archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
William Dean Howells bij de Kringloop Frits Hoorweg

1107VG Howell'sHet Internet heeft de boekenverzamelaar grote voordelen gebracht. Als je naar iets dat welomschreven kan worden op zoek bent vind je dat veel makkelijker dan vroeger.

De tegenhanger hiervan is dat er steeds minder leuke tweedehandsboekwinkeltjes zijn. Ze kunnen niet meer tegen de concurrentie van de netwinkels op. (Zelfs een alliantie met een gewone boekwinkel lijkt niet te helpen. Geen wonder, want de verkopers van nieuwe boeken zitten met hetzelfde probleem.) Zomaar rondneuzen in een gezellige, muf ruikende uitstalling van oude boeken is er daardoor bijna niet meer bij. En dat was toch ook wel erg leuk, vooral als je iets interessants tegenkwam waar je niet eens naar op zoek was. (Weegt het eerdergenoemde voordeel in voldoende mate tegen dit nadeel op? U mag het zeggen, ik twijfel.)

Zo langzamerhand ben je aangewezen op de kringloopwinkel om nog iets van die sensatie te proeven. Helaas moet je je daar meestal door een ongelofelijke hoeveelheid troep heen werken en dan nog is het resultaat meestal teleurstellend. Maar ja, de aanhouder wint en een enkele keer is het toch prijs. In de kringloopwinkel van Driebergen stond laatst een omnibus in de kast met drie romans van William Dean Howells, mooi uitgegeven door de Library of America, helaas zonder de kenmerkende gitzwarte stofomslag. Het moest € 2.50 kosten en hoewel de naam van de schrijver mij volledig onbekend was heb ik het erop gewaagd.

Het eerste boek heet ‘The minister’s charge’ en heeft als subtitel: 'The apprenticeship of Lemuel Barker'). Direct op de eerste bladzijde wordt de dominee in kwestie, Sewell genaamd, de les gelezen door zijn vrouw. Ze zijn net vertrokken van de boerderij waar ze de vakantie hebben doorgebracht. Bij het afscheid heeft de dominee blijkbaar dichtwerk van de zoon des huizes (Lemuel Barker) geprezen, terwijl daar niet echt reden voor was. ‘Je had niet het recht die arme jongen valse hoop te geven. ……. Je had hem moeten ontmoedigen als je wist dat zijn poëzie slecht was. … alleen om je behoefte te bevredigen aardige dingen tegen mensen te zeggen’.
Het antwoord van de dominee toont aan dat hij niet alleen maar een softie is. ‘Had jij maar de behoefte om aardige dingen tegen mij te zeggen, schat’.

Een veelbelovend begin en naar blijkt een perfecte aankondiging van de thematiek van het boek. Lemuel Barker onderneemt in het vervolg inderdaad van alles om hogerop te komen en – laten we zeggen – niet alles lukt. De dominee en zijn vrouw krijgen er ook nog het een en ander mee te stellen. De wat onderkoelde humor van die openingsscène keert regelmatig terug. Het is gewoon een heel goed boek. Waarom hoort die Howell niet bij de grote namen van de Amerikaanse literatuur?

Nou dat is te zeggen: daar hoort hij dus eigenlijk wel bij, hij is niet voor niets opgenomen in de Library of America, al is het maar met drie romans. Of in ieder geval hoorde hij er ooit bij. Hij leefde van 1837 tot 1920 en was een vertegenwoordiger van een richting die het ‘realisme’ werd genoemd. Hij was een tijdlang uitgever van The Atlantic Monthly, bevriend met o.a. Henry James en gewoon een hele grote meneer in de Amerikaanse literaire wereld. Ook op maatschappelijk gebied liet hij zich niet onbetuigd. Zo sprak hij zich nadrukkelijk uit tegen de doodstraf die werd voltrokken aan de zogenaamde ‘Haymarket Radicals’, omdat ze geen eerlijk proces zouden hebben gehad. Daar maakte hij weinig vrienden mee, maar hij hield voet bij stuk en naar later wel is gebleken terecht. Hij verklaarde zich ook, als anti-imperialist, tegenstander van de verovering door de VS van de Filippijnen. 1)

Tegen het einde van zijn leven raakte zijn manier van schrijven wat uit de gratie. De bezwaren ertegen werden met name verwoord door Sinclair Lewis. Het werk van Howells was hem te netjes of burgerlijk (‘genteel’) om het ‘echte’ Amerika goed te kunnen portretteren. Vanuit een bepaalde gezichtshoek is dat misschien geen onredelijke eis om te stellen, maar het lijkt me dat wij er geen boodschap meer aan hebben.

Een bijzonder genoegen bij zo’n oud boek is de geschiedenis ervan af te leiden uit: een ex-libris, een opdracht van de persoon die het cadeau heeft gegeven, of de plakkers van de bibliotheek waar het ooit in heeft gestaan. Deze is afkomstig uit Sonoma County Library, in California. 2)

1.http://public.wsu.edu/~campbelld/howells/hbio.html
2.www.sonomalibrary.com



© 2014 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
William Dean Howells bij de Kringloop Frits Hoorweg
1107VG Howell'sHet Internet heeft de boekenverzamelaar grote voordelen gebracht. Als je naar iets dat welomschreven kan worden op zoek bent vind je dat veel makkelijker dan vroeger.

De tegenhanger hiervan is dat er steeds minder leuke tweedehandsboekwinkeltjes zijn. Ze kunnen niet meer tegen de concurrentie van de netwinkels op. (Zelfs een alliantie met een gewone boekwinkel lijkt niet te helpen. Geen wonder, want de verkopers van nieuwe boeken zitten met hetzelfde probleem.) Zomaar rondneuzen in een gezellige, muf ruikende uitstalling van oude boeken is er daardoor bijna niet meer bij. En dat was toch ook wel erg leuk, vooral als je iets interessants tegenkwam waar je niet eens naar op zoek was. (Weegt het eerdergenoemde voordeel in voldoende mate tegen dit nadeel op? U mag het zeggen, ik twijfel.)

Zo langzamerhand ben je aangewezen op de kringloopwinkel om nog iets van die sensatie te proeven. Helaas moet je je daar meestal door een ongelofelijke hoeveelheid troep heen werken en dan nog is het resultaat meestal teleurstellend. Maar ja, de aanhouder wint en een enkele keer is het toch prijs. In de kringloopwinkel van Driebergen stond laatst een omnibus in de kast met drie romans van William Dean Howells, mooi uitgegeven door de Library of America, helaas zonder de kenmerkende gitzwarte stofomslag. Het moest € 2.50 kosten en hoewel de naam van de schrijver mij volledig onbekend was heb ik het erop gewaagd.

Het eerste boek heet ‘The minister’s charge’ en heeft als subtitel: 'The apprenticeship of Lemuel Barker'). Direct op de eerste bladzijde wordt de dominee in kwestie, Sewell genaamd, de les gelezen door zijn vrouw. Ze zijn net vertrokken van de boerderij waar ze de vakantie hebben doorgebracht. Bij het afscheid heeft de dominee blijkbaar dichtwerk van de zoon des huizes (Lemuel Barker) geprezen, terwijl daar niet echt reden voor was. ‘Je had niet het recht die arme jongen valse hoop te geven. ……. Je had hem moeten ontmoedigen als je wist dat zijn poëzie slecht was. … alleen om je behoefte te bevredigen aardige dingen tegen mensen te zeggen’.
Het antwoord van de dominee toont aan dat hij niet alleen maar een softie is. ‘Had jij maar de behoefte om aardige dingen tegen mij te zeggen, schat’.

Een veelbelovend begin en naar blijkt een perfecte aankondiging van de thematiek van het boek. Lemuel Barker onderneemt in het vervolg inderdaad van alles om hogerop te komen en – laten we zeggen – niet alles lukt. De dominee en zijn vrouw krijgen er ook nog het een en ander mee te stellen. De wat onderkoelde humor van die openingsscène keert regelmatig terug. Het is gewoon een heel goed boek. Waarom hoort die Howell niet bij de grote namen van de Amerikaanse literatuur?

Nou dat is te zeggen: daar hoort hij dus eigenlijk wel bij, hij is niet voor niets opgenomen in de Library of America, al is het maar met drie romans. Of in ieder geval hoorde hij er ooit bij. Hij leefde van 1837 tot 1920 en was een vertegenwoordiger van een richting die het ‘realisme’ werd genoemd. Hij was een tijdlang uitgever van The Atlantic Monthly, bevriend met o.a. Henry James en gewoon een hele grote meneer in de Amerikaanse literaire wereld. Ook op maatschappelijk gebied liet hij zich niet onbetuigd. Zo sprak hij zich nadrukkelijk uit tegen de doodstraf die werd voltrokken aan de zogenaamde ‘Haymarket Radicals’, omdat ze geen eerlijk proces zouden hebben gehad. Daar maakte hij weinig vrienden mee, maar hij hield voet bij stuk en naar later wel is gebleken terecht. Hij verklaarde zich ook, als anti-imperialist, tegenstander van de verovering door de VS van de Filippijnen. 1)

Tegen het einde van zijn leven raakte zijn manier van schrijven wat uit de gratie. De bezwaren ertegen werden met name verwoord door Sinclair Lewis. Het werk van Howells was hem te netjes of burgerlijk (‘genteel’) om het ‘echte’ Amerika goed te kunnen portretteren. Vanuit een bepaalde gezichtshoek is dat misschien geen onredelijke eis om te stellen, maar het lijkt me dat wij er geen boodschap meer aan hebben.

Een bijzonder genoegen bij zo’n oud boek is de geschiedenis ervan af te leiden uit: een ex-libris, een opdracht van de persoon die het cadeau heeft gegeven, of de plakkers van de bibliotheek waar het ooit in heeft gestaan. Deze is afkomstig uit Sonoma County Library, in California. 2)

1.http://public.wsu.edu/~campbelld/howells/hbio.html
2.www.sonomalibrary.com

© 2014 Frits Hoorweg
powered by CJ2