 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Koken | ||||
| Gelukkig kon ik nog eten | Maeve van der Steen | |||
 Het leven is vol verrassingen. Aangename en onaangename. Dat je naar Valencia vliegt en niet verder komt dan Bergerac, is bijvoorbeeld een heel onverwachte en jammerlijke gebeurtenis, vooral als de oorzaak een bekertje gloeiend heet water is dat over je witte zomerbroek regelrecht in je kruis en over je bovenbenen gekieperd wordt. Door jezelf notabene, na een onhandige manoeuvre van de stewardess, bekertje aangeven mislukt.Dat doet erg veel pijn, heet water op de huid. En zelfs nadat alle flessen Spa blauw die er in het vliegtuig voorradig waren, over mijn benen waren uitgegoten, vond de kordate dame met EHBO-diploma dat ‘deze mevrouw’ – dat was ik dus, maar intussen was ik uit mezelf getreden en bezag het tafereel van buitenaf, ondanks de pijn – toch echt medische behandeling nodig had. Dus belde de stewardess naar de piloot en vroeg kalm of we naar beneden konden. Dat werd dus het kleine vliegveldje van Bergerac, waar een ambulance klaarstond. ‘Nog nooit van gehoord, dat ze voor een brandwondje een tussenstop maken’ is het commentaar van vrienden en kennissen die allemaal weer vrienden en kennissen hebben die arts, piloot of stewardess zijn. Sorry hoor, het was niet mijn idee! Ik wou alleen maar naar Valencia. Dacht dan ook: verbandje erop en door naar Valencia. Aan de Cava en de visjes. Helaas dachten ze daar in het ziekenhuis in Bergerac anders over, ik moest iedere dag verbonden worden en kon dus maar het beste de volgende dag naar huis gaan. En zo zaten we die avond niet in een Spaanse stad aan zee maar in een landelijk hotel in de Dordogne, in een ouderwets degelijk restaurant van het soort waarvan ik niet wist dat ze nog bestonden. ‘Ik wil genieten,’ prentte ik mezelf in. ‘Deze vakantie duurt slechts een dag en we zijn ook lang niet zo zuidelijk als we wilden zijn maar dit is een mooie tent en dat is fijn.’ We probeerden de beslommeringen even uit het hoofd te zetten (er moest natuurlijk van alles geregeld worden) en dat lukte aardig want we waren doodmoe van de schrik. Eens rustig de menukaart bekijken. En de wijnkaart, want ik wilde per se een wijn uit de streek, al wist ik dat ik, tollend van de pijnstillers, hooguit een glas of twee mocht drinken. Mijn vriend bestelde vooraf een stukje politiek volstrekt incorrecte ganzenleverpaté – nood breekt wet. Zalig. Met een soort zoete toast erbij. Lichtbruin brood met knapperige korst om de rest van de maaltijd te begeleiden. Er bleken wel twintig lokale wijnen op de kaart te staan en ik wees de wijn aan met de mooiste naam: ‘Chateau Moulin Caresse’. Verrukkelijk. De ober had me gevraagd hoe ik de niertjes wilde, rosé? Enigszins bevreesd voor iets te rauw probeerde ik aan te geven dat ze een pietsie gaarder dan dat mochten zijn, en ze kwamen perfect ter tafel. Evenals de beste crême brulée ooit die we als dessert kregen. Geweldig zo’n door en door Franse maaltijd. Het was genieten met moeite, want we waren teleurgesteld en geschokt, maar aan de kok heeft het niet gelegen. Thuis, afhankelijk van de liefdevolle verzorging van mijn vriend die koken meer als een noodzakelijk kwaad ziet dan een prettig tijdverdrijf, en zich ook had ingesteld op alleen maar mooie dingen bekijken en op terrasjes zitten, probeer ik niet te denken aan schelpjes met knoflook en een warme zon en de blauwe zee. Ik ga me verheugen op iets dat ik binnenkort weer kan gaan maken, als mijn benen weer vrolijk naar de markt huppelen en ik een pan met een laagje hete olie erin niet meer eng vind. Gebakken sardientjes Toegegeven, ze moeten eigenlijk recht uit zee gesparteld komen, maar op de markt, en ook bij Marqt hebben ze gefileerde sardientjes en die zijn heel fijn. In hun geheel, dus ongefileerd bakken kan ook, maar dan wel de ingewanden er uithalen. Neem een grote koekenpan en laat een laagje olijfolie heet worden. Meng op een bord gezeefde bloem met wat zout en peper. Rol de sardientjes erdoor, snel en luchtig, en schud ze even uit, laat ze dan voorzichtig in de hete olie glijden. Voorzichtig, een ongeluk zit in een klein hoekje. Dat glijden in plaats van neerleggen zorgt er ook voor dat ze niet gaan plakken. Ze moeten een beetje ruimte in de pan hebben, gebruik desnoods twee koekenpannen. Paar minuten per kant bakken en met een schuimspaan uit het vet halen (vuur onder de pan uit intussen!) en op keukenpapier leggen. Opdienen met een partje citroen en een takje peterselie. Als voorgerecht: Geef er mayonaise bij die gemengd is met gehakte peterselie, eventueel wat andere groene kruiden naar smaak, mosterd, een drup azijn en kappertjes. Als hoofdgerecht: in Bretagne kreeg ik eens gebakken sardines met aardappelen gekookt in de schil met een klontje boter erover, en groene sla erbij, een heerlijke combinatie. Rode of witte wijn, maakt niet uit, kan allebei. Als de herfstzon mooi schijnt en er zijn liefhebbers voor, schenk dan een rosé, maar dan wel een van boven de zeven euro. --------------------------------------- De tekening is van Elène Klaren ------------------------------------------------------- Door uw bestellingen bij bolcom te doen via de banner rechts steunt u De Leunstoel. |
||||
| © 2014 Maeve van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||