archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Naar de film delen printen terug
Een sprookje, zolang het duurt Hans Knegtmans

0920VG Ruby1
Ruby Sparks heet de nieuwe komedie van het cineastenpaar Jonathan Dayton en Valerie Faris, indertijd verantwoordelijk voor het onvolprezen Little Miss Sunshine. Wie een soort Little Miss Sunshine, deel 2 verwacht, komt bedrogen uit. Dat kan ook moeilijk anders. In Sunshine reisde een disfunctioneel gezin in een aftandse Volkswagenbus van Albuquerque naar Los Angeles, waar de dikke, bebrilde Olive (Abigail Breslin) zou meedingen naar de miss-titel. Uiteindelijk leidt deze bedevaart ertoe dat het sympathieke stelletje losers (met onder meer de suïcidale, homoseksuele Proustkenner – Oom Frank – en een gemankeerde motivatiecoach – Olives vader ) een groepsidentiteit ontwikkelt waarvan ze het bestaan nooit vermoed hadden.

Nu, dat stel kun je niet met goed fatsoen in een sequel laten opdraven, dat spreekt voor zich. Daarom hebben de filmmakers de creativiteit van actrice en scenariste Zoë Kazan – de kleindochter van de legendarische filmmaker Elia Kazan – ingeroepen, die uit een ander vaatje tapt.

Romanschrijver Calvin Weir-Fields staat, sinds zijn tienerdebuut Heartbroken Old Times, al tien jaar droog. Writers Block. Zijn vriendin heeft het lang geleden uitgemaakt en het sociale leven van de nerdy kunstenaar beperkt zich tot zijn broer Harry (Chris Messina). De suggestie van zijn therapeut (Elliott Gould) om op te schrijven welk soort meisje hem aantrekkelijk zou kunnen vinden, doet wonderen.
Prompt droomt hij een paar keer over zijn fictieve ontmoeting met ene Ruby, een o-zo-authentiek lot uit de loterij, die hem versteld doet staan met haar originele observaties en onberedeneerde affectie. De derde keer figureert ze niet meer in zijn droom, maar bevindt ze zich plotseling in vol ornaat in zijn appartement, waar ze een ontbijtje voor hem klaarmaakt.

Calvin is niet de stoerste thuis en bij hun eerste live ontmoeting schrikt hij zich wezenloos. Dit kan natuurlijk niet waar zijn redeneert hij en hij onderneemt een reeks grappige stappen om voor zichzelf aan te tonen dat deze Ruby niet echt is. Zo spreekt hij af met een schrijversgroupie die hij nauwelijks kent, maar die hem zeker uit de droom zal willen helpen. Maar de hulp van een groupie inroepen is zelden een goed idee, blijkt in een vrolijke, tenenkrommende scène.
En als hij zichzelf overtuigd heeft van de echtheid van zijn nieuwe vriendin, moet hij nog zijn sceptische broer over de streep trekken. Dat is andere koek, want die heeft zichzelf altijd0920VG Ruby2 gezien als een man van de wereld, die moest zorgen dat zijn dromerige familielid het contact met de realiteit niet verloor. Dit stelt scenariste Kazan – die zelf de rol van Ruby speelt met de soort belangstellende naïviteit die bij het personage hoort – in staat een nieuwe reeks creatieve slapstickmomenten te verzinnen.

Wanneer de broertjes eenmaal de nieuweling in hun leven hebben geaccepteerd, dreigt het scenario op dood spoor te raken. Het is niet erg interessant om het verliefde duo te volgen tot aan hun gelukkige oude dag. Dat begreep Zoë Kazan natuurlijk ook wel, en ze bedacht een subtiele ingreep die de kijker aanvankelijk zelfs niet opvalt. Het tweetal reist af naar Big Sur, waar Calvins hippiemoeder Gertrude (een ongenadig blije Annette Bening) en haar vriend (Antonio Banderas op zijn energiekst) het ware leven ontdekt hebben. Ruby volgt de strapatsen van het tweetal met grote instemming, maar Calvin houdt zich op de achtergrond, zoals past bij een snobistische jongen die zich schaamt voor zijn moeder.

Daar blijft het echter niet bij. De dromerige dichter verandert langzaam maar zeker in een onaangename potentaat. Het waarom laat zich raden. Zijn droombruid heeft hem haar onvoorwaardelijke liefde verklaard, de buit is binnen. Het treurigste is nog dat hij dit niet eens op eigen kracht heeft bereikt. Een therapeutische schrijfopdracht uitvoeren, dat was alles wat hij er voor hoefde te doen.
In een scène die eerder thuishoort in een horrorfilm dan in een romantische komedie, wrijft Calvin zijn geliefde nog eens in dat hij degene is die aan de touwtjes van hun relatie heeft getrokken. De zaal is er stil van. (Het botte machtsvertoon doet denken aan een groeitraining van de jaren zeventig, waar deelnemers elkaar door het slijk haalden, in de veronderstelling dat dit zou bijdragen aan ieders persoonlijke groei.)

Vanaf dat moment is het afgelopen met de feelgood-momenten. Hooguit kunnen we hopen dat de scenariste een of meer kunstgrepen bedenkt die de pil enigszins vergulden. En eerlijk is eerlijk, daar zijn ze in Hollywood behoorlijk goed in. Mocht u in 2006 Little Miss Sunshine gemist hebben, haal dan vandaag nog de video in huis. Als u het aandurft, kunt daarna altijd nog Ruby Sparks proberen. Maar denk niet dat het lichte kost is.
 
********************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl


© 2012 Hans Knegtmans meer Hans Knegtmans - meer "Naar de film" -
Vermaak en Genot > Naar de film
Een sprookje, zolang het duurt Hans Knegtmans
0920VG Ruby1
Ruby Sparks heet de nieuwe komedie van het cineastenpaar Jonathan Dayton en Valerie Faris, indertijd verantwoordelijk voor het onvolprezen Little Miss Sunshine. Wie een soort Little Miss Sunshine, deel 2 verwacht, komt bedrogen uit. Dat kan ook moeilijk anders. In Sunshine reisde een disfunctioneel gezin in een aftandse Volkswagenbus van Albuquerque naar Los Angeles, waar de dikke, bebrilde Olive (Abigail Breslin) zou meedingen naar de miss-titel. Uiteindelijk leidt deze bedevaart ertoe dat het sympathieke stelletje losers (met onder meer de suïcidale, homoseksuele Proustkenner – Oom Frank – en een gemankeerde motivatiecoach – Olives vader ) een groepsidentiteit ontwikkelt waarvan ze het bestaan nooit vermoed hadden.

Nu, dat stel kun je niet met goed fatsoen in een sequel laten opdraven, dat spreekt voor zich. Daarom hebben de filmmakers de creativiteit van actrice en scenariste Zoë Kazan – de kleindochter van de legendarische filmmaker Elia Kazan – ingeroepen, die uit een ander vaatje tapt.

Romanschrijver Calvin Weir-Fields staat, sinds zijn tienerdebuut Heartbroken Old Times, al tien jaar droog. Writers Block. Zijn vriendin heeft het lang geleden uitgemaakt en het sociale leven van de nerdy kunstenaar beperkt zich tot zijn broer Harry (Chris Messina). De suggestie van zijn therapeut (Elliott Gould) om op te schrijven welk soort meisje hem aantrekkelijk zou kunnen vinden, doet wonderen.
Prompt droomt hij een paar keer over zijn fictieve ontmoeting met ene Ruby, een o-zo-authentiek lot uit de loterij, die hem versteld doet staan met haar originele observaties en onberedeneerde affectie. De derde keer figureert ze niet meer in zijn droom, maar bevindt ze zich plotseling in vol ornaat in zijn appartement, waar ze een ontbijtje voor hem klaarmaakt.

Calvin is niet de stoerste thuis en bij hun eerste live ontmoeting schrikt hij zich wezenloos. Dit kan natuurlijk niet waar zijn redeneert hij en hij onderneemt een reeks grappige stappen om voor zichzelf aan te tonen dat deze Ruby niet echt is. Zo spreekt hij af met een schrijversgroupie die hij nauwelijks kent, maar die hem zeker uit de droom zal willen helpen. Maar de hulp van een groupie inroepen is zelden een goed idee, blijkt in een vrolijke, tenenkrommende scène.
En als hij zichzelf overtuigd heeft van de echtheid van zijn nieuwe vriendin, moet hij nog zijn sceptische broer over de streep trekken. Dat is andere koek, want die heeft zichzelf altijd0920VG Ruby2 gezien als een man van de wereld, die moest zorgen dat zijn dromerige familielid het contact met de realiteit niet verloor. Dit stelt scenariste Kazan – die zelf de rol van Ruby speelt met de soort belangstellende naïviteit die bij het personage hoort – in staat een nieuwe reeks creatieve slapstickmomenten te verzinnen.

Wanneer de broertjes eenmaal de nieuweling in hun leven hebben geaccepteerd, dreigt het scenario op dood spoor te raken. Het is niet erg interessant om het verliefde duo te volgen tot aan hun gelukkige oude dag. Dat begreep Zoë Kazan natuurlijk ook wel, en ze bedacht een subtiele ingreep die de kijker aanvankelijk zelfs niet opvalt. Het tweetal reist af naar Big Sur, waar Calvins hippiemoeder Gertrude (een ongenadig blije Annette Bening) en haar vriend (Antonio Banderas op zijn energiekst) het ware leven ontdekt hebben. Ruby volgt de strapatsen van het tweetal met grote instemming, maar Calvin houdt zich op de achtergrond, zoals past bij een snobistische jongen die zich schaamt voor zijn moeder.

Daar blijft het echter niet bij. De dromerige dichter verandert langzaam maar zeker in een onaangename potentaat. Het waarom laat zich raden. Zijn droombruid heeft hem haar onvoorwaardelijke liefde verklaard, de buit is binnen. Het treurigste is nog dat hij dit niet eens op eigen kracht heeft bereikt. Een therapeutische schrijfopdracht uitvoeren, dat was alles wat hij er voor hoefde te doen.
In een scène die eerder thuishoort in een horrorfilm dan in een romantische komedie, wrijft Calvin zijn geliefde nog eens in dat hij degene is die aan de touwtjes van hun relatie heeft getrokken. De zaal is er stil van. (Het botte machtsvertoon doet denken aan een groeitraining van de jaren zeventig, waar deelnemers elkaar door het slijk haalden, in de veronderstelling dat dit zou bijdragen aan ieders persoonlijke groei.)

Vanaf dat moment is het afgelopen met de feelgood-momenten. Hooguit kunnen we hopen dat de scenariste een of meer kunstgrepen bedenkt die de pil enigszins vergulden. En eerlijk is eerlijk, daar zijn ze in Hollywood behoorlijk goed in. Mocht u in 2006 Little Miss Sunshine gemist hebben, haal dan vandaag nog de video in huis. Als u het aandurft, kunt daarna altijd nog Ruby Sparks proberen. Maar denk niet dat het lichte kost is.
 
********************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl
© 2012 Hans Knegtmans
powered by CJ2