archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 3
18 mei 2006
Bezigheden > Koken delen printen terug
La tricolore Maeve van der Steen

0313BZ Koken
Bij een geliefd buurtrestaurant, dat helaas niet meer bestaat, serveerden ze eens een plak ‘Italiaanse kalfsrollade’ met iets roods, iets wits en iets groens erin. “De Italiaanse vlag!” riep ik enthousiast en de eigenaar antwoordde opgelucht: “Eindelijk iemand die het ziet.” Ik natuurlijk weer vereerd dat mijn opmerkingsgave werd gewaardeerd, dus we waren beiden blij...(Waarom is dat restaurant, dat Van Halen heette, toch ooit verdwenen? Slechte restaurants zijn overal).

Bij het volgende zomergerecht lacht de driekleur je ook tegemoet, en omdat het bij mijn weten nog geen naam heeft, noemen we het Spaghetti Tricolore. Het is warme spaghetti met een koude saus, niet te verwarren met koude pasta, wat ik een gruwel vind! De kleuren komen, net als bij voornoemde kalfsrollade, van de basilicum, de mozzarella en de tomaat. Toevallig komt er geen vlees in voor, dus ook geschikt voor de vegetariër, vleesverlater en vleesverminderaar.

Deze spaghetti is alleen geschikt voor echt warme, zonovergoten dagen. De ingrediënten moeten supervers en van goede kwaliteit zijn, vooral bij simpele gerechten als deze is dat van het allergrootste belang.
Dus gebruik rijpe tomaten die naar tomaat smaken (meelballen niet gewenst), knapperige peterselie, Parmezaanse kaas die niet zo droog is dat hij gisteren al in de vuilnisbak had moeten liggen, vers afgeknipte basilicum, sappige knoflook, en spaghetti liefst van De Cecco.
Hoeveelheden hangen af van de smaak van de tomaten, de rijpheid van de Parmezaan, de grootte van de basilicumblaadjes, het formaat van de Mozzarellabollen, de eetlust van de tafelgenoten...kortom, dit is slechts een richtlijn:

Spaghetti Tricolore
(Voor vier personen)
     Twee à drie bolletjes Mozzarella.
     Pond tomaten.
     100 gram Parmezaan of Pecorino, geraspt.
     Ongeveer 10 blaadjes basilicum, in stukjes gescheurd.
     Kwart bosje peterselie, fijngehakt.
     350 gram spaghetti.
     Twee tenen knoflook, fijngehakt.
     Scheut olijfolie.
     Versgemalen peper, zout.

Zet een flinke pan water op voor de pasta, en een klein pannetje voor de tomaten. Deze moeten namelijk ontveld worden, een werkje waar ik wel eens tegenop zie, maar als volgt gaat het echt makkelijk en snel:

Naast het pannetje met kokend water een kom neerzetten met koud water met een paar ijsblokjes erin. De tomaten bovenop een kruisje geven met een scherp mes.
De tomaten in het kokende water laten glijden, en na minder dan een minuut – echt niet langer, de tomaten moeten rauw blijven – eruit vissen met een schuimspaan en in het ijswater laten plompen. Daarna is het velletje echt zo eraf te halen.
Als het water voor de spaghetti kookt, een schepje zout toevoegen en even roeren, dan de pasta erin laten glijden. Kijk op het pak voor de kooktijd en onthoud die kooktijd voordat je het pak in de kast zet of de lege verpakking weggooit...

Snijd de tomaten en de Mozzarella in stukjes en doe ze in een grote kom samen met de peterselie, basilicum, gemalen peper, knoflook, Parmezaan of Pecorino en de olie. Luchtig door elkaar scheppen met slabestek. Als de pasta volgens het pak bijna klaar is, even een sliertje testen, zeker bij deze schotel moet hij al dente zijn.
Is de pasta goedgekeurd, de pan met heet water en al onder de kraan zetten en een scheut koud water toevoegen, dan de spaghetti afgieten en met aanhangend vocht bij de koude saus gooien. Pasta hoeft nooit uitgebreid uit te lekken, het aanhangende kookwater maakt het geheel juist smakelijker (ook bij andere, warme sauzen).
Onverwijld op tafel zetten en opscheppen. Of in de keuken over de borden verdelen.
Op tafel staan olie, peper en zout en nog wat geraspte kaas voor de liefhebbers. En een fles koele witte wijn, een Orvieto bijvoorbeeld. En vergeet vooral het brood niet!
 
*****************************************************
Drs. Theo IJzermans geeft begeleiding bij persoonlijke en professionele
ontwikkeling op het werk. Ga voor informatie naar www.ijzermans.org .


