archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 4
7 juni 2007
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
De Arenaboulevard Katharina Kouwenhoven

0415VG Arenaboulevard1
Een stad is een dynamisch geheel en altijd in ontwikkeling. Hoewel er in Amsterdam sinds jaar en dag ongeveer 700.000 mensen wonen, worden er voortdurend huizen gebouwd en breidt die stad zich aan alle kanten uit met nieuwe wijken. Binnen de stadsgrenzen schijnt er weliswaar geen grond meer beschikbaar te zijn en er mogen geen aanpalende dorpen meer geannexeerd worden, maar op inventieve wijze wordt er toch steeds ruimte gevonden voor nieuwe woningbouw, zoals het Oostelijk havengebied en IJburg.

Als kind woonde ik aan de rand van de stad. Onze tuin grensde aan de landerijen van boer Van den Broek, die met melk langs de deur kwam die mijn moeder niet wenste af te nemen, want die van den Broek verkocht 'blauwe' melk, wat wilde zeggen dat die melk in ruime mate met water was aangelengd. Iedereen kent inmiddels zijn zoons, want die zijn ooit op het Mercatorplein de eerste supermarkt begonnen en behoren nu tot de concurrenten van A. Heijn.
Toen ik een jaar of zes was werd ons uitzicht teniet gedaan door een vers huizenblok dat toen de rand van de stad vormde. Zodoende ontging het mij volledig dat Van den Broek onteigend werd en er in luttele jaren een aantal enorme tuinsteden uit de grond werd gestampt: Slotermeer, Slotervaart, Geuzenveld, het kon niet op. Wijken die nu deels alweer aan sloop toe zijn of afgebroken worden omdat ze 'te ruim' zijn opgezet.
De naoorlogse stadsuitbreiding van Amsterdam verdient geenszins de schoonheidsprijs, maar daarin is Amsterdam niet uniek. Er moest snel en goedkoop gebouwd worden en dat leidde voornamelijk tot fantasieloos luciferdoosjes stapelen. De nieuwe bewoners klaagden overigens niet, want niet alleen kregen zij na lange jaren wachten eindelijk een woning toegewezen, die 'moderne' woningen waren in het algemeen veel ruimer dan wat in de oude volkswijken aangeboden werd.

De grootste mislukking in de Amsterdamse stadsuitbreiding wordt echter ongetwijfeld gevormd door de Bijlmermeer. Zoals gebruikelijk werd hiervoor een polder bouwrijp gemaakt die vervolgens werd volgeplempt met enorme flatgebouwen, maar de projectontwikkelaars hadden iets over het hoofd gezien. Niemand van de doelgroep waarvoor deze activiteiten ontplooid werden wilde er wonen, want die ambieerde eensgezinswoningen en die konden betrokken worden in Heerhugowaard, Purmerend en Almere. Die Bijlmer is wel vol gekomen, maar niet met de bewoners waarvoor hij oorspronkelijk bedoeld was. De Bijlmer was gebaseerd op een ondoordacht plan, er werd op een schaal gebouwd die de menselijke maat verre te boven ging en het wilde maar geen 'wijk' worden.
Tussen de Bijlmer en alles wat daar later nog aangebreid is en Amsterdam, het Amsterdam van vóór de Bijlmer zal ik maar zeggen, heeft zich jarenlang een soort niemandsland bevonden. Een onbestemde ruigte. Totdat er plannen ontwikkeld werden voor een nieuw stadion voor de voetbalclub Ajax. Het gemeentebestuur vond deze open plek wel een mooie locatie voor dat nieuwe stadion, tenslotte liep er al een metrolijn langs, en zodoende werd daar de Arena gebouwd. Lange tijd lag de Arena daar eenzaam in het moeras, terwijl het gras binnen verschrompelde, tierde het buiten welig, en raakte letterlijk kant noch wal. Van de plannen om de Arena te omringen met andere kolossen met een entertainmentfunctie om zo de Arenaboulevard te vormen, kwam niets terecht.

Daar kwam verandering in toen de Meubelboulevard, een rij winkelpanden in de buurt van Diemen waarin dezelfde koopwaar werd aangeboden, zich in de nabijheid van de Arena vestigde.0415VG Arenaboulevard2 Niet in de vorm van een horizontale winkelrij maar in de vorm van een bouwwerk van vijf verdiepingen met per verdieping een winkelgalerij en alleen bereikbaar per automobiel. Een meubelboulevard blijkt topamusement, een dagje uit voor het hele gezin, en daarmee trok deze vestiging anderen in de amusementsindustrie over de streep.
Nu is er dus toch een Arenaboulevard met naast de genoemde aantrekkelijkheden een concerthal en een megabioscoop. Voor iemand die alleen bioscopen bezoekt met een zaaltje zo groot als een huiskamer een verschijnsel dat tot paniek leidt. Maar dat geldt eigenlijk voor al die gebouwen en vooral ook voor de locatie.
Bezoek aan de Arena was voor mij na twee jaar aanleiding om verder maar af te zien van mijn seizoenkaart voor Ajax. Alles aan dat stadion stond me tegen: de tocht erheen langs industrieterreinen, autowasserijen en drive-in McDonalds, het stadion zelf met zijn veel te hoge tribunes, dak, penetrante geur van gebakken karton, eigen betaalmiddel, steeds wisselende bezoekers en fouilleerterreur en de unheimische omgeving, waarin je nooit meer een bekende tegen kwam, want die liep er even verloren rond als jijzelf.
De schrik die ik heb voor een megabioscoop, heb ik ook altijd gehad voor een meubelboulevard. Toch heb ik die bij Diemen weleens bezocht, overigens in een tijd dat hij slechts bestond uit een winkel of vijf. Die ervaring en een enkel bezoek aan Ikea was voldoende om ervan overtuigd te raken dat ik op de Arena meubelboulevard niets te zoeken had.
 
