![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > De poëtische wereld | ||||
Frits heelt | Rob Kieft | |||
![]() Waar had ik ook weer mijn ontbijt neergezet? Wat een gedoe, ‘t groeit me boven de pet, ik ben er te moe voor en bied geen verzet. Laat me toch slapen, dat vroeg ik toch net? Ik denk, dat ik ‘t zo straks niet meer red. Wat is het toch, dat mij steeds weer belet lekker te rusten in dit ziekenhuisbed? Nog weinig bezoek, een verstandige zet. Buren of vrienden met boek en boeket. Maar straks, eenmaal thuis, dan is het vast net alsof ik opnieuw in elkaar ben gezet! Dan heb ik dit klusje weer keurig gered! dan zit ik weer in mijn hoogsteigen flat, dan heeft Cobi gewoon weer de koffie gezet en kan ik weer fijn naar mijn eigen toilet. ------------------------------------------------ Het plaatje is gemaakt door Linda Hulshof |
||||
© 2016 Rob Kieft | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |