Een zachte lentemiddag. Ik hoor de merels slaan

Omdat er katten sluipen door de tuin

Er koeren duiven in een esdoornkruin

En door het blauw zie ik de wolken gaan

Ik hang in korte broek in kussens van een stoel

Ten prooi aan loomheid en tevredenheid

Met soms een wolk die door het zonlicht glijdt

Lente is naast een seizoen vooral ook een gevoel

Ik zit achter het windscherm voor kou en wind behoed

Dan plotseling hoor ik een doffe tik

Ik voel me meer verbaasd, dan dat ik schrik,

Maar iets in mij vindt dat ik kijken moet

Een stuiptrekking, een spasme zonder doel,

De merel dood, de lente blijft, maar weg is het gevoel.