Op een kwade dag wist mijn dochter mij echter toch over te halen daar met haar een bank uit te gaan zoeken. Omdat je er alleen met een auto kunt komen heeft dat gebouw natuurlijk een parkeergarage. Die bevindt zich echter op het dak! De gruwel daarvan bleek toen het meubelparadijs sloot en alle bezoekers zich tegelijkertijd meldden voor de automaten om hun parkeerbiljet te betalen. In een lange rij stonden we te zweten in de gloeiende zon tot we eindelijk die hel konden verlaten. Intussen hadden we wel menig bank bezichtigd, zoveel dat ik ze niet uit elkaar kon houden, ook al niet omdat ze allemaal verdacht veel op elkaar leken. Ik heb er nog enige tijd nachtmerries van gehad.
De Arenaboulevard, die natuurlijk helemaal geen boulevard is, wordt door de rechtgeaarde Amsterdammer gemeden. Voor het voetbal moet je tegenwoordig in Alkmaar zijn en film, theater, muziek en andere culturele evenementen kun je in de stad zelf genieten. Dus wordt deze boulevard vooral bezocht door buitenmensen. Dat is een gek verschijnsel! Mensen gaan naar Amsterdam om zich te laten vermaken, maar willen daarvoor niet die prachtige stad in. Zo is de gruwelijkste Amsterdamse stadsuitbreiding toch nog ergens goed voor: het beschermt de stad tegen buitenlui.
 
De illustraties zijn afkomstig van: www.oga.amsterdam.nl en www.skyscrapercity.cm .
 
*********************************
Drs. Theo IJzermans geeft begeleiding bij
persoonlijke ontwikkeling op het werk.
Ga voor informatie naar www.ijzermans.org
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472



© 2007 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
De Arenaboulevard Katharina Kouwenhoven
0415VG Arenaboulevard1
Een stad is een dynamisch geheel en altijd in ontwikkeling. Hoewel er in Amsterdam sinds jaar en dag ongeveer 700.000 mensen wonen, worden er voortdurend huizen gebouwd en breidt die stad zich aan alle kanten uit met nieuwe wijken. Binnen de stadsgrenzen schijnt er weliswaar geen grond meer beschikbaar te zijn en er mogen geen aanpalende dorpen meer geannexeerd worden, maar op inventieve wijze wordt er toch steeds ruimte gevonden voor nieuwe woningbouw, zoals het Oostelijk havengebied en IJburg.

Als kind woonde ik aan de rand van de stad. Onze tuin grensde aan de landerijen van boer Van den Broek, die met melk langs de deur kwam die mijn moeder niet wenste af te nemen, want die van den Broek verkocht 'blauwe' melk, wat wilde zeggen dat die melk in ruime mate met water was aangelengd. Iedereen kent inmiddels zijn zoons, want die zijn ooit op het Mercatorplein de eerste supermarkt begonnen en behoren nu tot de concurrenten van A. Heijn.
Toen ik een jaar of zes was werd ons uitzicht teniet gedaan door een vers huizenblok dat toen de rand van de stad vormde. Zodoende ontging het mij volledig dat Van den Broek onteigend werd en er in luttele jaren een aantal enorme tuinsteden uit de grond werd gestampt: Slotermeer, Slotervaart, Geuzenveld, het kon niet op. Wijken die nu deels alweer aan sloop toe zijn of afgebroken worden omdat ze 'te ruim' zijn opgezet.
De naoorlogse stadsuitbreiding van Amsterdam verdient geenszins de schoonheidsprijs, maar daarin is Amsterdam niet uniek. Er moest snel en goedkoop gebouwd worden en dat leidde voornamelijk tot fantasieloos luciferdoosjes stapelen. De nieuwe bewoners klaagden overigens niet, want niet alleen kregen zij na lange jaren wachten eindelijk een woning toegewezen, die 'moderne' woningen waren in het algemeen veel ruimer dan wat in de oude volkswijken aangeboden werd.

