De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 11 Jaargang 22 27 februari 2025

Bezigheden > Klussen		delen printen terug


	Een bijzondere belevenis	Rob van Olphen
	Als kind maakte men mij heel blij met oude defecte elektrische apparatuur zoals stekkers, snoeren, fittingen, dynamo’s, motortjes, fietsverlichting etc. Van al die materialen werden dan fantasiezenders en ander apparaten gebouwd, waar ik uren mee zoet was. Tijdens het beroepskeuzeonderzoek op school kwamen ze tot de conclusie dat ik het beste opgeleid kon worden als verkoper van een gerenommeerde zaak met alleen kwaliteitsproducten. Schipper Dat zag ik als kind helemaal niet zitten. Ik wilde gaan varen en ben dus met moeite ingeschreven bij de Oranje Binnenvaartinternaatschool in Rotterdam. Dat was een hele andere wereld voor mij met bijna allemaal kinderen van binnenschippers, die gewend waren om in een internaat te verblijven. Het ging daar heel Spartaans aan toe met hele strenge regels en alles met commando’s. Heel vroeg opstaan, wassen, tanden poetsen en aankleden. Je bed op een speciale manier opmaken. Als de bootsman daar niet tevreden mee was dan gooide hij je hele bed overhoop en dan moest je het opnieuw doen. En alles moest binnen een kwartier dus dat was al heel veel stress in de ochtend. In looppas naar de eetzaal. Daar aangekomen achter je stoel gaan staan en op commando moest je gaan zitten, eten met mes en vork en niet praten tijdens het eten! Daarna les in touwknopen, navigeren etc. Als je iemand tegen kwam in uniform moest je salueren en gelijk vermelden of hij bootsman, stuurman of machinist was (dat kon je zien aan de strepen van zijn uniform). ‘s Avonds precies om half 10 naar bed. De meesten waren al bekaf voor die tijd maar je mocht pas op commando naar bed en beslist niet eerder. Met een man of 20 op een slaapzaal, verboden te praten. Na 2 waarschuwingen allemaal het bed uit en met 1 meter afstand op een tegel staan, net zolang totdat iemand zei: ‘ik ben het die heb gesproken’. De bootsman had losse handjes. Het was niet fijn als kind dit allemaal mee te maken. Als je geluk had mocht je in het weekend naar huis. Het internaat had een deal met de Spoorwegen: gratis mochten ze de roeiboten stallen in de NS loodsen. Als tegenprestatie moesten wij met z’n allen dan wagons met stukgoederen lossen. Dat was heel zwaar, we moesten een ketting vormen en zo doorgooien naar de volgende. Na afloop zat je onder de bloeduitstortingen en blauwe plekken. Het gebeurde regelmatig dat klasgenoten van mij ‘s nachts in bed lagen te huilen. Ik heb daar nooit gehuild maar werd wel steeds magerder en stiller totdat mijn ouders in de gaten kregen dat ik niet op de juiste plaats zat. Praktijk De ambachtsschool zou een betere keuze geweest zijn. Vele jaren na veel diverse werkzaamheden ben ik marktkoopman geworden en heb ik van alles en nog wat verhandeld. Toevallig ben ik tegen een partij dumpartikelen van het Amerikaanse en Engelse leger aangelopen. Dat liep als een trein. Van gereedschap had ik de ballen verstand. Iemand zei een keer: ‘Wat kost die afstriptang?’ ‘Die heb ik niet’ antwoordde ik. ‘Hier ligt er 1’, zei de klant. Oei nou wist ik hoe een afstriptang er uitzag. Al doende heb ik het zo geleerd. Onze zoon woont al jaren in New York. Als we daar op bezoek zijn ging ik zoveel mogelijk gereedschapszaken en bouwmarkten af tot wanhoop van mijn vrouw. Niet om te kopen maar vanwege mijn passie voor gereedschap. Klant met pistool De schoonvader van een klant was overleden. Tijdens zijn leven was hij werkzaam als vliegtuigmonteur. Bij het uitruimen van de garage kwam er gereedschap tevoorschijn. Of ik daar naar wilde kijken. Het was allemaal heel speciaal gereedschap en de prijs was redelijk. De deal was snel gesloten. Tijdens het inladen zei de klant: ’Er moet hier ook ergens nog een pistool liggen, mijn schoonvader zat bij het verzet en als hij gepakt zou worden zou hij het gebruiken’. Lang hadden ze naar het pistool gezocht en het niet gevonden. Ik vroeg hem: ‘Hebben jullie ook onder dat rieten broodmandje gekeken dat aan de muur hangt?’ Ja hoor, ingepakt in een theedoek zat het pistool! Een van mijn hobby’s is wat kapot is weer werkend te maken. Soms ben ik goedkoper uit om het nieuw te kopen, maar het geeft je een enorme voldoening als het weer werkt. Jammer dat ze bij het beroepskeuze-instituut niet het advies hebben gegeven dat ik instrumentmaker moest worden. ---------- De fraaie plaat is van Katharina Kouwenhoven.

