 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden | ||||
| Kun je nog zingen en spelen? | Peter Schröder | |||
 Carlo van Praag presenteert een nieuw ‘Zuid Hollands Volkslied‘ (zie elders in dit nummer). Kent u nog het volkslied ‘Holland, ze zeggen’ van Simon Abramsz (Amsterdam, 23 april 1867 — Velp, 28 januari 1924)? Dat gaat in de hedendaagse spelling zo: Holland ze zeggen Je grond is zo dras Maar mals zijn je weiden En puik is je gras En vet zijn je glanzende koe(hoe)ien Fris waait de wind door je wuivende riet Groen zijn je dorpjes in 't nevelig verschiet Rijk staan je gaarden te bloeien Blank is je water en geurig je hooi Holland, mijn Holland, ik vind je zo mooi (laatste 2 regels 2 maal) Holland ze zeggen Je bent maar zo klein Maar wijs is je zee En je lucht is zo rein En breed zijn je krachtige stromen Goud is je graan op je zand en je klei Purper het kleed van je golvende hei Stoer zijn je ruisende bomen Holland, ik min je om je heerlijken tooi Holland, mijn Holland, ik vind je zo mooi (laatste 2 regels 2 maal) Dat zong lekker weg op school. Mijn favoriet vaderlands schoollied was ‘De ballade van De Wind’ van Simon Abramsz : (Gevoelig, ingetogen) Koeltje suiz’len doen rits’len het lover Brengen de geuren der bloemen ons over (Krachtiger) Winden lenen hun diensten den mensen Voeren de zeeman naar 't land zijner wensen Drijven de schepen vlug voor zich henen Draaien gedienstig de molenstenen (Recht op, uit Volle borst) Maar plotseling breekt de stormwind los En vliegt vernielende door het bos En rukt daar de takken van krachtige eiken Vernielt grote schepen en beukt hoge dijken En altijd blijkt zijn vernielende aard Zo doet de storm in zijn teug'loze vaart En altijd blijkt zijn vernielende aard Zo doet de storm in zijn teug'loze vaart (laatste regel 2 maal). Deze liederen stonden o.a. in de bundel ‘Kun je Nog Zingen, Zing dan Mee’. Kunt u nog zingen, zing ze dan mee met De Leunstoel. Voorheen en Thans Hoe is dat anno 2015 op school? Wel, er is een ‘Fonds voor Cultuurparticipatie’ en dat werkt voor het muziekonderwijs onder het motto: ‘Muziek telt’. Die naam voedt bange vermoedens, een motto, verzonnen omdat Muziek niet meer telt? Van ouder op kind Muziek hoeft voor de muzikant niet te beginnen op school, ze kan ook worden overgedragen van moeder/vader op dochter/zoon. Kijk naar postkaart 1.a. Daar is ‘Het Jeugdig Wonderkind Jeannot-Blin’ te zien. Jeannot is een virtuoos accordeonist van zes jaar oud. Onder de accordeon een slagtrommel, naast  Jeannot zijn oudere broer met een foto van pa en eveneens een accordeon. Achter de broers een uitgebreid klokkenspel. De knoppenaccordeons werden vervaardigd door de firma François Dedenis uit Brive-la-Gaillarde in de Corrèze. Zes jaar! Dan kunnen kinderen in Nederland nog nauwelijks lezen en schrijven. Op postkaart 1.b. alweer zo’n jeugdig talent achter een forse knoppenaccordeon, ditmaal van de firma Cavagnolo uit Lyon. De naam van deze accordeonist wordt niet genoemd, maar hij is een van de kindertjes Fallone. ‘La petite Troupe Fallone’ kent broers op de viool (en achter het slagwerk) en twee zussen (op banjo en cello) en speelt actuele jazz. Jammer dat ze toen nog geen muzikale kaarten maakten!En apen dan? Menswetenschappers breken zich regelmatig het hoofd over de vraag wat het onderscheidende verschil is tussen menselijke en niet menselijke zoogdieren (om het zo eens uit te drukken). Met musiceren zijn ze niet ver gekomen. Vogels fluiten het hoogste lied, koeien kunnen prachtig loeien en zelfs walvissen zingen elkaar toe, over enorme afstanden nog wel. En apen, ja, die kun je veel leren, de gedragswetenschappen puilen uit van de aangeleerde kunsten van Chimpansees en Bonobo’s. Een apenorkest, dat zou prachtig zijn dacht de tekenaar van postkaart 2.a. uit 1908. Acht geüniformeerde chimpansees vormen een gedisciplineerde fanfare en trekken daarmee door de straten. Hoe zal het geklonken hebben? Het lijkt wel of de aap vlak achter de baas van het spul het niet mooi vindt: hij stopt zijn vingers in zijn oren. Maar wat vooral wordt gemist is een realistische kijk op de zaak. Het zijn tekeningen en dan kan je zelfs rotsen laten musiceren. Daarom over naar postkaart 2.b. en daarop zien we de levende chimpansees ‘Henry’ en ‘Peanuts’ optreden op een ‘Monkey Rock Festival’. Zie je wel! Ze kunnen het echt, op het podium en dan nog met hedendaagse amusementsmuziek. Of zouden ze alleen maar ‘lip-syncen’/’mimen’? en zou het geluid van gedrilde mensen komen? Omgekeerde wereld? Holland ze zeggen ---------------------------------------------------------------- De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder ---------------------------------------------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
| © 2015 Peter Schröder | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||