 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
| SOS OCS! | Claude Aendenboom | |||
 OCS is de afkorting van Obsessief-Compulsieve Stoornis, in de volksmond 'dwangneurose' genoemd. OCS is een psychische ziekte, een angststoornis. Deze ziekte heeft me altijd gefascineerd, vooral tijdens mijn studie neuropsychologie kwam ik er meer over te weten. Ik geef nu advies aan OCS'ers.OCS kan iedereen treffen maar vooral mensen die snel onzeker zijn. Deze hinderlijke psychische aandoening wordt geactiveerd wanneer men angst die men onbewust ervaart, wil verdringen. Om die angst af te weren of te onderdrukken legt men zichzelf dwanggedachten op die gepaard gaan met dwanghandelingen. Perfectionisme is ook één van de oorzaken van OCS. Men streeft dan immers iets na wat nooit te bereiken is: perfect uiterlijk, perfecte vader zijn enz... . Een OCS-perfectionist ziet alleen zijn gebreken en is bijzonder streng en hard voor zichzelf. Dat uit zich in overmatig gepieker en angst en zo wordt de dwangneurose in stand gehouden. Een dwanggedachte kan je corrigeren door te (h)erkennen bij jezelf dat het een dwanggedachte is en die zodoende te negeren. Vecht ook niet tegen zulke gedachten want dat heeft een averechts effect. Een tekort aan serotonine in de basale ganglia ligt mede aan de basis voor het ontwikkelen van OCS. Als gevolg daarvan ervaart men angst waardoor er allerlei (door zichzelf opgelegde) rituelen ontstaan, zoals bijvoorbeeld overmatig handen wassen of teveel controlezucht. Ook zou een verhoogd dopamine-niveau in de prefrontale cortex een rol spelen bij OCS. Wellicht interageren beide systemen met elkaar. Ik raad OCS'ers aan om geen weerstand te bieden aan hun dwanggedachten. Laat de dwanggedachte vanzelf verdwijnen. Als men weerstand biedt krijgt de dwanggedachte negatieve aandacht waardoor er steeds nieuwe (zelf opgelegde) dwanggedachten zich opdringen! Een dwangneurose kan soms tien jaar lang aanhouden. Met de juiste medicatie gemiddeld 5 jaar. OCS kan de relatie met de partner ernstig ondermijnen vooral als de partner niet vertrouwd is met de ziekte. Want ook de partner lijdt enorm. Liefdevol omgaan met de OCS'er is raadzaam. Dat betekent niet dat de partner moet toegeven aan elke gril die gepaard gaat met OCS. Ook voortdurende negatieve aandacht is uit den boze. Als partner van een OCS'er is het een must om je grens te trekken. Dat is heilzaam voor de partner maar ook voor de OCS'er! Het is belangrijk voor de OCS'er dat hij er realistische toekomstperspectieven op na houdt. Persoonlijke doelen zoals 'een wereldberoemd acteur' of een 'steenrijke zakenman' worden, zijn niet verstandig, enerzijds omdat deze dromen meestal onrealistisch zijn als de patiënt nog vele OCS-symptomen vertoont en anderzijds omdat deze perspectieven de dwangneurose in stand houden en zelfs de symptomen doet toenemen. OCS'er opgelet: een dwangneurose is nooit volledig helemaal voorbij. Je kan de lijdensdruk wel reduceren mits aangepaste medicatie, inzicht in de ziekte en een sterke emotionele ondersteuning van je partner, vrienden en familie. Op tijd de symptomen herkennen is de boodschap, beter vroeger dan later! ---------- Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven |
||||
| © 2016 Claude Aendenboom | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||