Een brok steen

tussen talloze andere

moet dat hem zijn

geen spoor van twijfel

je kiest op intuïtie

Het materiaal

weerbarstig en ruw

geeft zijn geheim

niet zomaar prijs

het beeld zit in de steen

besloten, vorm en inhoud

hebben nog geen betekenis

zoals een spel zonder regels

een taal die je niet spreekt

een liefde die ongekend is

Je bevrijdt het beeld

van zijn omgeving

geeft jouw vorm aan de vorm

jouw betekenis aan de inhoud

je hakt en slijpt

schuurt, polijst

totdat de huid spiegelt

en zie: je eigen beeld