Een eigen huis, een plek onder de zon…en nog veel meer prettige dingen worden beschreven in het liedje dat voor de meeste mensen ‘Een eigen huis’ heet. Toevallig was ik in de periode dat je deze door Henk Westbroek geschreven tekst dagelijks hoorde, tamelijk ongelukkig. Ik had geen eigen huis, geen man, geen vriend, geen werk en het allerergste, geen vreugde in het leven.

En René Froger maar zingen dat hij zo graag wat vaker simpelweg gelukkig zou willen zijn. Met al die rijkdom en liefde om hem heen. Toch putte ik er troost uit, het lied beschrijft een ondefinieerbaar gevoel van gemis, een melancholie die bijna iedereen kent maar die moeilijk te beschrijven is. Die je kan treffen in tijden van verdriet maar ook in tijden van voorspoed. De muziek van Henk Temming heeft net als de tekst dat ambivalente, droevig en optimistisch tegelijk.

 

In de bridge krijgen we plotseling een opsomming van dingen die een mens gelukkig kunnen maken – ja hoor eens, een songtekst is geen filosofische verhandeling – een zingende merel, de geur van de zee, de zon die doorbreekt en als climax: een vers kopje thee! (Ik wil wedden dat als je een willekeurige Nederlander zou vragen welke zinnen hij kent uit dit liedje, hij zou antwoorden ‘een eigen huis’ en ‘een vers kopje thee.’) Eigenhuis

Een kippenpootje kan een mens ook gelukkig maken. Maar dan zonder bot en in een lekker sausje. Kipdijfilet heeft zoveel meer smaak dan kipfilet van de borst! Omdat ik vond dat de diepvries maar eens leeg moest maakte ik het avondeten gewoon met de dingen die er waren, gecombineerd met een beetje creativiteit en kookervaring natuurlijk. Het was zo goed gelukt en ik werd er zo gelukkig van dat ik deze eenvoudige maaltijd niemand wil onthouden. De hoeveelheden die ik opgeschreven heb zijn meer een richtlijn dan een strak voorschrift, zoals gewoonlijk. Ik had de ingrediënten nou eenmaal toevallig in huis.

Voor twee personen

 

een pak biologische kipdijfilet – Albert Heijn
een derde zakje coconut cream powder (een half blikje kokosmelk kan ook, maar van zo’n zakje kan je steeds iets gebruiken, je maakt het weer dicht met een wasknijper en kan het eeuwig bewaren.)
weinig zout
scheutje zonnebloemolie, klontje boter
een gehakte ui
teen knoflook
wat peterselie, gewassen en grof gesneden
scheutje Japanse sojasaus
kwart of minder van een kippenbouillonblokje
enkele eetlepels kerriepoeder
snufje gedroogde basilicum
theelepel (of meer voor de liefhebber) sambal
half pak diepvriesdoppers

 

voor erbij:
een rijpe avocado
kwart citroen
peper en zout

en: zes aardappels, gekookt

Doe de diepvriesdoppers in een zeef en spoel er wat warm water overheen, laat uitlekken.
Smelt de olie met de boter in een stevige koekenpan, voeg de ui toe en laat op een laag vuurtje smoren, als de ui enigszins zacht is geworden de knoflook, met een mes platgeslagen erbij doen – houd een klein stukje achter voor de avocado. Daarna de kerrie toevoegen. Even goed omroeren, dan de – licht! – gezouten dijfilet toevoegen.
Om en om wentelen en sojasaus en sambal erbij doen.
De kokos crème poeder met het stukje kippenbouillonblokje oplossen in een scheut warm water en erdoor roeren.
Op een zacht vuurtje een kwartiertje laten sudderen, af en toe wat water erbij gieten. Dan de inmiddels ontdooide doppers erbij doen en de gedroogde basilicum, omroeren. Nog ongeveer tien minuten laten garen met deksel op de pan. Tot slot de peterselie eroverheen strooien. Heb je toevallig verse koriander in huis, neem je dat.

De avocado in stukjes snijden en mengen met het overgebleven bescheiden stukje knoflook uit de knijper, citroensap en weinig versgemalen peper en zout.

Gekookte (of in de magnetron gegaarde) aardappels zijn heerlijk bij deze kerrieschotel. Krijg je een beetje roti-associatie bij, vooral als je de aardappels er in de pan bij doet.

Een pilsje, een witte Elzasserwijn of een eenvoudige rode, allemaal prima bij de exotische kip, en voor wie geen alcohol wil: een vers kopje thee!

--------------
De tekening is van Renée van den Kerkhof,
illustratrice in opleiding: www.neetje.nl