© 2006 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
La tricolore Maeve van der Steen
0313BZ Koken
Bij een geliefd buurtrestaurant, dat helaas niet meer bestaat, serveerden ze eens een plak ‘Italiaanse kalfsrollade’ met iets roods, iets wits en iets groens erin. “De Italiaanse vlag!” riep ik enthousiast en de eigenaar antwoordde opgelucht: “Eindelijk iemand die het ziet.” Ik natuurlijk weer vereerd dat mijn opmerkingsgave werd gewaardeerd, dus we waren beiden blij...(Waarom is dat restaurant, dat Van Halen heette, toch ooit verdwenen? Slechte restaurants zijn overal).

Bij het volgende zomergerecht lacht de driekleur je ook tegemoet, en omdat het bij mijn weten nog geen naam heeft, noemen we het Spaghetti Tricolore. Het is warme spaghetti met een koude saus, niet te verwarren met koude pasta, wat ik een gruwel vind! De kleuren komen, net als bij voornoemde kalfsrollade, van de basilicum, de mozzarella en de tomaat. Toevallig komt er geen vlees in voor, dus ook geschikt voor de vegetariër, vleesverlater en vleesverminderaar.

Deze spaghetti is alleen geschikt voor echt warme, zonovergoten dagen. De ingrediënten moeten supervers en van goede kwaliteit zijn, vooral bij simpele gerechten als deze is dat van het allergrootste belang.
Dus gebruik rijpe tomaten die naar tomaat smaken (meelballen niet gewenst), knapperige peterselie, Parmezaanse kaas die niet zo droog is dat hij gisteren al in de vuilnisbak had moeten liggen, vers afgeknipte basilicum, sappige knoflook, en spaghetti liefst van De Cecco.
Hoeveelheden hangen af van de smaak van de tomaten, de rijpheid van de Parmezaan, de grootte van de basilicumblaadjes, het formaat van de Mozzarellabollen, de eetlust van de tafelgenoten...kortom, dit is slechts een richtlijn:

Spaghetti Tricolore
(Voor vier personen)
     Twee à drie bolletjes Mozzarella.
     Pond tomaten.
     100 gram Parmezaan of Pecorino, geraspt.
     Ongeveer 10 blaadjes basilicum, in stukjes gescheurd.
     Kwart bosje peterselie, fijngehakt.
     350 gram spaghetti.
     Twee tenen knoflook, fijngehakt.
     Scheut olijfolie.
     Versgemalen peper, zout.

Zet een flinke pan water op voor de pasta, en een klein pannetje voor de tomaten. Deze moeten namelijk ontveld worden, een werkje waar ik wel eens tegenop zie, maar als volgt gaat het echt makkelijk en snel:

Naast het pannetje met kokend water een kom neerzetten met koud water met een paar ijsblokjes erin. De tomaten bovenop een kruisje geven met een scherp mes.
De tomaten in het kokende water laten glijden, en na minder dan een minuut – echt niet langer, de tomaten moeten rauw blijven – eruit vissen met een schuimspaan en in het ijswater laten plompen. Daarna is het velletje echt zo eraf te halen.
Als het water voor de spaghetti kookt, een schepje zout toevoegen en even roeren, dan de pasta erin laten glijden. Kijk op het pak voor de kooktijd en onthoud die kooktijd voordat je het pak in de kast zet of de lege verpakking weggooit...

Snijd de tomaten en de Mozzarella in stukjes en doe ze in een grote kom samen met de peterselie, basilicum, gemalen peper, knoflook, Parmezaan of Pecorino en de olie. Luchtig door elkaar scheppen met slabestek. Als de pasta volgens het pak bijna klaar is, even een sliertje testen, zeker bij deze schotel moet hij al dente zijn.
Is de pasta goedgekeurd, de pan met heet water en al onder de kraan zetten en een scheut koud water toevoegen, dan de spaghetti afgieten en met aanhangend vocht bij de koude saus gooien. Pasta hoeft nooit uitgebreid uit te lekken, het aanhangende kookwater maakt het geheel juist smakelijker (ook bij andere, warme sauzen).
Onverwijld op tafel zetten en opscheppen. Of in de keuken over de borden verdelen.
Op tafel staan olie, peper en zout en nog wat geraspte kaas voor de liefhebbers. En een fles koele witte wijn, een Orvieto bijvoorbeeld. En vergeet vooral het brood niet!
 
*****************************************************
Drs. Theo IJzermans geeft begeleiding bij persoonlijke en professionele
ontwikkeling op het werk. Ga voor informatie naar www.ijzermans.org .
© 2006 Maeve van der Steen
powered by CJ2