![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > De poëtische wereld | ||||
Selfie | Jaap van Lakerveld | |||
![]() En bij de Zaanse Schans zag ik het weer In Volendam trof het me nog een keer Het leek of daar uitsluitend Aziaten leven. Gewapend met hun selfiesticks trekken ze van leer En leggen alles vast, in groepen voortgedreven, Hun selfies zijn hun streven Er zijn geen grenzen meer. Een selfie tussen bloemen, of in het kreupelhout Een selfie met een burger, die boos naar buitenkomt Een selfie van de groep die daartoe samendromt En alle selfies samen zenden naar de Cloud. Nu besef ik pas wat mensen ooit is overkomen Die leden onder onze vakantiegangersstromen. -------- Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven |
||||
© 2017 Jaap van Lakerveld | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |