archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 4
21 juni 2007
Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Kabouters met een hanekam Theo Capel

0103 Boven het hek uitsteken
Kwam het door mijn uitstraling of gewoon door de rouwranden onder mijn nagels dat ik in het tuincentrum door een oudere dame werd aangesproken over geraniums die geschikt waren voor een 'hanging basket'? Ik wist het niet, net zomin weet ik of je naast hangmatten ook hangbakken hebt, of gewoon maar de Engelse term moet aanhouden.
'Oh, u hoort niet van hier,' zei ze teleurgesteld. 'U kijkt zelf ook maar gewoon rond.'
Daarin had ze groot gelijk, want ik was op zoek naar kaboutermutsen. En gelukkig hadden ze die, in twee maten.

Eerder op de bloemenmarkt was het me niet gelukt. 'Misschien volgende week weer,' zei de koopman alsof hij wist waarover ik het had. Zelf begon ik daaraan te twijfelen toen ik op het internet waar je alles aan de weet kan komen, vooral over zaken waarvan je geen weet had dat ze bestonden, met de zoekterm 'kaboutermuts' alleen maar uitkwam bij die vrolijke rode puntmutsen van de kleine baasjes zelf.
Ik dacht te weten dat kaboutermutsen een mini-variant van de kniphofia (vuurpijl) zijn, een plant in vele geel - en roodtinten, van kanariegeel tot scharlakenrood en dieporanje. De bloemen hebben een buisvorm en vormen een soort aar die wel iets van een puntmuts wegheeft. De kniphofia komt snel boven één meter uit. Ik heb ze niet in mijn tuin staan, maar ik had wel lupines gekocht die er qua vorm enigszins op lijken. Het leek me aardig om naast deze reuze puntmutsen een kring van kleine puntmutsjes te zetten.

In het tuincentrum ontdekte ik dat ik op zoek was naar de Celosia, een eenjarig perkplantje. Ik moest de celosia argentea 'Plumosa' hebben, ofwel de pluim-hanekam, net als de kniphofia ook in diverse rood- en geeltinten verkrijgbaar. 'Hanekam' vind ik enigszins misleidend. De bloem lijkt meer op een plumeau, behalve dan dat hij zeer vast en compact aanvoelt, wat voor een bloem een beetje eng is. Kaboutermuts is een goede aanduiding, maar die benaming was in het tuincentrum ver te zoeken. Ik zal het toch niet zelf hebben verzonnen?
De celosia's staan nu half verscholen tussen de lupines en omringende margrieten. Nu maar hopen dat de kabouters er 's nacht van af weten te blijven.

In de buurt van het tuincentrum is een plantsoen waar men, beschermd door een hek dat 's avonds op slot gaat, een grote bloeiende border van vaste planten heeft aangelegd. Ik liep er rond om wat ideeën op te doen en werd weer eens bevestigd in mijn voorkeur voor schreeuwerige kleuren, hoewel wit het voor mij ook nog steeds goed doet.
Terwijl ik er kuierde, kwam een mevrouw gejaagd het pad op.
'Hoort u bij de tuin hier?' wilde ze weten.
Nu liep ik er met een snoeischaar rond die ik net in het tuincentrum had gekocht, maar die zat nog in de intacte verpakking.
'Hebt u misschien een jong, zwart katje gezien?' vroeg ze al voordat ik moest ontkennen iets met het plantsoen van doen te hebben.
Ik zei dat ik maar een bezoeker was en dat ik zou uitkijken.
Ze verdween achter een haag en het duurde even voordat ik haar weer zag.
'Nee, hier is ze niet,' zei ze.
Ik dacht ook van niet omdat ik even tevoren een muis het klinkerpad had zien kruisen. Hij leek sprekend op het grijze opwindtreintje dat ik in mijn kindertijd had en dat ik wel eens de vrijheid van de rails gunde en over het zeil liet rijden, onbekende verten onder het dressoir tegemoet. De muis had hetzelfde soepele gangetje. Als er een poes in de buurt was geweest, zou zijn tempo wel hoger hebben gelegen.

In mijn eigen tuin stond ik met een pennemesje de aarde onder mijn nagels weg te krabben en tegelijkertijd een beetje na te denken over de border. Een paar uur werken in de tuin geeft een tevreden gevoel, maar was het wel goed dat mensen me voor een werknemer van een hoveniersbedrijf aanzagen? Waarom dachten ze eigenlijk niet dat ik de directeur was of anders in ieder geval de procuratiehouder. Met mijn nu schone nagels kon ik me in ieder geval wel tot directeur van mijn eigen tuin benoemen. Dat was alvast een goed begin.
 
Op www.trouw.nl is  'Trouw is niet te koop' te beluisteren, een journalistieke thriller die ik schreef ter gelegenheid van het afscheid van Frits van Exter als hoofdredacteur. De thriller is ook gratis als pdf te krijgen en zo eveneens te lezen (minimaal op je scherm). Stuur een e-mail aan theocapel@deleunstoel.nl met 'Frits' als onderwerp.
 
