Cuby and the Blizzards heb ik een keer ingehuurd. Ja, ze heetten toen geloof ik de Harry Muskee Band, maar wij noemden ze gewoon Cuby and the Blizzards. Het was in 1994. We hadden net een grote reorganisatie bij een overheidsdienst afgerond en de nieuwe dienst werd opgericht met een fikse manifestatie in de Koningshof te Veldhoven. Ik organiseerde dat. Een hele dag met allerlei activiteiten en soms een optreden ter verstrooiing. ’s Morgens The Amazing Stroopwafels als intermezzo en ’s avonds tijdens het diner, het klapstuk: Cuby. Er is nog jaren over nagepraat binnen de – inmiddels overigens niet meer bestaande – organisatie.

Ik hoor nog steeds díe versie van Appleknockers Flophouse en ik vóel nog de bas in mijn buik. Als organisator mocht ik ook even backstage en daar zat de man zelf. Whiskietje in de hand. Hoed op. Omringd door bandleden, roadies, vrouwen en kinderen. Ze waren wat down. De vader van de drummer was net overleden en ze hadden sterk overwogen af te zeggen. Maar ja: “die mens’n rekenen op je”. De drummer was er dus niet bij. Zijn plaats werd ingenomen door een roadmanager. Aan de kwaliteit van de muziek deed dat niets af. De treurnis deed daar ook niets aan af, het was de blues tenslotte.

Veel platen van C+B heb ik nooit gehad. Eén keer heb ik een dubbel-CD met vroege hits aangeschaft, die ik eigenlijk niet zo vaak draaide. En ik heb altijd het gevoel gehad dat ik Groeten uit Grolloo moest hebben, volgens iedereen hun beste album, maar op de één of andere manier kwam het er nooit van.

Onlangs was er een lange documentaire op TV over Cuby. Ik vond het fantastisch. De verhalen, de muziek, allemaal even mooi. En omdat ik bijna jarig was vroeg ik Groeten uit Grolloo. Die bleek zo gauw nergens te vinden. Mijn dochter kwam met een andere verzamelaar, met veel nummers van Grolloo, ook mooi. En mijn zoon kwam ook met een leuke, maar heel andere CD: Super Taranta van Gogol Bordello. Je weet niet wat je hoort, maar dat terzijde.

Dus ik op zoek naar Groeten uit Grolloo. Nergens te bekennen! Misschien is hij niet meer in de handel, of misschien is er naar aanleiding van de TV-documentaire een rush op geweest. Zou zomaar kunnen. Al zoekend trof ik in de bibliotheek een andere CD aan: Hotel Grolloo. Voor mij een ontdekking van jewelste. Het project is opgezet ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van C+B of zoiets. In drie nogal drankovergoten weken hebben Cuby en de Blizzards de CD opgenomen met behulp van allerlei gastmusici zoals: Barry Hay, Daniël Lohues, Huub van der Lubbe, Bennie Jolink, George Kooyman en een mij onbekende, maar fantastische, zangeres Tineke Schoemakers.

En het bijgevoegde boekje loopt over van de informatie. Het dagboek van de hand van bassist Herman Deinum neemt je stap voor stap mee in het tot stand komen van het album. Diverse achtergrondverhaaltjes en als toegift een gedicht van Van der Lubbe. En natuurlijk per nummer een opsomming van de medewerkenden. CD’s zouden een betere concurrentiepositie hebben ten opzichte van downloads als ze allemaal zo goed verzorgd waren. Hoewel: de complete hoestekst van Hotel Grolloo staat ook op internet. Maar toch: een aanwinst.

En Groeten uit Grolloo scoor ik ook nog wel eens.

 

********************