archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Naar de film delen printen terug
Holderdebolder door het riet Hans Knegtmans

1215VG Schneider vs Bax1Schneider vs. Bax is zeker niet de beste film van Alex van Warmerdam. Dit gezegd zijnde, een ramp is het nu ook weer niet. Vergelijk het met een mindere film van de broertjes Joel en Ethan Coen. The Ladykillers was bepaald geen meesterwerk. Maar de kijker die toen uit ergernis afhaakte, zou een karrevracht aan latere hoogtepunten gemist hebben: No Country for Old Men, Burn after Reading, A Serious Man, True Grit, en Inside Llewyn Davis.

Nu mag Van Warmerdam een maatje kleiner zijn dan de Coens, het is zeker denkbaar dat hij ons ooit weer vergast op een film met het niveau van De laatste dagen van Adel Blank of Borgman. (Omgekeerd moet de filmliefhebber die in een recent verleden afknapte op Woody Allen’s Magic in the Moonlight – om maar te zwijgen van het gruwelijke Whatever Works – er maar niet op hopen dat de voormalige maestro zelfs maar in de buurt zal kunnen komen van zijn klassiekers Hannah and her Sisters en Manhattan. Allen heeft zijn tijd gehad.)

Plottechnisch is Schneider vs. Bax een ambitieuze onderneming. De echtgenote van Schneider – mooie rol van de Belg Tom de Wisperaere – weet niet dat ze met een huurmoordenaar getrouwd is. Wanneer hij uitgerekend op zijn verjaardag de telefonische opdracht krijgt de schrijver Bax (Alex van Warmerdam) om te leggen moet hij haar dan ook met een kluitje in het riet sturen, zoals hij dat al vele jaren doet. Maar haar liefdevolle karakter maakt dat ze niet zeurt over de onaangename verrassing. Het zou fijn zijn als hij het niet te laat maakt – de gasten komen ten slotte om hem in het zonnetje te zetten!

Schneider zet koers naar een vakantiehuisje aan de rand van een meer, gebouwd op drassige moerasgrond. Daar houdt zijn slachtoffer Bax zich op. Ook deze blijkt een huurmoordenaar te zijn. Het duurt niet lang voor de kijker beseft dat de opdrachtgever dubbel spel speelt. Zoals Bax het beoogde slachtoffer van Schneider is, zo wordt hij zelf geacht, de jarige om zeep te brengen. Ja maar, zult u zeggen, wat wil de opdrachtgever nu écht? De kans is tenslotte niet heel groot dat de moordenaars in een vuurgevecht elkaar precies op hetzelfde moment dodelijk verwonden. Punt voor u, maar ik mag mijn mond hier niet voorbijpraten.

Je zou kunnen denken dat de1215VG Schneider vs Bax2 regisseur onder de piefpafpoefthematiek een psychologisch drama laat schuilgaan. En het feit dat Bax bezoek krijgt van zijn depressieve dochter (Maria Kraakman) lijkt die veronderstelling te wettigen. Niets daarvan. De vader heeft zijn familiale verplichtingen reeds lang geleden begraven. Hij wordt iebel van haar gezeur en de eis dat hij haar bezwaarde gemoed moet verlichten. Desnoods, vindt ze, vertelt hij haar nog eens het verhaal van de kabouter, zoals  vroeger voor het slapen gaan. Helaas, behalve dat voorlezen geen prioriteit heeft voor een huurmoordenaar, is hij na al die jaren de intrige van het kabouterverhaal glad vergeten.

Schneider vs. Bax is bedoeld als actiefilm en heeft niet de pretentie een karakterstudie te zijn. Bax ontvangt in zijn huis een bonte rij bezoekers. Dramatis personae zijn onder meer de opdrachtgever van de schurken, Bax’ stokoude vader met een raar jong wicht, Schneider die kort daarvoor een middelbare vrouw heeft gegijzeld (Annet Malherbe, beter in vorm dan ooit tevoren), Bax’ wraakzuchtige scharrel (eerder op de dag heeft hij haar de deur uitgezet) met haar vriend en misschien nog wel een paar.

Regisseur Van Warmerdam graaft niet diep. Veruit de meeste bijrollen hebben geen andere functie dan de intrige te compliceren. Wanneer een personage het verhaal verlaat, is de kijker bijna alweer vergeten wat hij/zij überhaupt kwam doen. De holderdebolder-structuur van het verhaal doet denken aan het roemruchte Theater van de Lach, waar het eveneens een komen en gaan van acteurs was. Zij het dat we daar in de regel wél konden begrijpen waarom iemand bijvoorbeeld besloot zich in het gootsteenkastje te verbergen.

Het is dan ook een hele opluchting als tegen het einde van de film de overbodige gasten verdwenen zijn en de toeschouwer zich kan opmaken voor de showdown. Het siert de schrijver/regisseur dat hij een mooi slot bedacht heeft. Eigenlijk ben ik best nieuwsgierig naar zijn volgende productie.

-----------------------------------------------------
De plaatjes zijn uitgezocht door de schrijver
--------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!