De grootste mislukking in de Amsterdamse stadsuitbreiding wordt echter ongetwijfeld gevormd door de Bijlmermeer. Zoals gebruikelijk werd hiervoor een polder bouwrijp gemaakt die vervolgens werd volgeplempt met enorme flatgebouwen, maar de projectontwikkelaars hadden iets over het hoofd gezien. Niemand van de doelgroep waarvoor deze activiteiten ontplooid werden wilde er wonen, want die ambieerde eensgezinswoningen en die konden betrokken worden in Heerhugowaard, Purmerend en Almere. Die Bijlmer is wel vol gekomen, maar niet met de bewoners waarvoor hij oorspronkelijk bedoeld was. De Bijlmer was gebaseerd op een ondoordacht plan, er werd op een schaal gebouwd die de menselijke maat verre te boven ging en het wilde maar geen 'wijk' worden.
Tussen de Bijlmer en alles wat daar later nog aangebreid is en Amsterdam, het Amsterdam van vóór de Bijlmer zal ik maar zeggen, heeft zich jarenlang een soort niemandsland bevonden. Een onbestemde ruigte. Totdat er plannen ontwikkeld werden voor een nieuw stadion voor de voetbalclub Ajax. Het gemeentebestuur vond deze open plek wel een mooie locatie voor dat nieuwe stadion, tenslotte liep er al een metrolijn langs, en zodoende werd daar de Arena gebouwd. Lange tijd lag de Arena daar eenzaam in het moeras, terwijl het gras binnen verschrompelde, tierde het buiten welig, en raakte letterlijk kant noch wal. Van de plannen om de Arena te omringen met andere kolossen met een entertainmentfunctie om zo de Arenaboulevard te vormen, kwam niets terecht.

Daar kwam verandering in toen de Meubelboulevard, een rij winkelpanden in de buurt van Diemen waarin dezelfde koopwaar werd aangeboden, zich in de nabijheid van de Arena vestigde.0415VG Arenaboulevard2 Niet in de vorm van een horizontale winkelrij maar in de vorm van een bouwwerk van vijf verdiepingen met per verdieping een winkelgalerij en alleen bereikbaar per automobiel. Een meubelboulevard blijkt topamusement, een dagje uit voor het hele gezin, en daarmee trok deze vestiging anderen in de amusementsindustrie over de streep.
Nu is er dus toch een Arenaboulevard met naast de genoemde aantrekkelijkheden een concerthal en een megabioscoop. Voor iemand die alleen bioscopen bezoekt met een zaaltje zo groot als een huiskamer een verschijnsel dat tot paniek leidt. Maar dat geldt eigenlijk voor al die gebouwen en vooral ook voor de locatie.
Bezoek aan de Arena was voor mij na twee jaar aanleiding om verder maar af te zien van mijn seizoenkaart voor Ajax. Alles aan dat stadion stond me tegen: de tocht erheen langs industrieterreinen, autowasserijen en drive-in McDonalds, het stadion zelf met zijn veel te hoge tribunes, dak, penetrante geur van gebakken karton, eigen betaalmiddel, steeds wisselende bezoekers en fouilleerterreur en de unheimische omgeving, waarin je nooit meer een bekende tegen kwam, want die liep er even verloren rond als jijzelf.
De schrik die ik heb voor een megabioscoop, heb ik ook altijd gehad voor een meubelboulevard. Toch heb ik die bij Diemen weleens bezocht, overigens in een tijd dat hij slechts bestond uit een winkel of vijf. Die ervaring en een enkel bezoek aan Ikea was voldoende om ervan overtuigd te raken dat ik op de Arena meubelboulevard niets te zoeken had.
 
Op een kwade dag wist mijn dochter mij echter toch over te halen daar met haar een bank uit te gaan zoeken. Omdat je er alleen met een auto kunt komen heeft dat gebouw natuurlijk een parkeergarage. Die bevindt zich echter op het dak! De gruwel daarvan bleek toen het meubelparadijs sloot en alle bezoekers zich tegelijkertijd meldden voor de automaten om hun parkeerbiljet te betalen. In een lange rij stonden we te zweten in de gloeiende zon tot we eindelijk die hel konden verlaten. Intussen hadden we wel menig bank bezichtigd, zoveel dat ik ze niet uit elkaar kon houden, ook al niet omdat ze allemaal verdacht veel op elkaar leken. Ik heb er nog enige tijd nachtmerries van gehad.
De Arenaboulevard, die natuurlijk helemaal geen boulevard is, wordt door de rechtgeaarde Amsterdammer gemeden. Voor het voetbal moet je tegenwoordig in Alkmaar zijn en film, theater, muziek en andere culturele evenementen kun je in de stad zelf genieten. Dus wordt deze boulevard vooral bezocht door buitenmensen. Dat is een gek verschijnsel! Mensen gaan naar Amsterdam om zich te laten vermaken, maar willen daarvoor niet die prachtige stad in. Zo is de gruwelijkste Amsterdamse stadsuitbreiding toch nog ergens goed voor: het beschermt de stad tegen buitenlui.
 
De illustraties zijn afkomstig van: www.oga.amsterdam.nl en www.skyscrapercity.cm .
 
*********************************
Drs. Theo IJzermans geeft begeleiding bij
persoonlijke ontwikkeling op het werk.
Ga voor informatie naar www.ijzermans.org
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472

© 2007 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2