archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 20 Jaargang 3 5 oktober 2006 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > De poëtische wereld | ||||
Ode aan de gedoemde jeugd | Willem Minderhout | |||
Oorlogspoëzie blijft me bezig houden. Recht tegenover Apollinaires amorele benadering van de oorlog als één groot erotisch getint vuurwerkfestival staan de Engelsen Siegfried Sassoon en Wilfred Owen. Ik heb geprobeerd om Owens beroemdste gedicht – Anthem for Doomed Youth - te vertalen.
Owen schreef dit gedicht toen hij in het hospitaal lag vanwege ‘trench fever’, loopgraafkoorts. Het vergelijkt de Eerste Wereldoorlog met één grote begrafenis. De ‘spotternij’ van de gewone begrafenisrituelen blijft ze bespaard. In plaats daarvan loeien de granaten en trekken de burgers thuis de blinden dicht om er maar niet door gestoord te worden.
Owen sneuvelde op 4 november 1918 bij een aanval op het Sambre-Oisekanaal. Een week voor het einde van de oorlog.
Ode aan de gedoemde jeugd
Welke doodsklokken (luiden) voor hen die sterven als vee?
Slechts de monsterlijke woede der kanonnen.
Slechts het rappe ratelen van stotterende stenguns
Kunnen hun haastige sermoenen uitbrabbelen.
Geen spotternijen voor hen; gebeden, noch klokken,
noch enige stem van rouw behalve de koorzang, -
De schrille, krankzinnige koorzang van loeiende granaten;
En bugels die ze oproepen uit trieste gewesten.
Met welke kaarsen zal men hen een behouden uitvaart wensen?
Niet in de handen van de jongens, maar in hun ogen
Zal de heilige schittering van het afscheid stralen.
De bleekheid van meisjesgezichten zal hun lijkwade zijn;
Hun bloemen de tederheid van geduldige geesten,
En iedere langzame schemering een sluiten van de blinden.
Anthem for Doomed Youth
Wilfred Owen
**************************
Kijk eens op www.meermanno.nl . |
||||
© 2006 Willem Minderhout | ||||
powered by CJ2 |