© 2015 Hans Knegtmans meer Hans Knegtmans - meer "Naar de film" -
Vermaak en Genot > Naar de film
Holderdebolder door het riet Hans Knegtmans
1215VG Schneider vs Bax1Schneider vs. Bax is zeker niet de beste film van Alex van Warmerdam. Dit gezegd zijnde, een ramp is het nu ook weer niet. Vergelijk het met een mindere film van de broertjes Joel en Ethan Coen. The Ladykillers was bepaald geen meesterwerk. Maar de kijker die toen uit ergernis afhaakte, zou een karrevracht aan latere hoogtepunten gemist hebben: No Country for Old Men, Burn after Reading, A Serious Man, True Grit, en Inside Llewyn Davis.

Nu mag Van Warmerdam een maatje kleiner zijn dan de Coens, het is zeker denkbaar dat hij ons ooit weer vergast op een film met het niveau van De laatste dagen van Adel Blank of Borgman. (Omgekeerd moet de filmliefhebber die in een recent verleden afknapte op Woody Allen’s Magic in the Moonlight – om maar te zwijgen van het gruwelijke Whatever Works – er maar niet op hopen dat de voormalige maestro zelfs maar in de buurt zal kunnen komen van zijn klassiekers Hannah and her Sisters en Manhattan. Allen heeft zijn tijd gehad.)

Plottechnisch is Schneider vs. Bax een ambitieuze onderneming. De echtgenote van Schneider – mooie rol van de Belg Tom de Wisperaere – weet niet dat ze met een huurmoordenaar getrouwd is. Wanneer hij uitgerekend op zijn verjaardag de telefonische opdracht krijgt de schrijver Bax (Alex van Warmerdam) om te leggen moet hij haar dan ook met een kluitje in het riet sturen, zoals hij dat al vele jaren doet. Maar haar liefdevolle karakter maakt dat ze niet zeurt over de onaangename verrassing. Het zou fijn zijn als hij het niet te laat maakt – de gasten komen ten slotte om hem in het zonnetje te zetten!

Schneider zet koers naar een vakantiehuisje aan de rand van een meer, gebouwd op drassige moerasgrond. Daar houdt zijn slachtoffer Bax zich op. Ook deze blijkt een huurmoordenaar te zijn. Het duurt niet lang voor de kijker beseft dat de opdrachtgever dubbel spel speelt. Zoals Bax het beoogde slachtoffer van Schneider is, zo wordt hij zelf geacht, de jarige om zeep te brengen. Ja maar, zult u zeggen, wat wil de opdrachtgever nu écht? De kans is tenslotte niet heel groot dat de moordenaars in een vuurgevecht elkaar precies op hetzelfde moment dodelijk verwonden. Punt voor u, maar ik mag mijn mond hier niet voorbijpraten.

Je zou kunnen denken dat de1215VG Schneider vs Bax2 regisseur onder de piefpafpoefthematiek een psychologisch drama laat schuilgaan. En het feit dat Bax bezoek krijgt van zijn depressieve dochter (Maria Kraakman) lijkt die veronderstelling te wettigen. Niets daarvan. De vader heeft zijn familiale verplichtingen reeds lang geleden begraven. Hij wordt iebel van haar gezeur en de eis dat hij haar bezwaarde gemoed moet verlichten. Desnoods, vindt ze, vertelt hij haar nog eens het verhaal van de kabouter, zoals  vroeger voor het slapen gaan. Helaas, behalve dat voorlezen geen prioriteit heeft voor een huurmoordenaar, is hij na al die jaren de intrige van het kabouterverhaal glad vergeten.

Schneider vs. Bax is bedoeld als actiefilm en heeft niet de pretentie een karakterstudie te zijn. Bax ontvangt in zijn huis een bonte rij bezoekers. Dramatis personae zijn onder meer de opdrachtgever van de schurken, Bax’ stokoude vader met een raar jong wicht, Schneider die kort daarvoor een middelbare vrouw heeft gegijzeld (Annet Malherbe, beter in vorm dan ooit tevoren), Bax’ wraakzuchtige scharrel (eerder op de dag heeft hij haar de deur uitgezet) met haar vriend en misschien nog wel een paar.

Regisseur Van Warmerdam graaft niet diep. Veruit de meeste bijrollen hebben geen andere functie dan de intrige te compliceren. Wanneer een personage het verhaal verlaat, is de kijker bijna alweer vergeten wat hij/zij überhaupt kwam doen. De holderdebolder-structuur van het verhaal doet denken aan het roemruchte Theater van de Lach, waar het eveneens een komen en gaan van acteurs was. Zij het dat we daar in de regel wél konden begrijpen waarom iemand bijvoorbeeld besloot zich in het gootsteenkastje te verbergen.

Het is dan ook een hele opluchting als tegen het einde van de film de overbodige gasten verdwenen zijn en de toeschouwer zich kan opmaken voor de showdown. Het siert de schrijver/regisseur dat hij een mooi slot bedacht heeft. Eigenlijk ben ik best nieuwsgierig naar zijn volgende productie.

-----------------------------------------------------
De plaatjes zijn uitgezocht door de schrijver
--------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 Hans Knegtmans
powered by CJ2