhaal zeker lezen. De achternaam van de hoofdpersoon is overigens een verbastering van Machianno, zoals hij eigenlijk heet en een verwijzing naar de koele, doeltreffende manier waarop hij zijn dodelijke klusje uitvoerde. Frankie blijkt zijn stiel nog niet te zijn verleerd.

Als goede schrijver weet Winslow talloze kleine anekdotes en andere aardige details in het verhaal te verweven. Een ervan is de ontmoeting van Frankie met een vroeger gangsterliefje die nu half dementerend blijkt te zijn. Eigenlijk niet iets om over in de lach te schieten, maar voor de kleur van verhaal doet het het goed. Liefhebbers die alleen Nederlands lezen moeten nog even wachten. Tegen de zomer verschijnt de vertaling. Dan moet ook de film naar het boek te zien zijn. Helaas met Robert de Niro, inclusief die vieze puist op zijn wang, als Frankie. Een mens kan niet alles hebben. Meryl Streep erbij zou overigens nog erger zijn.

 

*************************************