![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Bezigheden > Dichten | ||||
Struisvogel | Jaap van Lakerveld | |||
![]() Ik ren, want ik probeer niet stil te staan Bij alles wat er nu lijkt mis te gaan Ik stop liever mijn kop maar in het zand Ik ben een wezen dat in het duister tast Onder de vogels ben ik een zwaargewichtBen om te vliegen onvoldoende licht Ik kies dus maar de uitweg die mij past Voorover met mijn kop diep in het zandHoud ik me verre van al die enge mannen Die een gevaar vormen voor de savanne In de grond weet ik dat de wereld brandt Mij rest niets anders dan het beste ervan hopen Tot er niets overblijft, dan heel hard weg te lopen -=--------- De tekening is van Henk Klaren. |
||||
© 2025 Jaap van Lakerveld | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |