archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 14
Jaargang 22
10 april 2025
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Goed voor de Slegte Bram Schilperoord

2214VG De Slegte
Toen ik een maandje in een zg. 'zonovergoten oord’ mijn dagen doorbracht schreef ik wat af. Elke dag wel een stukje van ongeveer vijf tot zevenhonderd woorden dat volgens de regels van het werk een kop en staart had en daartussen 'body'. In vaktaal: eerst een inleiding en het voorstellen van de personages, dan de actie of gebeurtenissen en tot slot de point. Zoals je in een restaurant begint met het voorgerecht, dan de hoofdschotel en iets lekkers toe. 
Nog meer voorbeelden? 1, het voorspel, 2, de penetratie, 3, het nagenieten.
Nou ja, tamelijk slechte vergelijkingen want zo erotisch of maagvullend is de schrijverij niet. Nochtans is het verwoorden van wat er in je hoofd rond speelt wat mij betreft bijna noodzakelijk. Ik praat toch al veel in mezelf. En Reve, niet de minste, heeft eens gezegd dat-ie volslagen gek zou zijn geworden, als-ie niet was gaan schrijven.
Volslagen gek word ik niet, maar wel een beetje wanhopig als ik niet de 'drive' heb, of als ik de woorden niet in het juiste gelid kan formeren. Tobben is dat, en ga dan vooral niet J.D.Salinger of Updike lezen, ik noem maar een paar schrijvers, want dan zinkt de moed je al gauw in de schoenen. Want alles is al eens geschreven, dat staat wel vast. Wat moet je daar in hemelsnaam nog aan toevoegen?

Helemáál deprimerend is het te weten dat alleen al in Nederland ongeveer een half miljoen mensen bezig zijn een boek te schrijven. Avond aan avond begeeft men zich naar een geschikte plek alwaar men de inspiratie hoopt te vinden om een meesterwerk te schrijven. Dat zal vaak niet meer de zolderkamer van weleer zijn, maar 't klinkt pathetisch genoeg. En zelfs zielig.
'Get a life!', zou ik zeggen. Doe wat met je leven! Ga stierenvechten, wordt astronaut. Maar verdoe je tijd niet aan je schrijftafel. Ik spreek uit ervaring. Vijftien jaar geleden, werkte ik drie maanden lang, elke dag een uurtje of zes aan mijn Magnum Opus, ‘Het Dovo Plan’. Alle bluf, en valsheid in geschrifte die in de reclamewereld bon ton is en voor ‘smart’ doorgaat, haalde ik in mijn boek onderuit. Plus de onnozelheid en goedgelovigheid van omroepbestuurders en de schijnwerkelijkheid van het omroepbestel. Het werkelijk bijna maffia-achtige lobbyen dat bestuurlijk Nederland in zijn greep houdt. De volstrekte nutteloosheid van het marktonderzoek.
Maar daarnaast gaf het ook een visionaire kijk op het omroepbestel, en de toekomst van het tv-kijken.

Kortom, drie maanden lang heb ik tal van bronnen geraadpleegd, onderzoek gedaan en veel feiten gecheckt en gerangschikt, waarna ik, voorzien van al deze wetenschap een – al zeg ik het zelf – amusant boek heb geschreven. Ik moet er bij zeggen dat ik langdurig als freelancer in de reclamewereld ben werkzaam geweest, ook in het marktonderzoek ben (was) ik redelijk thuis. De tekst van mijn boek, bestaande uit 160 A4'tjes, heb ik op Times New Roman 12 uitgeprint en vervolgens gedeponeerd bij zes gerenommeerde uitgevers, en wat denk je? Niemand zag er brood in. De Arbeiderspers hield het 4 maanden in beraad (of iemand vond het na vier maanden terug), maar de andere vijf hadden al na gemiddeld één maand hun besluit genomen 'dat het niet in hun fonds paste'. Wat dat precies betekent weet niemand, maar het klinkt goed.
Van twee uitgeverijen weet ik zeker dat ze niet eens de moeite hebben genomen het even door te nemen, laat staan te lezen. In het pak papier had ik met opzet een paar pagina's, voorin en in het midden, omgedraaid en in verkeerde volgorde gerangschikt. Dat kreeg ik ongewijzigd retour, wat wel iets zegt, denk ik. Hoewel ik danig teleurgesteld was kan ik het die uitgevers niet eens kwalijk nemen, als ik die stapels boeken zie bij de Bruna, die waarschijnlijk nooit verkocht worden, of nog erger bij De Slegte, boekhandel in geflopte uitgaven, waar ze nog een paar weken de tijd wordt gegund voordat ze hun einde vinden in de papiershredder.

