archiefvorig nr.lopend nr.

	Bezigheden > In de tuin delen printen terug Dom werk?! (Kijk mij nou nr.14) Frits Hoorweg De tuin van zo’n huisje in het bos is bewerkelijker dan je denkt. Er dwarrelt voortdurend van alles naar beneden en regelmatig breken er takken van de bomen. Soms waait er zelfs een hele boom om. Vandaag hadden we ‘de kar’, of eigenlijk had ik ‘m. De kar is een enorme aanhanger, waarmee tuinafval kan worden afgevoerd. Nou ja, je moet het er eerst op zien te krijgen. Dat doe ik dus. Bladeren en takken, vooral bladeren, worden bijeen geharkt en dan in een kruiwagen getild. Ogenschijnlijk dom werk dat me onwillekeurig doet denken aan Professor Hijmans, de aartsvader van alle organisatieadviseurs. Ik heb een keer de vertoning bijgewoond van zijn filmpje over Parijse straatvegers. Daarin liet hij zien dat ook dat soort werk zich leent voor arbeidsanalyse. Wat dat bladeren harken betreft ben ik daar nog niet aan toe gekomen. De kale grond die door het harken vrij komt vertoont deze keer een opmerkelijk aantal ronde gaten. O ja, de buurman klaagde al over een woelmuizenplaag. Blijkbaar heeft hij niet overdreven. Moet ik er wat tegen doen? Ach, in Trouw stond laatst een artikel waar iets boven stond als: ‘Voer geen oorlog met je tuin!’ Zelden in een tuinrubriek zo’n goed advies tegengekomen. De kruiwagen wordt als ie vol is naar de kar gereden en dan zelfs erop. Want ja, de kruiwagen naast de kar omkeren en de bladeren erop scheppen is zondewerk. Nee, hij moet naar boven en dat gebeurt via een oude deur (die we gelukkig niet hebben weggedaan). Die kruiwagen de schuin omhoog liggende deur opduwen, terwijl je er zelf achteraan gaat, voelt een beetje link aan. Die deur is natuurlijk ooit geverfd en dat laat nog steeds zijn sporen na. Op den duur wordt alles vochtig en glad, vooral die oude verf, en moet je uitkijken niet met de kruiwagen bovenop je achter, of half onder, de kar te belanden. Op een gegeven moment begonnen er een paar druppels te vallen. Gelukkig was ik bijna klaar. Nog even het laatste vrachtje naar boven rijden ... U voelde ‘m al aankomen natuurlijk. Ik heb gelukkig niks gebroken. ------- De foto (gemaakt toen de zon nog scheen) is van de schrijver © 2019 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "In de tuin" -

Bezigheden > In de tuin
Dom werk?! (Kijk mij nou nr.14)	Frits Hoorweg
De tuin van zo’n huisje in het bos is bewerkelijker dan je denkt. Er dwarrelt voortdurend van alles naar beneden en regelmatig breken er takken van de bomen. Soms waait er zelfs een hele boom om. Vandaag hadden we ‘de kar’, of eigenlijk had ik ‘m. De kar is een enorme aanhanger, waarmee tuinafval kan worden afgevoerd. Nou ja, je moet het er eerst op zien te krijgen. Dat doe ik dus. Bladeren en takken, vooral bladeren, worden bijeen geharkt en dan in een kruiwagen getild. Ogenschijnlijk dom werk dat me onwillekeurig doet denken aan Professor Hijmans, de aartsvader van alle organisatieadviseurs. Ik heb een keer de vertoning bijgewoond van zijn filmpje over Parijse straatvegers. Daarin liet hij zien dat ook dat soort werk zich leent voor arbeidsanalyse. Wat dat bladeren harken betreft ben ik daar nog niet aan toe gekomen. De kale grond die door het harken vrij komt vertoont deze keer een opmerkelijk aantal ronde gaten. O ja, de buurman klaagde al over een woelmuizenplaag. Blijkbaar heeft hij niet overdreven. Moet ik er wat tegen doen? Ach, in Trouw stond laatst een artikel waar iets boven stond als: ‘Voer geen oorlog met je tuin!’ Zelden in een tuinrubriek zo’n goed advies tegengekomen. De kruiwagen wordt als ie vol is naar de kar gereden en dan zelfs erop. Want ja, de kruiwagen naast de kar omkeren en de bladeren erop scheppen is zondewerk. Nee, hij moet naar boven en dat gebeurt via een oude deur (die we gelukkig niet hebben weggedaan). Die kruiwagen de schuin omhoog liggende deur opduwen, terwijl je er zelf achteraan gaat, voelt een beetje link aan. Die deur is natuurlijk ooit geverfd en dat laat nog steeds zijn sporen na. Op den duur wordt alles vochtig en glad, vooral die oude verf, en moet je uitkijken niet met de kruiwagen bovenop je achter, of half onder, de kar te belanden. Op een gegeven moment begonnen er een paar druppels te vallen. Gelukkig was ik bijna klaar. Nog even het laatste vrachtje naar boven rijden ... U voelde ‘m al aankomen natuurlijk. Ik heb gelukkig niks gebroken. ------- De foto (gemaakt toen de zon nog scheen) is van de schrijver
© 2019 Frits Hoorweg
	powered by CJ2