archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
In de kerstvakantie Katharina Kouwenhoven

0206 Met de kerst

De Kerstvakantie is bedoeld als de gezelligste periode van het jaar. Buiten jaagt een sneeuwstorm, ’s nachts vriest het licht en daardoor daagt de hoop op bevroren sloten, je buitenshuis begeven wordt sterk afgeraden vanwege dreigende beijzeling van straten en pleinen, maar binnen snort de centrale verwarming en klotst het water in haar niet ontluchte buizen, de kaarsjes worden ontstoken en het enige dat ontbreekt zijn ouderwetse ijsbloemen op de ramen. Tijd voor het allergezelligste familiespel, namelijk TV kijken op de bank vanonder een zelfgemaakte lappendeken. Daar is wel een voorwaarde aan verboden. Kerst TV moet om te snotteren zijn.

De ultieme snotterfilm is wat mij betreft Jody het Hertenjong. Onder boven geschetste omstandigheden heb ik die jaren geleden in een Kerstvakantie met mijn dochter gezien, terwijl wij minstens een halve doos Kleenex wegwerkten. Een arm boeren gezin dat leeft op een schraal stukje grond en dag en nacht ploetert om het hoofd boven water te houden. Vader, moeder en een opgeschoten jongetje van een jaar of tien. Dat kind moet zich vermaken met zijn werk op het land en het gebed, waarin zijn schamele maaltijd gezegend wordt. Vriendjes heeft hij niet, want de dichtsbijzijnde boerderij is mijlen ver verwijderd, maar zijn ouders houden veel van hem.

Op een dag verschijnt er een lichtpuntje in zijn leven in de vorm van een jong hertje, dat het waagt vanuit het aanpalende bos naar overleving te zoeken op het kleine lapje in cultuur gebrachte grond. Het jongetje ontfermt zich over dit weerloze en ten dode opgeschreven wezentje, maar zijn vader staat daar wat sceptisch tegenover. Toch staat hij hem toe de zorg op zich te nemen voor dit aandoenlijke schepseltje, dat al snel opbloeit en een groeispurtje inzet. Er ontstaat vanzelfsprekend een hechte band tussen hertje en jongetje, maar dat beestje moet natuurlijk meedelen in de schaarse voedselvoorraad. Al snel is hij echter zo fors dat hij wel voor zijn eigen voedsel kan zorgen, dat hij betrekt van het gewas dat met zoveel moeite en zorg opgekweekt wordt op dat onherbergzame stukje grond. Kortom, hertje dreigt de gehele oogst in korte tijd tussen zijn liefelijke kaakjes te vermalen. Het is dus het boerengezin óf hertje, waarop de vader een kloek besluit neemt. Hertje moet eraan. Uit opvoedkundige overwegingen drukt hij zijn zoon zijn dubbelloops in de handen en gebiedt hem zijn lieveling en enige vriendje om te leggen.
Hou daarbij je ogen maar eens droog.

Elke Kerstvakantie is het eerste wat ik doe het dubbelnumer van de radio- en TVbode doornemen om te zien of Jody weer eens op het programma staat. Helaas.
Ben ik dit jaar anderszins aan mijn trekken gekomen wat snotterfilms betreft? Heb ik wezen gezien, die na een erbarmelijke gang langs uitbuitende weeshuisbazen, gierige adoptiegezinnen en teringopwekkende rasphuizen uiteindelijk het geluk vonden, of mishandelde dieren waar eenzame kinderen met al hun ziel en zaligheid hun liefde over uitstortten om vervolgens alsnog aan ongeneeslijke hoefwonden te creperen, of eenzame nikkertjes die de slavernij wisten te ontvluchten om via de regen in de drup te belanden van boosaardige landeigenaren tot een edele ‘belle’ een aangepaste huisjongen van ze wist te maken? Nogmaals, helaas.

Moderne kinderen en hun moderne ouders – als die tenminste nog meekijken vanonder de deken op de bank – moeten het doen met Pietje Bell, Abeltje, Minoes en Ja zuster, Nee zuster. Pietje Bell heb ik niet gezien en heb ik zelf nooit een erg leuk boek gevonden, maar die andere films vond ik tamelijk slechte aftreksels van respectievelijk de boeken en de serie waarop ze gebaseerd zijn. Die boeken moet je voorlezen en die serie zou je moeten zien (als hij niet gewist was !) Maar het ergste is natuurlijk dat ze geen snottermogelijkheid bieden. Ze zouden helemaal niet in de Kerstvakantie uitgezonden moeten worden. Net zo min als die Potterfilms en die kabouterfilms van In de Ban van de Ring. Ook deze heb ik niet gezien, want ik hield als kind al niet van sprookjes en andersoortige verhalen waarin dingen gebeurden die niet konden. Uit het idee van volwassenen dat kinderen dit zo leuk zouden vinden spreekt een misplaatst romantisch idee over de kinderziel; het zijn meestal de ouders zelf die dit leuk vinden, omdat ze ‘echte’ boeken en films te moeilijk vinden, zoals ook meestal de ouders een bezoek aan de Efteling leuker vinden dan de kinderen zelf, die alleen maar moe worden van al dat gesjok langs die nepkastelen en bordkartonnen gotiek.

Natuurlijk waren er ook nog allerlei films over ‘Christmas’ dat in twee films zelfs gered werd en over ‘Santa Claus’, maar wie in eenzaamheid de Kerstdagen wilde doorbrengen had het niet makkelijk. Er was veel ‘humor’ en veel muziek te kijken en als je op 2e Kerstdag een beetje bijtijds je nest uit kwam kon je Citizen Kane zien. Als je die tenminste voor de zoveelste keer wilde zien. Het absolute dieptepunt vormde natuurlijk Kerst met Frans Bauer, vooral omdat dat urenlang duurde.

Gelukkig is de Kerstvakantie ook de tijd van de jaaroverzichten en die waren er volop. De terugblik op de Olympische Spelen, de terugblik op het EK voetbal (met commentaar van de verguisde coach Dick Advocaat), het Twee Vandaag jaaroverzicht, het Studio Sport jaaroverzicht, het Top of the Pops jaaroverzicht, Spijkersjaaroverzicht en het Journaal jaaroverzicht, waarvan er een aantal zelfs tweemaal werden uitgezonden. De Top 2000 à Gogo is natuurlijk geen jaaroverzicht, maar meer een gimmick waar een programma omheen wordt gebouwd en het zou best een aardig programma kunnen zijn als Mathijs van Nieuwkerk elke dag zijn Ritalin zou slikken – rustig, rustig, jongen – want ik ben altijd wel nieuwsgierig naar de plaats van mijn favoriete popsongs, net zo als ik steeds verbijsterd ben over de nummers waar ik nog nooit van gehoord heb en dat zal wel voor meer mensen gelden.

Jaaroverzichten zijn natuurlijk niet voldoende om van de Kerstvakantie een ‘thuiszitter’ te maken, maar veel kon nog goed gemaakt worden met Oud en Nieuw. Oud Jaar is tenslotte de avond van (de opvolgers van) Wim Kan, maar wie is in godsnaam ooit op de gedachte gekomen die traditie uit te besteden aan Lebbis & Jansen? Freek de Jonge, dat spreekt vanzelf; Youp van ’t Hek, dat is al even slikken en vroeg aan de champagne beginnen, maar L&J is iets dat je net over de rand van je zelfmoordvoornemen heen duwt. Dus héééél vroeg naar bed en door de knallen heen slapen of héééél lang op blijven tot de ganse fles jenever leeg is. Dat moet je dan bekopen met het missen van het Nieuwjaarsconcert uit Wenen en het schansspringen uit Garmisch Partenkirschen op Ned. 2, voor zover ik mij kan herinneren één van de oudste TV tradities, of het altijd amusante en sprankelende Nieuwjaarsconcert van het Nederlands Blazers Ensemble op Ned. 3.
Nou ja, al met al, met een Kerstprogramma zoals van dit jaar verdient het de voorkeur om een korte winterslaap te houden of tijdelijk naar een land te verkassen waar alle TV programma’s zijn nagesynchroniseerd in een onbegrijpelijke taal.




© 2005 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
In de kerstvakantie Katharina Kouwenhoven
0206 Met de kerst

De Kerstvakantie is bedoeld als de gezelligste periode van het jaar. Buiten jaagt een sneeuwstorm, ’s nachts vriest het licht en daardoor daagt de hoop op bevroren sloten, je buitenshuis begeven wordt sterk afgeraden vanwege dreigende beijzeling van straten en pleinen, maar binnen snort de centrale verwarming en klotst het water in haar niet ontluchte buizen, de kaarsjes worden ontstoken en het enige dat ontbreekt zijn ouderwetse ijsbloemen op de ramen. Tijd voor het allergezelligste familiespel, namelijk TV kijken op de bank vanonder een zelfgemaakte lappendeken. Daar is wel een voorwaarde aan verboden. Kerst TV moet om te snotteren zijn.

De ultieme snotterfilm is wat mij betreft Jody het Hertenjong. Onder boven geschetste omstandigheden heb ik die jaren geleden in een Kerstvakantie met mijn dochter gezien, terwijl wij minstens een halve doos Kleenex wegwerkten. Een arm boeren gezin dat leeft op een schraal stukje grond en dag en nacht ploetert om het hoofd boven water te houden. Vader, moeder en een opgeschoten jongetje van een jaar of tien. Dat kind moet zich vermaken met zijn werk op het land en het gebed, waarin zijn schamele maaltijd gezegend wordt. Vriendjes heeft hij niet, want de dichtsbijzijnde boerderij is mijlen ver verwijderd, maar zijn ouders houden veel van hem.

Op een dag verschijnt er een lichtpuntje in zijn leven in de vorm van een jong hertje, dat het waagt vanuit het aanpalende bos naar overleving te zoeken op het kleine lapje in cultuur gebrachte grond. Het jongetje ontfermt zich over dit weerloze en ten dode opgeschreven wezentje, maar zijn vader staat daar wat sceptisch tegenover. Toch staat hij hem toe de zorg op zich te nemen voor dit aandoenlijke schepseltje, dat al snel opbloeit en een groeispurtje inzet. Er ontstaat vanzelfsprekend een hechte band tussen hertje en jongetje, maar dat beestje moet natuurlijk meedelen in de schaarse voedselvoorraad. Al snel is hij echter zo fors dat hij wel voor zijn eigen voedsel kan zorgen, dat hij betrekt van het gewas dat met zoveel moeite en zorg opgekweekt wordt op dat onherbergzame stukje grond. Kortom, hertje dreigt de gehele oogst in korte tijd tussen zijn liefelijke kaakjes te vermalen. Het is dus het boerengezin óf hertje, waarop de vader een kloek besluit neemt. Hertje moet eraan. Uit opvoedkundige overwegingen drukt hij zijn zoon zijn dubbelloops in de handen en gebiedt hem zijn lieveling en enige vriendje om te leggen.
Hou daarbij je ogen maar eens droog.

Elke Kerstvakantie is het eerste wat ik doe het dubbelnumer van de radio- en TVbode doornemen om te zien of Jody weer eens op het programma staat. Helaas.
Ben ik dit jaar anderszins aan mijn trekken gekomen wat snotterfilms betreft? Heb ik wezen gezien, die na een erbarmelijke gang langs uitbuitende weeshuisbazen, gierige adoptiegezinnen en teringopwekkende rasphuizen uiteindelijk het geluk vonden, of mishandelde dieren waar eenzame kinderen met al hun ziel en zaligheid hun liefde over uitstortten om vervolgens alsnog aan ongeneeslijke hoefwonden te creperen, of eenzame nikkertjes die de slavernij wisten te ontvluchten om via de regen in de drup te belanden van boosaardige landeigenaren tot een edele ‘belle’ een aangepaste huisjongen van ze wist te maken? Nogmaals, helaas.

Moderne kinderen en hun moderne ouders – als die tenminste nog meekijken vanonder de deken op de bank – moeten het doen met Pietje Bell, Abeltje, Minoes en Ja zuster, Nee zuster. Pietje Bell heb ik niet gezien en heb ik zelf nooit een erg leuk boek gevonden, maar die andere films vond ik tamelijk slechte aftreksels van respectievelijk de boeken en de serie waarop ze gebaseerd zijn. Die boeken moet je voorlezen en die serie zou je moeten zien (als hij niet gewist was !) Maar het ergste is natuurlijk dat ze geen snottermogelijkheid bieden. Ze zouden helemaal niet in de Kerstvakantie uitgezonden moeten worden. Net zo min als die Potterfilms en die kabouterfilms van In de Ban van de Ring. Ook deze heb ik niet gezien, want ik hield als kind al niet van sprookjes en andersoortige verhalen waarin dingen gebeurden die niet konden. Uit het idee van volwassenen dat kinderen dit zo leuk zouden vinden spreekt een misplaatst romantisch idee over de kinderziel; het zijn meestal de ouders zelf die dit leuk vinden, omdat ze ‘echte’ boeken en films te moeilijk vinden, zoals ook meestal de ouders een bezoek aan de Efteling leuker vinden dan de kinderen zelf, die alleen maar moe worden van al dat gesjok langs die nepkastelen en bordkartonnen gotiek.

Natuurlijk waren er ook nog allerlei films over ‘Christmas’ dat in twee films zelfs gered werd en over ‘Santa Claus’, maar wie in eenzaamheid de Kerstdagen wilde doorbrengen had het niet makkelijk. Er was veel ‘humor’ en veel muziek te kijken en als je op 2e Kerstdag een beetje bijtijds je nest uit kwam kon je Citizen Kane zien. Als je die tenminste voor de zoveelste keer wilde zien. Het absolute dieptepunt vormde natuurlijk Kerst met Frans Bauer, vooral omdat dat urenlang duurde.

Gelukkig is de Kerstvakantie ook de tijd van de jaaroverzichten en die waren er volop. De terugblik op de Olympische Spelen, de terugblik op het EK voetbal (met commentaar van de verguisde coach Dick Advocaat), het Twee Vandaag jaaroverzicht, het Studio Sport jaaroverzicht, het Top of the Pops jaaroverzicht, Spijkersjaaroverzicht en het Journaal jaaroverzicht, waarvan er een aantal zelfs tweemaal werden uitgezonden. De Top 2000 à Gogo is natuurlijk geen jaaroverzicht, maar meer een gimmick waar een programma omheen wordt gebouwd en het zou best een aardig programma kunnen zijn als Mathijs van Nieuwkerk elke dag zijn Ritalin zou slikken – rustig, rustig, jongen – want ik ben altijd wel nieuwsgierig naar de plaats van mijn favoriete popsongs, net zo als ik steeds verbijsterd ben over de nummers waar ik nog nooit van gehoord heb en dat zal wel voor meer mensen gelden.

Jaaroverzichten zijn natuurlijk niet voldoende om van de Kerstvakantie een ‘thuiszitter’ te maken, maar veel kon nog goed gemaakt worden met Oud en Nieuw. Oud Jaar is tenslotte de avond van (de opvolgers van) Wim Kan, maar wie is in godsnaam ooit op de gedachte gekomen die traditie uit te besteden aan Lebbis & Jansen? Freek de Jonge, dat spreekt vanzelf; Youp van ’t Hek, dat is al even slikken en vroeg aan de champagne beginnen, maar L&J is iets dat je net over de rand van je zelfmoordvoornemen heen duwt. Dus héééél vroeg naar bed en door de knallen heen slapen of héééél lang op blijven tot de ganse fles jenever leeg is. Dat moet je dan bekopen met het missen van het Nieuwjaarsconcert uit Wenen en het schansspringen uit Garmisch Partenkirschen op Ned. 2, voor zover ik mij kan herinneren één van de oudste TV tradities, of het altijd amusante en sprankelende Nieuwjaarsconcert van het Nederlands Blazers Ensemble op Ned. 3.
Nou ja, al met al, met een Kerstprogramma zoals van dit jaar verdient het de voorkeur om een korte winterslaap te houden of tijdelijk naar een land te verkassen waar alle TV programma’s zijn nagesynchroniseerd in een onbegrijpelijke taal.


© 2005 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2