----------

De illustratie is van Han Busstra.
© 2025 Bram Schilperoord meer Bram Schilperoord - meer "De wereldliteratuur roept"
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Goed voor de Slegte Bram Schilperoord
2214VG De Slegte
Toen ik een maandje in een zg. 'zonovergoten oord’ mijn dagen doorbracht schreef ik wat af. Elke dag wel een stukje van ongeveer vijf tot zevenhonderd woorden dat volgens de regels van het werk een kop en staart had en daartussen 'body'. In vaktaal: eerst een inleiding en het voorstellen van de personages, dan de actie of gebeurtenissen en tot slot de point. Zoals je in een restaurant begint met het voorgerecht, dan de hoofdschotel en iets lekkers toe. 
Nog meer voorbeelden? 1, het voorspel, 2, de penetratie, 3, het nagenieten.
Nou ja, tamelijk slechte vergelijkingen want zo erotisch of maagvullend is de schrijverij niet. Nochtans is het verwoorden van wat er in je hoofd rond speelt wat mij betreft bijna noodzakelijk. Ik praat toch al veel in mezelf. En Reve, niet de minste, heeft eens gezegd dat-ie volslagen gek zou zijn geworden, als-ie niet was gaan schrijven.
Volslagen gek word ik niet, maar wel een beetje wanhopig als ik niet de 'drive' heb, of als ik de woorden niet in het juiste gelid kan formeren. Tobben is dat, en ga dan vooral niet J.D.Salinger of Updike lezen, ik noem maar een paar schrijvers, want dan zinkt de moed je al gauw in de schoenen. Want alles is al eens geschreven, dat staat wel vast. Wat moet je daar in hemelsnaam nog aan toevoegen?

Helemáál deprimerend is het te weten dat alleen al in Nederland ongeveer een half miljoen mensen bezig zijn een boek te schrijven. Avond aan avond begeeft men zich naar een geschikte plek alwaar men de inspiratie hoopt te vinden om een meesterwerk te schrijven. Dat zal vaak niet meer de zolderkamer van weleer zijn, maar 't klinkt pathetisch genoeg. En zelfs zielig.
'Get a life!', zou ik zeggen. Doe wat met je leven! Ga stierenvechten, wordt astronaut. Maar verdoe je tijd niet aan je schrijftafel. Ik spreek uit ervaring. Vijftien jaar geleden, werkte ik drie maanden lang, elke dag een uurtje of zes aan mijn Magnum Opus, ‘Het Dovo Plan’. Alle bluf, en valsheid in geschrifte die in de reclamewereld bon ton is en voor ‘smart’ doorgaat, haalde ik in mijn boek onderuit. Plus de onnozelheid en goedgelovigheid van omroepbestuurders en de schijnwerkelijkheid van het omroepbestel. Het werkelijk bijna maffia-achtige lobbyen dat bestuurlijk Nederland in zijn greep houdt. De volstrekte nutteloosheid van het marktonderzoek.
Maar daarnaast gaf het ook een visionaire kijk op het omroepbestel, en de toekomst van het tv-kijken.

Kortom, drie maanden lang heb ik tal van bronnen geraadpleegd, onderzoek gedaan en veel feiten gecheckt en gerangschikt, waarna ik, voorzien van al deze wetenschap een – al zeg ik het zelf – amusant boek heb geschreven. Ik moet er bij zeggen dat ik langdurig als freelancer in de reclamewereld ben werkzaam geweest, ook in het marktonderzoek ben (was) ik redelijk thuis. De tekst van mijn boek, bestaande uit 160 A4'tjes, heb ik op Times New Roman 12 uitgeprint en vervolgens gedeponeerd bij zes gerenommeerde uitgevers, en wat denk je? Niemand zag er brood in. De Arbeiderspers hield het 4 maanden in beraad (of iemand vond het na vier maanden terug), maar de andere vijf hadden al na gemiddeld één maand hun besluit genomen 'dat het niet in hun fonds paste'. Wat dat precies betekent weet niemand, maar het klinkt goed.
Van twee uitgeverijen weet ik zeker dat ze niet eens de moeite hebben genomen het even door te nemen, laat staan te lezen. In het pak papier had ik met opzet een paar pagina's, voorin en in het midden, omgedraaid en in verkeerde volgorde gerangschikt. Dat kreeg ik ongewijzigd retour, wat wel iets zegt, denk ik. Hoewel ik danig teleurgesteld was kan ik het die uitgevers niet eens kwalijk nemen, als ik die stapels boeken zie bij de Bruna, die waarschijnlijk nooit verkocht worden, of nog erger bij De Slegte, boekhandel in geflopte uitgaven, waar ze nog een paar weken de tijd wordt gegund voordat ze hun einde vinden in de papiershredder.

----------

De illustratie is van Han Busstra.
© 2025 Bram Schilperoord
powered by CJ2