 |
De bewering van een vriend dat er in het tuincentrum nu ook een 'koffieterras'
was, bleek waar te zijn. Enigszins verstopt achter de 'Binnenpotterie'
zag ik er de oudere dames uit de pre-rollatorfase zitten die achter
hun grootformaat draadstalen winkelkarretjes tot hier hadden kunnen
komen. De aanbieding 'koffie met bruine bonensoep' die men had opgehangen,
sprak me niet aan. Maar in een tuincentrum kun je van alles verwachten.
Dat was al tot me doorgedrongen onderweg naar het buitenterrein waar
de zakken zand en compost op me lagen te wachten. De tijd dat een
tuincentrum eigenlijk nog veel weg had van een kwekerij - behalve
dat men de planten inkocht in plaats van zelf opkweekte - ligt al
weer enige tijd achter ons. Een tuincentrum is om te beginnen een
enorme hal of beter kas waar je heel veel dingen kunt kopen die je
absoluut niet in je tuin zou moeten plaatsen.
Het was me eerder nog niet opgevallen dat dit tuincentrum opeens 'alles voor
tuin en dier' verkocht. Iedere serieuze tuinier moet weten dat dieren niet in
de tuin thuishoren. Ja, kleine zangvogels en nuttige insecten. Zoemende bijen
en een dagpauwoog. Eventueel een verdwaalde kikker of pad of een egel, maar geen
poezen en honden. En juist voor kat en hond had het centrum nu ook een grote
afdeling. Uiteraard voer en grote zakken korrels voor de bak, maar ook mini-paleisjes
voor de kat met een krabpaal en een fluwelen hangmat om het zalige nietsdoen
waarin katten zo goed zijn, te kunnen uitoefenen. Ik vind dierenvoer in de supermarkt
al een affront, maar het schijnt dat sommige mensen dat uit zuinigheid of armoe
nog wel eens inslaan. En nu slaat de branchevervaging dus ook in de tuinbusiness toe.
Er viel ook letterlijk niet aan te ontkomen, omdat de inrichters van de hal een
route bedachten die je zonder ontsnappingsmogelijkheid langs alle afdelingen
leidt tot je bij de kassa bent gekomen. De hoop is natuurlijk dat je onderweg
in een opwelling een miniatuurzeiljacht in je karretje doet of een koffiemok
met de afbeelding van een python of een vogelspin, voorzien van verklarende tekst.
Keus te over voor zaken waaraan je op een vrijmarkt een hele klus zou hebben
om ze weer kwijt te raken.
De eerste klap in mijn gezicht kreeg ik al vlak na de entree waar zogenaamd bijna
niet van echt te onderscheiden kunstbloemen lagen. Vlijtige Liesjes (Impatiens
wallerana) in je tuin plaatsen is een zwaktebod, maar om namaak Shady
Lady of de vlammend oranje Sweet Sue in huis te halen of de tweekleurige Harlequin,
dat vereist een vreemd soort wilskracht die ik gelukkig niet bezit. Verderop
kon je allerlei mandjes kopen om al dan niet echte plantjes in te plaatsen. Niet
alleen de inhoud maar ook de mand zelf is bedoeld om de aandacht te trekken.
Wie bedenkt dat wij toe zijn aan een uit kokosvezel of uitheems riet gevlochten
klomp? Weer een eind verder stonden zulke klompen van baksteenkleurige klei en
er waren ook klompen zelf - voor aan je voeten dan. Uiteraard beschilderd, want
wie loopt er nu op gewone klompen als je ook beschilderde kunt kopen? Tuinieren
blijft een esthetisch genoegen.
Natuurlijk kon je er ook echte bloemen en planten kopen. In deze tijd van het
jaar staan er ontelbare primula's op je te wachten. Het zijn - uiteraard zou
je willen zeggen - de ordi's van deze bloemsoort die je er ziet, in vele
kleuren, waaronder vooral felle. Maar je hebt ze ook met witte bloemen bijvoorbeeld
en dan vind ik ze al meteen een stuk sympathieker. En, ze zijn nog sterk ook.
Bij mij zijn ze van binnen naar buiten verhuisd en doen ze het al enkele jaren
goed in de volle grond. Nog voordat de sneeuwklokjes verschijnen, zitten er vaak
al bloemen aan deze perkplantjes. Omdat ze ook spotgoedkoop zijn, is het moeilijk
om ze te laten staan, maar dit keer beheerste ik me en beperkte ik mijn aankoop
tot een zak slap zand, meestal speelzand genoemd. De tijd van een zandbak in
de tuin ligt ver achter me, maar fijn zand is ook zeer geschikt om ter egalisering
over je gazon te strooien. Met een zak op de schouder verscheen ik aan
de kassa. De jongedame wist me te vertellen dat een karretje wel zo handig was.
Was dit alles? Ja, een zak zand was alles. Maar toen ik al door de kassa heen
was, schoot me te binnen dat ik onderweg iets had gemist. Een voorwerp dat je
eigenlijk niet over het hoofd had kunnen zien. Waar waren de tuinkabouters? Imitatie-reigers,
kikkers die water uit hun bek laten stromen, egels om je laarzen op af te kunnen
schrapen, een toiletrolhouder aan een plankje dat in de vorm van een poes is
gezaagd en ook zo beschilderd, was ik allemaal tegengekomen, maar geen kabouter.
Misschien is het wachten tot de avond valt en de mensen naar huis zijn. Dan komen
ze toegestroomd uit hun voortuintjes om hun vriendjes uit het tuincentrum die
zich overdag schuilhouden te helpen de vakken weer aan te vullen met potten,
mokken, eenjarige potplantjes, kattenkorrels en al die andere zaken die de mens
wel kan missen, maar waar hij toch een hang naar heeft.
|
|
