Tu a volé, a volé, a volé, a volé, a volé, a volé, l’orange, 

tu a volé, a volé, a volé, l’orange du marchand.

Gilbert Bécaud, wie kent hem nog? Monsieur 10.000 Volts. Beroemd van ‘Et maintenant’ en natuurlijk het meeslepende ‘Nathalie’. Kijk naar dit prachtige filmpje van L’orange waarin Gilbert zich ontpopt als een acteur aan wie Laurence Olivier nog een puntje kan zuigen.

Wat zou het fijn zijn als dit liedje over de vermeende sinaasappeldief eens te horen was als Frankrijk in beeld komt in bijvoorbeeld een programma als ‘Ik vertrek’. Maar nee, er is nog geen Frans verkeersbordje of pittoreske markt in beeld of die ellendige deuntjes op de accordeon komen eraan. Hou daar mee op! Er is kennelijk nog nooit een redacteur geweest die heeft gezegd: jongens, alles best maar geen accordeonmuziek vandaag bij dat item over de Bourgogne. Of Parijs. Of de Languedoc. Verzin iets anders. Dat mooie liedje over die arme man die ervan wordt beschuldigd dat hij een sinaasappel heeft gestolen bijvoorbeeld! Van hoe heet ie ook alweer…

Laten we gauw vergeten hoe in dit dramatische lied aan het eind de strop dreigt voor de arme onschuldige vreemdeling. Ik geef toe dat ik ook net voor het eerst de tekst heb gevolgd.

Tot nu toe was ik niet verder gekomen dan een vrolijk deuntje over een gestolen sinaasappel.

Wie zou er tegenwoordig nog een sinaasappel stelen? Deze prachtige citrusvrucht is inmiddels zo gewoon als een Hollandse appel en iedere ochtend worden er gedachteloos hectoliters sinaasappelsap naar binnen gegoten. Onder het mom van gezond verdwijnen in een paar slokken honderden calorieën naar binnen, dat weet nu zelfs de meest ongeïnteresseerde consument. Kan het niet laten op te merken dat mensen erg hardleers zijn, het heeft lang geduurd voordat je de gemiddelde intelligente mens ervan kon overtuigen dat in een glas sinaasappelsap (2 dl) meer calorieën zitten (84) dan in een glas cola (70). Maar vooral Nederlanders zijn zo geobsedeerd door vitamines en dan vooral vitamine C dat ze bij een sinaasappel alleen maar ‘gezond’ denken.

Terwijl ik vooral denk: lekker. Wat een verrukkelijke smaak heeft sinaasappelmarmelade, om maar iets te noemen. Daarom maken we vandaag sinaasappelpudding. Naar een recept van de onvolprezen Claudia Roden.

De versie die ik in Het Parool las, was met maizena als bindmiddel, maar toen ik het oorspronkelijke recept in het Engels las, bleek dat het aardappelmeel moest zijn. 

Begrijpelijk dat de vertaalster maizena gebruikt, ze gaat ervan uit dat wij meestal geen aardappelmeel meer in huis hebben – ik ook niet. Of ze heeft gewoon geen verstand van zaken, zoals wel meer vertalers van recepten. Aardappelmeel bindt helder, dat is natuurlijk mooier.

Dierbare herinnering, mijn grootmoeder die rode bessensap mengde met water, aardappelmeel en suiker, dat werd de saus voor over de griesmeelpudding. 

Met maizena wordt de sinaasappelpudding niet doorzichtig. Dus als je aardappelmeel hebt, neem dat dan voor een glashelder resultaat!

Sinaasappelpudding voor vier personen

halve liter sinaasappelsap, vers geperst (4 à 5 perssinaasappels)

twee handsinaasappels, geschild, en zonder pit en wit, in stukjes gesneden

65 gram suiker

35 gram aardappelmeel (of maizena)

pitjes van een halve granaatappel

125 gram slagroom

Houd een dessertlepel suiker apart voor de slagroom.

Verwarm in een pannetje het sap met de suiker tot het kookt.

Meng het aardappelmeel met 125 milliliter koud water tot een papje. 

Giet dit door het kokende sinaasappelsap, flink roerend in één richting, en door blijven roeren totdat het dikker wordt. Dan het vuur zacht zetten en nog een kwartiertje laten sudderen.

Een beetje af laten koelen en de stukjes sinaasappel erdoor scheppen. Het geheel in een glazen kom gieten. Afdekken en in de koelkast een paar uur laten opstijven.

Sla de slagroom met het kleine schepje suiker lobbig.

Garneer je oranjepudding met de granaatappelpitjes en de slagroom.

Gilbert Becaud - L'Orange

-----------

De tekening is van Coc van Duijn.

Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/