*************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472


© 2007 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Kabouters met een hanekam Theo Capel
0103 Boven het hek uitsteken
Kwam het door mijn uitstraling of gewoon door de rouwranden onder mijn nagels dat ik in het tuincentrum door een oudere dame werd aangesproken over geraniums die geschikt waren voor een 'hanging basket'? Ik wist het niet, net zomin weet ik of je naast hangmatten ook hangbakken hebt, of gewoon maar de Engelse term moet aanhouden.
'Oh, u hoort niet van hier,' zei ze teleurgesteld. 'U kijkt zelf ook maar gewoon rond.'
Daarin had ze groot gelijk, want ik was op zoek naar kaboutermutsen. En gelukkig hadden ze die, in twee maten.

Eerder op de bloemenmarkt was het me niet gelukt. 'Misschien volgende week weer,' zei de koopman alsof hij wist waarover ik het had. Zelf begon ik daaraan te twijfelen toen ik op het internet waar je alles aan de weet kan komen, vooral over zaken waarvan je geen weet had dat ze bestonden, met de zoekterm 'kaboutermuts' alleen maar uitkwam bij die vrolijke rode puntmutsen van de kleine baasjes zelf.
Ik dacht te weten dat kaboutermutsen een mini-variant van de kniphofia (vuurpijl) zijn, een plant in vele geel - en roodtinten, van kanariegeel tot scharlakenrood en dieporanje. De bloemen hebben een buisvorm en vormen een soort aar die wel iets van een puntmuts wegheeft. De kniphofia komt snel boven één meter uit. Ik heb ze niet in mijn tuin staan, maar ik had wel lupines gekocht die er qua vorm enigszins op lijken. Het leek me aardig om naast deze reuze puntmutsen een kring van kleine puntmutsjes te zetten.

In het tuincentrum ontdekte ik dat ik op zoek was naar de Celosia, een eenjarig perkplantje. Ik moest de celosia argentea 'Plumosa' hebben, ofwel de pluim-hanekam, net als de kniphofia ook in diverse rood- en geeltinten verkrijgbaar. 'Hanekam' vind ik enigszins misleidend. De bloem lijkt meer op een plumeau, behalve dan dat hij zeer vast en compact aanvoelt, wat voor een bloem een beetje eng is. Kaboutermuts is een goede aanduiding, maar die benaming was in het tuincentrum ver te zoeken. Ik zal het toch niet zelf hebben verzonnen?
De celosia's staan nu half verscholen tussen de lupines en omringende margrieten. Nu maar hopen dat de kabouters er 's nacht van af weten te blijven.

In de buurt van het tuincentrum is een plantsoen waar men, beschermd door een hek dat 's avonds op slot gaat, een grote bloeiende border van vaste planten heeft aangelegd. Ik liep er rond om wat ideeën op te doen en werd weer eens bevestigd in mijn voorkeur voor schreeuwerige kleuren, hoewel wit het voor mij ook nog steeds goed doet.
Terwijl ik er kuierde, kwam een mevrouw gejaagd het pad op.
'Hoort u bij de tuin hier?' wilde ze weten.
Nu liep ik er met een snoeischaar rond die ik net in het tuincentrum had gekocht, maar die zat nog in de intacte verpakking.
'Hebt u misschien een jong, zwart katje gezien?' vroeg ze al voordat ik moest ontkennen iets met het plantsoen van doen te hebben.
Ik zei dat ik maar een bezoeker was en dat ik zou uitkijken.
Ze verdween achter een haag en het duurde even voordat ik haar weer zag.
'Nee, hier is ze niet,' zei ze.
Ik dacht ook van niet omdat ik even tevoren een muis het klinkerpad had zien kruisen. Hij leek sprekend op het grijze opwindtreintje dat ik in mijn kindertijd had en dat ik wel eens de vrijheid van de rails gunde en over het zeil liet rijden, onbekende verten onder het dressoir tegemoet. De muis had hetzelfde soepele gangetje. Als er een poes in de buurt was geweest, zou zijn tempo wel hoger hebben gelegen.

In mijn eigen tuin stond ik met een pennemesje de aarde onder mijn nagels weg te krabben en tegelijkertijd een beetje na te denken over de border. Een paar uur werken in de tuin geeft een tevreden gevoel, maar was het wel goed dat mensen me voor een werknemer van een hoveniersbedrijf aanzagen? Waarom dachten ze eigenlijk niet dat ik de directeur was of anders in ieder geval de procuratiehouder. Met mijn nu schone nagels kon ik me in ieder geval wel tot directeur van mijn eigen tuin benoemen. Dat was alvast een goed begin.
 
Op www.trouw.nl is  'Trouw is niet te koop' te beluisteren, een journalistieke thriller die ik schreef ter gelegenheid van het afscheid van Frits van Exter als hoofdredacteur. De thriller is ook gratis als pdf te krijgen en zo eveneens te lezen (minimaal op je scherm). Stuur een e-mail aan theocapel@deleunstoel.nl met 'Frits' als onderwerp.
 
*************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472
© 2007 Theo Capel
powered by CJ2