meer Rob van Olphen - meer "Klussen"

Bezigheden > Klussen
Een bijzondere belevenis	Rob van Olphen
Als kind maakte men mij heel blij met oude defecte elektrische apparatuur zoals stekkers, snoeren, fittingen, dynamo’s, motortjes, fietsverlichting etc. Van al die materialen werden dan fantasiezenders en ander apparaten gebouwd, waar ik uren mee zoet was. Tijdens het beroepskeuzeonderzoek op school kwamen ze tot de conclusie dat ik het beste opgeleid kon worden als verkoper van een gerenommeerde zaak met alleen kwaliteitsproducten. Schipper Dat zag ik als kind helemaal niet zitten. Ik wilde gaan varen en ben dus met moeite ingeschreven bij de Oranje Binnenvaartinternaatschool in Rotterdam. Dat was een hele andere wereld voor mij met bijna allemaal kinderen van binnenschippers, die gewend waren om in een internaat te verblijven. Het ging daar heel Spartaans aan toe met hele strenge regels en alles met commando’s. Heel vroeg opstaan, wassen, tanden poetsen en aankleden. Je bed op een speciale manier opmaken. Als de bootsman daar niet tevreden mee was dan gooide hij je hele bed overhoop en dan moest je het opnieuw doen. En alles moest binnen een kwartier dus dat was al heel veel stress in de ochtend. In looppas naar de eetzaal. Daar aangekomen achter je stoel gaan staan en op commando moest je gaan zitten, eten met mes en vork en niet praten tijdens het eten! Daarna les in touwknopen, navigeren etc. Als je iemand tegen kwam in uniform moest je salueren en gelijk vermelden of hij bootsman, stuurman of machinist was (dat kon je zien aan de strepen van zijn uniform). ‘s Avonds precies om half 10 naar bed. De meesten waren al bekaf voor die tijd maar je mocht pas op commando naar bed en beslist niet eerder. Met een man of 20 op een slaapzaal, verboden te praten. Na 2 waarschuwingen allemaal het bed uit en met 1 meter afstand op een tegel staan, net zolang totdat iemand zei: ‘ik ben het die heb gesproken’. De bootsman had losse handjes. Het was niet fijn als kind dit allemaal mee te maken. Als je geluk had mocht je in het weekend naar huis. Het internaat had een deal met de Spoorwegen: gratis mochten ze de roeiboten stallen in de NS loodsen. Als tegenprestatie moesten wij met z’n allen dan wagons met stukgoederen lossen. Dat was heel zwaar, we moesten een ketting vormen en zo doorgooien naar de volgende. Na afloop zat je onder de bloeduitstortingen en blauwe plekken. Het gebeurde regelmatig dat klasgenoten van mij ‘s nachts in bed lagen te huilen. Ik heb daar nooit gehuild maar werd wel steeds magerder en stiller totdat mijn ouders in de gaten kregen dat ik niet op de juiste plaats zat. Praktijk De ambachtsschool zou een betere keuze geweest zijn. Vele jaren na veel diverse werkzaamheden ben ik marktkoopman geworden en heb ik van alles en nog wat verhandeld. Toevallig ben ik tegen een partij dumpartikelen van het Amerikaanse en Engelse leger aangelopen. Dat liep als een trein. Van gereedschap had ik de ballen verstand. Iemand zei een keer: ‘Wat kost die afstriptang?’ ‘Die heb ik niet’ antwoordde ik. ‘Hier ligt er 1’, zei de klant. Oei nou wist ik hoe een afstriptang er uitzag. Al doende heb ik het zo geleerd. Onze zoon woont al jaren in New York. Als we daar op bezoek zijn ging ik zoveel mogelijk gereedschapszaken en bouwmarkten af tot wanhoop van mijn vrouw. Niet om te kopen maar vanwege mijn passie voor gereedschap. Klant met pistool De schoonvader van een klant was overleden. Tijdens zijn leven was hij werkzaam als vliegtuigmonteur. Bij het uitruimen van de garage kwam er gereedschap tevoorschijn. Of ik daar naar wilde kijken. Het was allemaal heel speciaal gereedschap en de prijs was redelijk. De deal was snel gesloten. Tijdens het inladen zei de klant: ’Er moet hier ook ergens nog een pistool liggen, mijn schoonvader zat bij het verzet en als hij gepakt zou worden zou hij het gebruiken’. Lang hadden ze naar het pistool gezocht en het niet gevonden. Ik vroeg hem: ‘Hebben jullie ook onder dat rieten broodmandje gekeken dat aan de muur hangt?’ Ja hoor, ingepakt in een theedoek zat het pistool! Een van mijn hobby’s is wat kapot is weer werkend te maken. Soms ben ik goedkoper uit om het nieuw te kopen, maar het geeft je een enorme voldoening als het weer werkt. Jammer dat ze bij het beroepskeuze-instituut niet het advies hebben gegeven dat ik instrumentmaker moest worden. ---------- De fraaie plaat is van Katharina Kouwenhoven.
© 2025 Rob van Olphen

	powered by CJ2