archiefvorig nr.lopend nr.

	Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug Seksuele voorlichting in 1b Carlo van Praag Het was pauze. Ik at in de docentenkamer mijn boterhammetje toen de directeur binnenkwam. ‘Jou moest ik net hebben, Liesbeth’ zei hij. Ik wou het even met je hebben over de laatste ouderavond. Ik werd benaderd door ouders die zich beklaagden over de gebrekkige kennis die hun kinderen hebben van alles wat met seks te maken heeft. Er schijnen over dat onderwerp ook nogal wat scheve denkbeelden te bestaan. Heeft waarschijnlijk ook te maken met de toestroom van allochtone leerlingen. Kon de school hier niet wat aan doen, aan die seks dus, aan die seksuele voorlichting, bedoel ik. En nu dacht ik, dat jij als docente biologie daarvoor misschien de meest aangewezen persoon was.’ ‘Sexualiteit en voortplanting bij den mensch’, mompelde ik. ‘Hoe zeg je?’ ‘We zijn eigenlijk bezig met bladvormen bij loofbomen’. ‘Toegegeven, ook belangrijk, maar zou je misschien toch wat om kunnen gooien. Vast wel hè. Laat me even weten als je zover bent’. Ik bereidde mij voor en betrad een week later de klas in mijn meest ingetogen kledij. Ik zie er nog redelijk uit en wordt op straat nog nagesist en niet alleen door allochtonen. Het leek mij, leek mij, gezien het onderwerp, verstandig om mijzelf niet als demonstratieobject aan te bieden. Ik betrad het lokaal waarin 1b met veel rumoer bezig was zijn tassen uit te pakken. Het was niet de gemakkelijkste klas. Er zaten enkele notoire onruststokers in,  zoals bij voorbeeld die Kas Korstanje, geen allochtoon in de zin der wet, maar wel helemaal uit Zeeland, ook een eind weg en vast een oproerig gebied. ‘Het boek hebben we niet nodig. Ik snijd vandaag een ander onderwerp aan’. En ik stak van wal. Er werd aandachtig geluisterd en zonder het gegniffel dat in mijn tijd gebruikelijk was bij de bespreking van dit onderwerp. Alleen meende één van de onruststokers mijn uiteenzetting te moeten ondersteunen met suggestieve gebaren. Hij deed dat niet onverdienstelijk, maar het leidde de aandacht te veel af en ik gelastte hem te stoppen. Ik was een half uur, zonder verdere onderbrekingen, aan het woord, gebruikte de beamer voor wat anatomische illustraties en kwam aan het einde van mijn betoog. Tijd voor vragen. ‘Ja Stef, brand maar los!’ ‘Spanking, wat is dat? ‘ Hij sprak het uit alsof het een stad in China was. Ik legde het uit. ‘En bondaasje’, vroeg een ander. Er was kennelijk veel belangstelling voor wat ik maar zal noemen de perifere kanten van het seksuele leven, die in de wat oudere voorlichtingsliteratuur te vinden zijn in het laatste hoofdstuk ‘De perversies’ en die nu, veel gezelliger, aangeduid worden als kinky seks. Ik beantwoordde de vraag. ‘En beestialiteit’ vroeg Emma. ‘Bestialiteit’ zei ik. ‘Denk eens goed na’. ‘O ja, met dieren, zeker’. ‘Inderdaad, volgende vraag’. En ja hoor, Kas stak zijn vinger op. ‘Met wat voor dier zou jij het het liefste doen, Liesbeth’. Goed voor een rode kaart, dacht ik. ‘Er staat hier geen Liesbeth voor de klas, maar mevrouw Oldenburg. En als je geen zinniger vraag hebt, houd dan liever je mond’. ‘Goed, mevrouw Oldenburg, wat zou u mij dan voor beest aanraden?’ Onmiskenbaar getreiter. Zou ik de rode kaart nu maar trekken. Maar ik zei: ‘tja…, Kas…Kas….met een kasuaris natuurlijk; ze zijn wat humeurig, ze hebben sterke poten en kunnen enorme trappen uitdelen, maar verder heel lief hoor’. ‘Haar vader is kasuaris’, zei Leontien, wijzend op haar buurvrouw. ‘Actuaris, zal je bedoelen, stommerd’. Trudy stak haar vinger op. ‘Ik vind het zielig voor die dieren’, zei ze. En terwijl ze haar arm nog steeds in de lucht hield: ‘kunnen ze daar ook zwanger van raken?’ Er stak een orkaan van gelach op. En toen dat uitstierf riep Kas: ‘ja hoor en ze krijgen dan ook kinderen’. ‘O ja, en hoe zien die er dan uit?’ ‘Zoals jij!’ Trudy schoof haar stoel achteruit en verhief zich. ‘Niet doen’, riep ik nog. Blijf op je plaats!’ Maar Trudy liep met besliste tred op haar kwelgeest toe. Ze was niet de slimste van de klas, dat moet onderhand duidelijk zijn, maar beschikte wel over een bijzonder robuuste gestalte. Kas wachtte haar komst dan ook niet af en ging op de loop. Mijn verdere vermaningen gingen verloren in het gejoel. ‘Pak hem, Trudy. Ram die etter in mekaar! Maak ‘m dood!’ Ook Kas had zijn supporters: blijf staan Kas, sla die trut verrot!’ Het woord vermocht hier niets meer. Ik moest fysiek worden. Ik stapte van mijn podium,  begaf me in de arena en versperde Trudy de weg, maar zij was niet in staat of niet bereid tijdig vaart te minderen en zij kegelde mij omver. Ik viel ruggelings tegen de radiator met dat zwaargewicht bovenop mij. Dit moment koos de directeur om de klas binnen te komen. Hij herstelde in enkele seconden de orde en hielp mij overeind. ‘Heb je je bezeerd, Liesbeth, wat gebeurt hier eigenlijk?’ ‘Seksuele voorlichting’ zei ik, mijn achterhoofd betastend. ‘Zeker jouw idee van aanschouwelijk onderwijs’. Hij wendde zich tot de klas. ‘Jullie gaan hier meer van horen, stelletje hooligans!’ En weer tot mij: ‘volgende keer maar weer bladvormen in het loofwoud, mevrouw Oldenburg’. -------------- De tekeningen zijn van Annemiek Meijer ------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! © 2016 Carlo van Praag meer Carlo van Praag - meer "De wereldliteratuur roept" -

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Seksuele voorlichting in 1b	Carlo van Praag
Het was pauze. Ik at in de docentenkamer mijn boterhammetje toen de directeur binnenkwam. ‘Jou moest ik net hebben, Liesbeth’ zei hij. Ik wou het even met je hebben over de laatste ouderavond. Ik werd benaderd door ouders die zich beklaagden over de gebrekkige kennis die hun kinderen hebben van alles wat met seks te maken heeft. Er schijnen over dat onderwerp ook nogal wat scheve denkbeelden te bestaan. Heeft waarschijnlijk ook te maken met de toestroom van allochtone leerlingen. Kon de school hier niet wat aan doen, aan die seks dus, aan die seksuele voorlichting, bedoel ik. En nu dacht ik, dat jij als docente biologie daarvoor misschien de meest aangewezen persoon was.’ ‘Sexualiteit en voortplanting bij den mensch’, mompelde ik. ‘Hoe zeg je?’ ‘We zijn eigenlijk bezig met bladvormen bij loofbomen’. ‘Toegegeven, ook belangrijk, maar zou je misschien toch wat om kunnen gooien. Vast wel hè. Laat me even weten als je zover bent’. Ik bereidde mij voor en betrad een week later de klas in mijn meest ingetogen kledij. Ik zie er nog redelijk uit en wordt op straat nog nagesist en niet alleen door allochtonen. Het leek mij, leek mij, gezien het onderwerp, verstandig om mijzelf niet als demonstratieobject aan te bieden. Ik betrad het lokaal waarin 1b met veel rumoer bezig was zijn tassen uit te pakken. Het was niet de gemakkelijkste klas. Er zaten enkele notoire onruststokers in,  zoals bij voorbeeld die Kas Korstanje, geen allochtoon in de zin der wet, maar wel helemaal uit Zeeland, ook een eind weg en vast een oproerig gebied. ‘Het boek hebben we niet nodig. Ik snijd vandaag een ander onderwerp aan’. En ik stak van wal. Er werd aandachtig geluisterd en zonder het gegniffel dat in mijn tijd gebruikelijk was bij de bespreking van dit onderwerp. Alleen meende één van de onruststokers mijn uiteenzetting te moeten ondersteunen met suggestieve gebaren. Hij deed dat niet onverdienstelijk, maar het leidde de aandacht te veel af en ik gelastte hem te stoppen. Ik was een half uur, zonder verdere onderbrekingen, aan het woord, gebruikte de beamer voor wat anatomische illustraties en kwam aan het einde van mijn betoog. Tijd voor vragen. ‘Ja Stef, brand maar los!’ ‘Spanking, wat is dat? ‘ Hij sprak het uit alsof het een stad in China was. Ik legde het uit. ‘En bondaasje’, vroeg een ander. Er was kennelijk veel belangstelling voor wat ik maar zal noemen de perifere kanten van het seksuele leven, die in de wat oudere voorlichtingsliteratuur te vinden zijn in het laatste hoofdstuk ‘De perversies’ en die nu, veel gezelliger, aangeduid worden als kinky seks. Ik beantwoordde de vraag. ‘En beestialiteit’ vroeg Emma. ‘Bestialiteit’ zei ik. ‘Denk eens goed na’. ‘O ja, met dieren, zeker’. ‘Inderdaad, volgende vraag’. En ja hoor, Kas stak zijn vinger op. ‘Met wat voor dier zou jij het het liefste doen, Liesbeth’. Goed voor een rode kaart, dacht ik. ‘Er staat hier geen Liesbeth voor de klas, maar mevrouw Oldenburg. En als je geen zinniger vraag hebt, houd dan liever je mond’. ‘Goed, mevrouw Oldenburg, wat zou u mij dan voor beest aanraden?’ Onmiskenbaar getreiter. Zou ik de rode kaart nu maar trekken. Maar ik zei: ‘tja…, Kas…Kas….met een kasuaris natuurlijk; ze zijn wat humeurig, ze hebben sterke poten en kunnen enorme trappen uitdelen, maar verder heel lief hoor’. ‘Haar vader is kasuaris’, zei Leontien, wijzend op haar buurvrouw. ‘Actuaris, zal je bedoelen, stommerd’. Trudy stak haar vinger op. ‘Ik vind het zielig voor die dieren’, zei ze. En terwijl ze haar arm nog steeds in de lucht hield: ‘kunnen ze daar ook zwanger van raken?’ Er stak een orkaan van gelach op. En toen dat uitstierf riep Kas: ‘ja hoor en ze krijgen dan ook kinderen’. ‘O ja, en hoe zien die er dan uit?’ ‘Zoals jij!’ Trudy schoof haar stoel achteruit en verhief zich. ‘Niet doen’, riep ik nog. Blijf op je plaats!’ Maar Trudy liep met besliste tred op haar kwelgeest toe. Ze was niet de slimste van de klas, dat moet onderhand duidelijk zijn, maar beschikte wel over een bijzonder robuuste gestalte. Kas wachtte haar komst dan ook niet af en ging op de loop. Mijn verdere vermaningen gingen verloren in het gejoel. ‘Pak hem, Trudy. Ram die etter in mekaar! Maak ‘m dood!’ Ook Kas had zijn supporters: blijf staan Kas, sla die trut verrot!’ Het woord vermocht hier niets meer. Ik moest fysiek worden. Ik stapte van mijn podium,  begaf me in de arena en versperde Trudy de weg, maar zij was niet in staat of niet bereid tijdig vaart te minderen en zij kegelde mij omver. Ik viel ruggelings tegen de radiator met dat zwaargewicht bovenop mij. Dit moment koos de directeur om de klas binnen te komen. Hij herstelde in enkele seconden de orde en hielp mij overeind. ‘Heb je je bezeerd, Liesbeth, wat gebeurt hier eigenlijk?’ ‘Seksuele voorlichting’ zei ik, mijn achterhoofd betastend. ‘Zeker jouw idee van aanschouwelijk onderwijs’. Hij wendde zich tot de klas. ‘Jullie gaan hier meer van horen, stelletje hooligans!’ En weer tot mij: ‘volgende keer maar weer bladvormen in het loofwoud, mevrouw Oldenburg’. -------------- De tekeningen zijn van Annemiek Meijer ------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Carlo van Praag
	powered by CJ2