In een onlangs herhaald, lang televisie-interview van Hugo Borst met Marco van Basten zei de laatste dat Nederland het EK-voetbal van 1992 in Zweden had moeten winnen. Dat vond ik wel een beetje een verademing. Ik vind al jaren dat er veel te veel over 1988 wordt gesproken en geschreven. Het elftal van 1992 was beter en speelde sterker. Ze verloren door strafschoppen in de halve finale tegen Denemarken. Het campingelftal zoals dat wel genoemd werd. Gelukkig wonnen die Denen wel van Duitsland in de finale.

Ik was, zoals vaker in juni, tijdens dat EK op Terschelling. We hadden een huisje met kleurentelevisie, dus niks aan de hand. Op mijn werk was een grootscheepse reorganisatie aan de gang en daarom moest ik een keer tijdens de vakantie naar Den Haag. Ook niet zo erg, want ik had uitgerekend dat ik precies op tijd voor de groepswedstrijd Nederland-Duitsland terug in het huisje kon zijn. Dan moest ik wel de snelboot nemen, de Koegelwieck. Kost wat, maar dan heb je ook wat.

Alles leek goed te gaan. Ik was op tijd in Harlingen-Haven en vervoegde mij aan het loket. Volgeboekt! Ik ging door de grond. Er zat niks anders op. Wachten op de gewone boot, die een uurtje later ging. Ik zat voornamelijk zwaar te balen. Dat werd nog erger toen de deuren van de vertrekhal dicht gingen ten teken dat de Koegelwieck ging vertrekken. Naast mij zaten mensen die gilletjes slaakten in de trant van: “Oh, is de Koegelwieck weg?”. Ze hadden kaartjes! De boot vertrok dus met lege plaatsen. Daar had ik kunnen zitten! Ik kwam dat uur maar moeilijk door.

De boot kwam en ik besloot me te gaan bedrinken. Ik sloeg op de boot meteen linksaf: naar de bar. Toen brak de zon door: twee grote televisieschermen! De wedstrijd begon op het moment dat de boot vertrok en die boot doet er meestal ruim anderhalf uur over. Dat is een beetje afhankelijk van de wind en het tij. Dus ik zat gebakken. De bar was afgeladen. De rest van de boot was maar matigjes bezet. Er waren meest Nederlanders. Ook een klein groepje Duitsers. In het begin hadden die nog wel praatjes, maar dat werd snel minder.

Ik heb zelden een mooiere wedstrijd gezien. De Duitsers werden hélemaal weggespeeld door een fantastisch Nederlands elftal. Ik sloot vriendschap met een paar andere mannen. De rondjes waren niet van de lucht en het bier smaakte beter dan ik mij in de vertrekhal had voorgesteld. Het stond 3-1 toen de boot aankwam met nog een minuut of tien te gaan. Toen ik naar het huisje fietste hoorde ik op een gegeven moment luid gejuich uit de zomerhuisjes langs het fietspad. We hadden gewonnen. 3-1 was ook de einduitslag.

Dit is één van mijn dierbaarste triviale herinneringen.

 

*************************************