![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? | ||||
Ik vertrek (2) | Bram Schilperoord | |||
![]() De volgende ochtend fiets ik naar Villa Real St. Antonio, ga aan boord van de ferry voor de twintig minuten durende vaartocht over de grensrivier Guadiana, stap aan wal in het Spaanse stadje Ayamonte en fiets in oostelijke richting naar Punta del Moral. Na een kilometer of vijf ben ik in de badplaats Isla Canela. Het is doodstil op straat. Ook de bebouwing, die bestaat uit fraaie oude villa's en enkele recent gebouwde appartementsgebouwen, toont weinig tekenen van leven. Nog eens drie kilometer verder doemt Punta del Moral op. Het stadje waar Frans Matla en Marcha Vlasma in januari vorig jaar hun Rent a Bike (Alquiler de Bicicletas) zijn begonnen. De havenplaats telt net als veel andere Spaanse kuststeden veel nieuwe appartementsgebouwen, maar deze hebben niets van doen met de afschrikwekkende hoogbouw aan de Costa del Sol. Deze bouw doet nog het meest denken aan Moorse kastelen. Midden in de stad, op een van de gemeente gehuurd terrein, oefent Frans zijn bedrijf uit. Fiets- en kajak verhuur. Daarnaast heeft hij een mini-golf baantje. Een bestaand houten gebouwtje heeft Frans eigenhandig getransformeerd tot een gezellige bar plus een terras. In een ander gebouw staan zijn fietsen. Daar geeft hij ook, inmiddels aardig de Spaanse taal meester, Engelse les aan de inwoners en hun kinderen. Hun eigen drie kinderen volgen zonder noemenswaardige moeite het Spaanstalig onderwijs. Het is nu stil, geeft Frans toe, maar de zomer was top. 'We springen er makkelijk uit', zegt hij, 'ook al omdat onze investeringen te overzien zijn. Ik heb 20 mille uitgegeven voor de business, en ook nog eens zo'n bedrag voor renovatie van het gebouwtje, andere fietsen, vergunningen etc. De kinderen voelen zich thuis en Marcha en ik willen voorlopig nergens anders heen'. 'Waarom Spanje, Frans?’ vraag ik. 'Ik heb overal op de wereld gewerkt en gewoond', zegt hij 'en de laatste twee jaar op IJsland. Marcha wilde ook wel graag weg uit Nederland en kwam met het voorstel naar Noorwegen te verhuizen. Elk ander land maar géén Scandinavië, vond ik na twee jaar kou, regen, sneeuw en nauwelijks zon. We hebben eerst nog even in zo'n drukke Spaanse badplaats rondgekeken, maar daar wil je niet wonen. Hier wel, deze plaats heeft alle charme van het hedendaagse Spanje'. Als blijkt dat Frans, toen hij nog in Amsterdam woonde, regelmatig de Cotton Club bezocht (mijn stamcafé!) en we in ieder geval één overeenkomst hebben, bedenk ik dat het misschien zo gek niet is ook ergens in Spanje een fietsverhuur te beginnen. Een band plakken is zó gebeurd en een fietsbel vervangen moet me ook wel lukken. Misschien kom ik dan ook nog eens in 'Ik Vertrek'. Ik vermoed dat ik dan meer leedvermaak zal oproepen dan bewondering. NB. Een droevige kanttekening van onze tekenaar: de geportretteerde Frans Matla is in 2017 door een ongeluk om het leven is gekomen. ------ Het plaatje is van Petra Busstra Meer informatie op: www.petrabusstra.com |
||||
© 2021 Bram Schilperoord | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |