archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Donut Europa? Willem Minderhout

1506VG Doughnut‘This is the picture of our 21st century economy. We are the first generation to see it, and probably the last generation to do something about it.’ Het lijkt een beetje op de uitspraak van de heer Baudet (‘wij zijn de laatste generatie die het tij nog kan keren’), maar het gaat niet over homeopathische verdunning of andere angstwanen. Het gaat over het voortbestaan van de planeet en aan het woord is Kate Raworth die in het Zuid-Hollandse provinciehuis haar boek ‘Dougnut economics’ toelicht.

Het verhaal is niet nieuw.  Het doet me denken aan ‘Nieuwe schaarste en economische groei’ van Roefie Hueting uit 1976. Het is echter nog steeds actueel, of nog actueler dan ooit, in het licht van de klimaatcrisis: de economische groei is geen oneindige lineaire curve naar boven, onze grondstoffen zijn eindig, we kunnen ons milieu en ecosysteem niet nog verder verpesten zonder er zelf de kwalijke gevolgen van te ondervinden. Er is een bovengrens waar we binnen moeten blijven, maar waar we al ver overheen zijn.

Maar er is ook een ondergrens. Alle mensen hebben een bepaald minimum aan voorzieingen nodig van schoon water tot onderwijs en werk. Tussen deze twee grenzen, de buitenste en de binnenste ring van de donut, moeten we onze economie zien vorm te geven.

Een aansprekend en inspirerend beeld, ook voor mensen die niet van donuts houden. Een geslaagde metafoor dus, die veel discussie oproept en enthousiasme losmaakt.

De vraag ‘hoe zorgen we er voor dat we binnen de donut blijven?’ roept natuurlijk ook weer de vraag op wat je zelf ‘local’ kunt doen aan wereldwijde ‘global’ problemen. Ik vermoed dat dat toch weer roept om een regulerende overheid die door middel van wetgeving, subsidies en heffingen ‘de markt’ in een goede richting stuurt en waar de markt faalt zelf inspringt.

Het ‘Akkoord van Parijs’ kan daarbij een goed kader vormen. Nog inspirerender zou het zijn als de EU de ‘verdonutisering’ van Europa als beleidsdoel zou stellen. Misschien moet Kate Raworth daarover de volgende Willem Dreeslezing verzorgen.

Meer over Kate Raworth: https://www.kateraworth.com/doughnut/

-------
De plaatjes zijn van de schrijver


© 2018 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Donut Europa? Willem Minderhout
1506VG Doughnut‘This is the picture of our 21st century economy. We are the first generation to see it, and probably the last generation to do something about it.’ Het lijkt een beetje op de uitspraak van de heer Baudet (‘wij zijn de laatste generatie die het tij nog kan keren’), maar het gaat niet over homeopathische verdunning of andere angstwanen. Het gaat over het voortbestaan van de planeet en aan het woord is Kate Raworth die in het Zuid-Hollandse provinciehuis haar boek ‘Dougnut economics’ toelicht.

Het verhaal is niet nieuw.  Het doet me denken aan ‘Nieuwe schaarste en economische groei’ van Roefie Hueting uit 1976. Het is echter nog steeds actueel, of nog actueler dan ooit, in het licht van de klimaatcrisis: de economische groei is geen oneindige lineaire curve naar boven, onze grondstoffen zijn eindig, we kunnen ons milieu en ecosysteem niet nog verder verpesten zonder er zelf de kwalijke gevolgen van te ondervinden. Er is een bovengrens waar we binnen moeten blijven, maar waar we al ver overheen zijn.

Maar er is ook een ondergrens. Alle mensen hebben een bepaald minimum aan voorzieingen nodig van schoon water tot onderwijs en werk. Tussen deze twee grenzen, de buitenste en de binnenste ring van de donut, moeten we onze economie zien vorm te geven.

Een aansprekend en inspirerend beeld, ook voor mensen die niet van donuts houden. Een geslaagde metafoor dus, die veel discussie oproept en enthousiasme losmaakt.

De vraag ‘hoe zorgen we er voor dat we binnen de donut blijven?’ roept natuurlijk ook weer de vraag op wat je zelf ‘local’ kunt doen aan wereldwijde ‘global’ problemen. Ik vermoed dat dat toch weer roept om een regulerende overheid die door middel van wetgeving, subsidies en heffingen ‘de markt’ in een goede richting stuurt en waar de markt faalt zelf inspringt.

Het ‘Akkoord van Parijs’ kan daarbij een goed kader vormen. Nog inspirerender zou het zijn als de EU de ‘verdonutisering’ van Europa als beleidsdoel zou stellen. Misschien moet Kate Raworth daarover de volgende Willem Dreeslezing verzorgen.

Meer over Kate Raworth: https://www.kateraworth.com/doughnut/

-------
De plaatjes zijn van de schrijver
© 2018 Willem Minderhout
powered by CJ2