Zou Nederland de grenzen sluiten,
Houdt het vluchtelingen buiten,
Wie moeten er dan overmorgen
In Nederland voor mensen zorgen,
Die oud zijn, en niet meer zelfstandig?
Moeten zij dan eigenhandig
Aan de slag in slagerijen,
Arbeiden op boerderijen
Schoonmaakwerk doen in gebouwen,
Met d’ oude handen uit de mouwen?
Aldus verbroost de arbeidskracht,
Is de vergrijzing aan de macht.

Dat perspectief lijkt me in strijd
Met de roep om bestaanszekerheid

Zou Nederland de grenzen sluiten,
Houdt het alle expats buiten,
Wie helpen ons dan innoveren,
Van andere praktijken leren,
Als gastresearchers en studenten
Uit Zeeland komen, of uit Twente?
Geen grens wordt dan meer overschreden.
Er is een hang naar het verleden,
Vooral naar de benepen kant,
De dorpsgeest uit het binnenland.
Het buitenland, daar kan men zonder
We gaan in ons moeras ten onder.

Dat perspectief lijkt me in strijd
Met de roep om bestaanszekerheid

Zou Nederland de grenzen sluiten
Houdt het de buitenlanders buiten
Gaat men om grenzen te versterken
Als douanier, of grenswacht werken
Wie moeten dan het werk gaan doen
Over het jaar, of per seizoen,
Waarvoor wijzelf de neus ophalen,
Maar die ons welzijn wel bepalen?
Wie bezorgt ’s morgens de krant
Rijdt met vracht door Nederland
Wie steekt asperges, plukt tomaten,
Of reinigt onze welvaartsstraten.

Dat perspectief lijkt me in strijd
Met de roep om bestaanszekerheid

Ik erger me vaak groen en geel
En dat dan ook nog aan heel veel
We hangen naar de wind de huik
Regeren doet de onderbuik
De grondwet acht men ongegrond
In ieder kruitvat gaat een lont
Voor risico’s en schade blind
Waaien we mee met elke wind
Vervuilen lucht en eigen nest
Verpesten alles voor de rest
Alles lijkt een grote jacht
Naar rampspoed voor het nageslacht

Dat perspectief lijkt me in strijd
Met de roep om bestaanszekerheid

Ik denk over die dingen na
Ik denk, denk ik, dus ik besta.

----------

De illustratie is van Linda Hulshoff.

Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com