 |
De dienstregeling bij
ons thuis zit zo in elkaar dat als ik mij gewassen en geschoren in
de huiskamer meld, mijn vrouw de eerste nieuwsuitzending al tot zich
heeft kunnen nemen.”Is er nog nieuws?” vraag ik wel eens,
in een poging onze conversatie meteen een sprankelend karakter te
geven. Daar reageert ze dan een beetje kribbig op. Zonder het met
zoveel woorden te zeggen maakt ze me duidelijk dat ik maar naar het
volgende bulletin moet kijken en luisteren. Soms werpt ze, voor ze
in de badkamer verdwijnt, een snipper in mijn richting; liefst iets
waarvan ze kan vermoeden dat het me danig zal opwinden. “Een
onderzoek schijnt te hebben aangetoond dat er in januari meer zelfmoorden
worden gepleegd dan in welke andere maand ook.”
Hè, wat is dat nou weer? Onderzoek, onderzoek, er gaat wel
haast geen dag voorbij of je krijgt een dergelijk bericht voorgeschoteld.
Zo schijnen steeds meer meisjes hoofddoeken te dragen en gaat de kwaliteit
van het sperma hollend achteruit. Belgen staan veel gretiger dan Nederlanders
hun organen af voor donatie. Van meeroken ga je bijkans nog sneller
dood dan van roken zelf. Zo groot is het aanbod van dit soort berichten
dat ik ze in principe wantrouw. Soms volgen er dagen later correcties.
De onderzoeksopzet blijkt niet te hebben gedeugd, zoals in het geval
van de onderzoeker die ons wilde doen geloven dat er in Nederland
een abnormaal hoge sterfte onder net geboren kinderen optreedt.
Soms klopt het onderzoek wel, maar word je misleid door het weglaten
van dingen. Zoals het niet oninteressante gegeven dat er in België
veel meer mensen omkomen in het verkeer, waardoor het grotere aanbod
van donororganen goeddeels wordt verklaard. Zelfs als het onderzoek
klopt en de resultaten worden evenwichtig gepresenteerd, is het de
moeite waard je af te vragen: waarom wordt dit resultaat nu, op deze
wijze in het nieuws gebracht? Meestal zit er een belangengroep achter
die meer subsidie wil hebben of die vindt dat een bepaalde activiteit
via de belastingen dient te worden betaald. In het geval van die zelfmoorden
zou het om de Vereniging van Suïcide Therapeuten kunnen gaan,
al weet ik niet of die echt bestaat.
Helemaal uit de lucht gegrepen lijkt dat bericht over het zelfmoordcijfer
in januari mij overigens niet. In het deel van de wereld waarin wij
verkeren, laten we zeggen West-Europa, hebben nogal wat mensen juist
in die maand reden om zich te beklagen. Er is weinig daglicht en het
weer is meestal miserabel. De verwachte verhoging van het salaris
per 1 januari is niet doorgegaan. Integendeel, er is een reorganisatie
aangekondigd die vooral bedoelt lijkt om banen te kunnen schrappen.
En natuurlijk waren de feestdagen ook weer minder gevuld met romantiek
dan gehoopt. Daarom zou ik mij wel kunnen voorstellen dat het klopt
van die piek in het aantal zelfmoorden in januari, althans in de landen
om ons heen. Maar juist niet in Nederland! Want in januari wordt het
Europees kampioenschap schaatsen verreden. Een sport waarin ons land
zodanig excelleert dat de rest van het continent de regels wil gaan
veranderen. Voorlopig genieten wij er met volle teugen van, tijdens
de wedstrijden is het opvallend stil op de weg. Voor de minder sportieve
types (de ‘interlectuelen’ zong Elsje de Wijn ooit) is
er bovendien het Hoogovenschaaktoernooi, dat tegenwoordig Corustoernooi
heet. Neen, ik geloof toch dat ook dit onderzoek gewantrouwd moet
worden.
Als mijn vrouw terugkeert in de huiskamer blijkt ze geen tijd meer
te hebben voor een goed gesprek. ”Schrijf het maar op,”
zegt ze, terwijl ze haar tas inpakt.
|
|
