De duinenrij, en dan het zicht op zee

‘Thalassa,’ juicht mijn hart met Xenophon

De zee, oneindig, dreiging en een bron

de zilte verte, schepen voor de ree,

Eeuwige deining, branding, en geruis,

De ongerepte leegte van de kust,

De tegenwind en bulderende rust.

Nergens ter wereld voel ik me zo thuis.

Maar ergens in een diepverdorven brein

Vormde zich een vreselijk idee,

Het denkbeeld van een eiland in de zee,

Een ‘ranke tulp,’ wat zou dat prachtig zijn.

Schoonheid door een ingenieur verkracht:

De Hollandse verbeelding aan de macht.

 

*****************************

www.mijnalbum.nl/Album=4YJE3US7

 

**************************