Er komt een vriendin eten die vegetarisch is. Nu zijn er vegetariërs in soorten en maten, van mild via onlogisch tot -voor mij onbegrijpelijk - streng. De aanstellers ‘ik eet tegenwoordig geen vlees meer hoor, het enige dat ik wel eens neem is een kipfileetje’ laat ik even buiten beschouwing.

Onderaan de lijst staan de spekjesvegetariërs, die eten geen vlees behalve als het te ingewikkeld wordt, dus als er alleen maar broodjes met Parmaham zijn, eten ze die gewoon op en sla met spekjes slaan ze niet af. Kortom ze eten geen vlees behalve de allerlekkerste producten die er van te maken zijn.

Dan krijgen we de mensen die geen vlees, maar wel vis eten. Als je naar de reden vraagt krijg je vaak als antwoord: vlees zit vol rotzooi (vaak waar, maar een vis is helaas ook niet altijd zo brandschoon als hij eruit ziet) of: de bio-industrie is schandalig (niets tegenin te brengen) of: zielig! (alsof vissen zo vrolijk aan hun eind komen). Ooit zei een vleeseter eens op een gezellige avond dat het eigenlijk veel humaner was om met heel veel mensen één koe te verorberen dan voor jezelf alleen tientallen mosselen te doden.

Een gewone vegetariër eet geen vlees en geen vis, maar wel zuivelproducten. Een trapje strenger is degene, die wel kaas eet maar dan alleen kaas gemaakt met plantaardig stremsel, kaas dus waar wel een uier, maar geen maag aan te pas is gekomen.

Tot slot zijn er de veganisten, die niets dierlijks eten, dus ook geen melk, geen kaas, geen eieren en zelfs geen honing... wat ze wel eten weet ik niet.

De vriendin is ‘gewoon’ vegetarisch gelukkig. We gaan een groenteschotel maken, al zijn er wel een koe en een buffel aan te pas gekomen. Het heet Parmigiana al komt het uit Napels en niet uit Parma. Het is in Italië een bijgerecht, maar het is veel te lekker om alleen maar een hapje van te eten.

Aubergines op de wijze van Parma

Voor twee personen een grote aubergine in plakken snijden en met zout bestrooid in een vergiet leggen. Intussen tomatensaus maken: fijngesneden uitje in olijfolie fruiten, teen knoflook uit de knijper toevoegen, wat grofgesneden peterselie en tot slot een halfliterblik tomaten. Omroeren en op een heel zacht vuurtje minstens twintig minuten laten indikken. Snufje zout, theelepeltje suiker en veel versgemalen peper toevoegen.

De aubergine afdrogen, luchtig door wat bloem halen, uitschudden en in een laagje olijfolie in een grote koekenpan aan beide kanten bakken. Daarna op een bord bedekt met keukenpapier laten uitlekken.

Een ovenschotel invetten met olie. Onderin een laagje aubergine leggen, daarbovenop plakjes mozarella, enkele lepels tomatensaus, daarover wat geraspte Parmezaanse kaas. Dan weer aubergine, mozarella, saus, Parmezaan tot alles op is. Bovenop nog wat olie sprenkelen. In een voorverwarmde matig warme oven ongeveer 25 minuten laten bakken. Als het goed is, zit er nu een goudbruin korstje op, zo niet, nog even onder de gril zetten.

Het geheel is behoorlijk zwaar door de olijfolie, je kan het lichter maken door de aubergines vooraf even te koken in plaats van te bakken, dan wordt het bijna net zo lekker.

Met knapperig brood uit de oven gloeiend heet serveren. Daarna, of erbij, wat groene sla, bijvoorbeeld kropsla gemengd met spinazieblaadjes en een frisse dressing.

En een Italiaanse wijn natuurlijk, probeer eens een goede - dus niet al te goedkope - Barolo. Wit mag ook, maar dan een volle uit Chili bijvoorbeeld.

Als dessert een ijsje, gewoon gekocht in de supermarkt. Goed voor de vertering en de zomerse sfeer.