archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > De poëtische wereld delen printen terug
Overblijven Jaap van Lakerveld

1507 OverblijvenNa een ochtend lang rekenen, of schrijven
Wachtte thuis mijn moeder met het brood
En een beker waarin zij mijn yoghurt goot
Waarin suiker eventjes bleef drijven
En dan weer jopper aan, en pet met klep
Vliegensvlug naar school toe met de step
Helaas, bedacht men daar het overblijven

Wat ouder, ik zal niet overdrijven
Kreeg ik in de gaten in de klas
Dat niet elk kind geheel hetzelfde was
Ik voelde weleens ergens iets verstijven
En daarmee groeide het besef
Dat het overreding vergt en lef
Als je ten slotte niet wil over blijven.

Het liefste wilde ik de tijd verdrijven
Met meisjes uit de klas, of uit de buurt
Ik voelde mij telkens aangevuurd
Wanneer ik aan hen dacht en aan hun lijven
Een meisje trok wat later bij mij in
Ik had nog nooit gedacht aan een gezin
Toen zij begon te spreken over blijven

Na peuterspeelzalen en dagverblijven
Na scholen, studies in het buitenland
Verlieten alle kinderen het pand    
Naar banen bij instanties en bedrijven
Wij zagen het voordeel van meer vrije tijd
Voor vrienden en elkaars gezelligheid
En van gewoon tezamen overblijven

De tijd eiste haar tol, begon te wrijven
Museumjaarkaart, NS wandeling
De omzwervingen van de sterveling
Die heupen, knie- en wervelschijven
Voelt knarsen in het tanende skelet
En weet, er is een bikkelharde wet
Van ons zal er straks eentje overblijven.

Ooit zal de tijd de ander ook verdrijven
De nagedachtenis en dan vergetelheid
Zo gaat het in de lange loop der tijd
Niets zal uiteindelijk voorgoed beklijven
Of het moet zijn door banden van het bloed
Maar ik denk ach, misschien is het zo goed
Ik was als kind al tegen overblijven.

-----
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2018 Jaap van Lakerveld meer Jaap van Lakerveld - meer "De poëtische wereld" -
Beschouwingen > De poëtische wereld
Overblijven Jaap van Lakerveld
1507 OverblijvenNa een ochtend lang rekenen, of schrijven
Wachtte thuis mijn moeder met het brood
En een beker waarin zij mijn yoghurt goot
Waarin suiker eventjes bleef drijven
En dan weer jopper aan, en pet met klep
Vliegensvlug naar school toe met de step
Helaas, bedacht men daar het overblijven

Wat ouder, ik zal niet overdrijven
Kreeg ik in de gaten in de klas
Dat niet elk kind geheel hetzelfde was
Ik voelde weleens ergens iets verstijven
En daarmee groeide het besef
Dat het overreding vergt en lef
Als je ten slotte niet wil over blijven.

Het liefste wilde ik de tijd verdrijven
Met meisjes uit de klas, of uit de buurt
Ik voelde mij telkens aangevuurd
Wanneer ik aan hen dacht en aan hun lijven
Een meisje trok wat later bij mij in
Ik had nog nooit gedacht aan een gezin
Toen zij begon te spreken over blijven

Na peuterspeelzalen en dagverblijven
Na scholen, studies in het buitenland
Verlieten alle kinderen het pand    
Naar banen bij instanties en bedrijven
Wij zagen het voordeel van meer vrije tijd
Voor vrienden en elkaars gezelligheid
En van gewoon tezamen overblijven

De tijd eiste haar tol, begon te wrijven
Museumjaarkaart, NS wandeling
De omzwervingen van de sterveling
Die heupen, knie- en wervelschijven
Voelt knarsen in het tanende skelet
En weet, er is een bikkelharde wet
Van ons zal er straks eentje overblijven.

Ooit zal de tijd de ander ook verdrijven
De nagedachtenis en dan vergetelheid
Zo gaat het in de lange loop der tijd
Niets zal uiteindelijk voorgoed beklijven
Of het moet zijn door banden van het bloed
Maar ik denk ach, misschien is het zo goed
Ik was als kind al tegen overblijven.

-----
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2018 Jaap van Lakerveld
powered by CJ2