 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 11 Jaargang 1 25 maart 2004 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Eigen groente en fruit | ||||
| Wat tuinkruiden kunnen aanrichten | Marietta van der Duyn Schouten | |||
 Jaren geleden, toen mijn man en ik elkaar nog geen twee maanden kenden, vertrokken wij als echte backpackers naar Thailand. Immers, waar leer je elkaar beter kennen dan op vakantie? Dat ging gelukkig goed en het is nu alweer twaalf jaar geleden dat wij ook voor het eerst kennis maakten met ‘het’. Door bijna alle reisgidsen wordt afgeraden om in dit soort landen te eten ‘op de hoek’ van de straat. Maar het zag er altijd zo verleidelijk uit dat wij het niet konden weerstaan. Dus werden de vliegen even van het vlees afgewapperd, dat vervolgens in een wok werd verhit. De heerlijkste maaltijden kwamen van deze straat-restaurantjes en we hebben er nooit spijt van gehad. Nou ja…. wel als je darmen s’nachts in opstand kwamen. Maar dat deden ze toch wel, ongeacht waar je je eten vandaan haalde. Daarbij telde klimaatverandering ook mee en elk ijsblokje in de cola kon al funest zijn. Hoe lekker het ook was, als we een hap ‘het’ namen, dan was het snel gedaan met de eetlust. Nadat wij allebei een paar dagen door een goede griep met hoge koorts uitgeschakeld waren, konden we er niet meer tegen… Dat gold voor bijna al het Thaise voedsel en zo probeerden we de resterende dagen door te komen op Englisch breakfeast en fruit. Een jaar of zeven geleden gingen we op een soort huwelijksreis. Ik noem het een soort van huwelijksreis omdat het drie maanden na ons huwelijk was en we het gewoon een goede aanleiding vonden om er weer eens tussenuit te gaan met de rugzak. De reisbestemming werd vrijdags op het reisbureau bepaald: Sri Lanka. De volgende maandag zaten we in het vliegtuig. En ja hoor, wat schetste onze verbazing? Na de eerste happen van het eten bij aankomst: er zat weer ‘het’ in en weer verpestte dat regelmatig de culinaire hoogstandjes van de Sri Lankaanse keuken. We konden maar niet ontdekken, noch in Thailand, noch in Sri Lanka wat ‘het’ nou was. Ik heb een tijdje aan kamperfoelie gedacht. Dat vind ik ook niet lekker in m’n eten, maar toch was het dat niet helemaal. Het antwoord liet een paar jaar op zich wachten, tot we op een mooie zomeravond bij een Thais restaurant gingen eten in Delft. Natuurlijk zat er ‘het’ in het eten, maar nu konden we het eindelijk aanwijzen en gewoon in het Nederlands vragen wat dit vieze spul dan wel niet mocht wezen: Verse koriander!!! Bah!! Ik kook graag Indonesisch en ben niet vies van een snuifje ketoembar (gemalen koriander zaadjes), maar verse koriander is dus niet aan ons besteed. Het schijnt dat koriander ook wel zeepkruid genoemd wordt. Het klopt inderdaad dat het naar afwasmiddel smaakt. En nu kwam uitgerekend mijn moeder op het lumineuze idee om dit jaar koriander in de 'moes' te zetten. Want tja, er gaat niets boven verse koriander…..Nou mam, ik eet niet mee!! |
||||
| © 2004 Marietta van der Duyn Schouten | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||