In plaats van een lijstje met goede voornemens (heb ik niet), toekomstplannen of hemeltergende ergernissen, leek het mij wel aardig om voor een aantal nijpende problemen eens wat oplossingen aan te reiken. Daar kan dan in 2009 aan gewerkt worden.

Nu al is gebleken dat de economische crisis (waar bestaat die eigenlijk uit?) geleid heeft tot een daling van de CO₂ uitstoot. Dat economische groei een toenemende uitstoot van dit onverkwikkelijke gas tot gevolg heeft was mij bekend. Maar dat het tot stilstand komen van die groei zo snel effect sorteert, verbaast me. Wel is hierdoor de oplossing van dit milieuprobleem zonneklaar: economische krimp. Dat kunnen we best hebben, want we hebben het veel te goed. Deze oplossing was natuurlijk al bekend en wordt al jaren door een aantal economen bepleit. Tot nu toe wilde niemand er aan, maar nu lijkt me de tijd er wel rijp voor. Inleveren allemaal.

De gasleveranties vanuit Rusland stagneren regelmatig. Het komt mij totaal onbegrijpelijk voor dat met een land als Rusland afspraken gemaakt worden over gasleveranties. Dat is vragen om moeilijkheden. De oliesituatie is ook precair. Nu vallen de prijzen wel mee maar door de toenemende schaarste zal dat niet zo blijven. Dit leert ons dat je voor je energie bij voorkeur niet van anderen afhankelijk moet zijn, maar over eigen bronnen moet beschikken.

De verschillende vormen van duurzame energie zetten voorlopig niet veel zoden aan de dijk. Voor windenergie zou, om een redelijke bijdrage te kunnen leveren, het hele land volgeplempt moeten worden met windmolens. Dat nooit. Sterker nog, de bestaande molens moeten direct afgebroken worden. Zonnecellen daarentegen hebben meer toekomst. Ze nemen niet veel ruimte in en kunnen vrijwel op elk gebouw geplaatst worden. Met het gebruik van mest als energiebron wordt meteen nog een ander probleem opgelost, het mestoverschot. Maar waarom gebruiken we daar niet ook onze eigen mest voor? Wij spoelen onze uitwerpselen door het riool dat loost op open water, dat daarna gezuiverd moet worden. Dat kost geld en energie. Maar je kunt dit afvalproduct ook aanwenden om energie te leveren. Tel uit je winst! Dit is natuurlijk allemaal lang niet genoeg en daarom zit er niets anders op: we gaan weer kernreactoren bouwen en snel ook.

Een van de nijpendste problemen in Nederland is het fileprobleem. Ook daarvoor is de oplossing allang bekend, maar er is geen Minister van Verkeer die dit aan zal durven. Daarvoor moet de boel eerst echt helemaal in de soep draaien. Het aanleggen van meer wegen, bruggen en tunnels of het verbreden van bestaande wegen werkt, zoals iedereen weet, averechts, want trekt alleen maar meer verkeer aan. De oplossing is om juist het tegenovergestelde te doen: wegen, bruggen en tunnels sluiten en bestaande wegen versmallen. De huidige weggebruiker heeft het er voor over om ongeveer een uur in de file te staan van en naar zijn werk. Er is echter voor elke weggebruiker een kritische grens, waarop het voor hem of haar niet meer rendabel is om de auto te pakken. Sommigen zullen zich eerder gewonnen geven dan anderen, maar als iemand er een hele dag over doet om zijn werkplek te bereiken, zal er wel een belletje gaan rinkelen. In ieder geval bij zijn werkgever.

Stel je voor: er zijn geen tunnels meer onder het Noordzeekanaal, alleen een paar ponten (zoals in de jaren vijftig, toen de automobilist die van Zaandam naar Amsterdam wilde, meer dan een uur moest wachten om overgevaren te kunnen worden voor een ritje dat per trein nog geen zeven minuten duurt). Alle bewoners van de slaapsteden boven het kanaal moeten nu in de rij voor de pont en omdat het er zoveel zijn, gaat dat uren duren. Dan is eindelijk het openbaar vervoer te prefereren. En dat geldt zeker voor al die korte autoritjes (de auto wordt het meest gebruikt voor ritten van minder dan zeven kilometer). Als je daar een paar uur voor uit moet trekken, pak je vroeg of laat vanzelf de fiets.

Een vergelijkbare oplossing is ook denkbaar in de gezondheidszorg, waarvan de kosten nog steeds toenemen. Het is onbegrijpelijk dat zo'n welvarend volk dat gemiddeld zo oud wordt, zoveel zorg opsoupeert. Een van de redenen hiervoor is dat de voorzieningen steeds toenemen: bij het minste of geringste word je de PET-scanner in geduwd. Toen dat ding nog niet bestond was de sterfte echter helemaal niet hoger. In plaats van al maar meer zorg, zou die zorg drastisch verminderd moeten worden, te beginnen met alle overbodige ingrepen. Een van de meest voorkomende ingrepen, de knieoperatie, schijnt in 50% van de gevallen niet nodig te zijn. Iemand die zwanger is en dus helemaal niet ziek, zit bijna elke week bij een zorgverlener en wordt voortdurend bang gemaakt met allerlei verwaarloosbaar kleine risico's. En zo is er natuurlijk nog veel meer. Geef iedereen een knipkaart voor de huisarts, goed voor drie visites per jaar. Wie die niet gebruikt, krijgt een bonus. De huisarts vertelt elke patiënt bij een bezoek of dat bezoek wel of niet noodzakelijk was, zodat deze inzicht krijgt in klachten die wel en geen doktersbezoek rechtvaardigen. Meer dan 90% van de gezondheidsproblemen gaan vanzelf over, voor 5% heb je een arts nodig en aan de rest ga je dood. Als je dat eenmaal weet, laat je het wel uit je hoofd om elke maand naar de dokter te gaan.

Medicijnen worden niet meer voorgeschreven als er andere oplossingen zijn. Dus geen slaapmiddelen, kalmerende middelen, antidepressiva en milde pijnstillers meer. Het alternatief kost niets: wandelen en/of hardlopen en/of fietsen, kortom lichaamsbeweging. Dat is ook goed om het gewicht op peil te houden.

Dan zitten we natuurlijk nog met al dat dierenleed, veroorzaakt door de bio-industrie. Aan die bio-industrie moet een einde komen en daarvoor moeten verschillende maatregelen genomen worden. Al die dieren die nu opgehokt zitten (een paar miljoen runderen, veertien miljoen varkens en, ik meen, twee honderd miljoen kippen) kunnen we niet vrij rond laten lopen, want daar hebben we niet genoeg grond voor. Maar die grond is elders wel aanwezig. In Italië, bijvoorbeeld, waar je geen enkel beest ziet.

Al die dieren moeten beter verdeeld worden over de landen binnen de EU. Verder wordt iedere Nederlander verplicht om één varken, een kwart koe en een stuk of vijftien kippen te adopteren, die verder in ontwikkelingslanden worden vertroeteld. Zo snijdt het mes weer aan twee kanten: wij zijn er van af - er worden nog alleen hobbydieren gehouden - en in de derde wereld kunnen ze ervan profiteren. Overigens schijnt het voor het milieu beter te zijn om helemaal niet aan veeteelt te doen en geen vlees meer te eten. Daar met ik nog eens even over nadenken.

 

*****************************