archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 22
27 februari 2025
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Mengvoeders Nienke Nieuwenhuizen

2211BZ Bordje1Waarschijnlijk woon ik in één van de kleinste dorpen van het Westelijk Halfrond. Maar in ons café aan de rivier trekt de hele wereld voorbij!

Vandaag had ik een ontmoeting met een familie die een mengvoederbedrijf had gehad dichtbij Gorkum. Zelf werkte ik in 1959 op kantoor bij de afdeling Mengvoeders van Wessanen en Laan in Wormerveer. De naam van het bedrijf van de verwelkomde familie kwam me daardoor bekend voor omdat ik daar in die tijd de staten van de in- en verkoop bijhield. Een vracht aan herinneringen kwam bij me boven. Mijn eerste werkzaamheid op het kantoor was het coderen van de verschillende verkochte artikelen, voor de Hollerith tabelleermachine. Jaren later kon ik nog steeds alle codes van de mengvoeders oplepelen. Nu ben ik ze echt kwijt. Maar ik denk dat als je me een dagje op dat oude kantoor terug zou zetten, dat ik alles zou weten.

Het was leuk daar te werken. Heel Wormerveer werkte er. Veel vrienden en vriendinnen kwamen er zo gauw ze de Middelbare School hadden verlaten ook werken. Hun vaders bevolkten de fabrieken van de firma en hun opa's hadden nog op de vroegere molens van het bedrijf gewerkt.
Ik las laatst in een boek van Guus Luyters de zin: ‘De vrouw van de sigarenwinkel deed niet aan Koninginnedag en Kerstmis. Ze kwam van de Zaan!’
Ik werkte ook op Koninginnedag en had vrij op de 1e Mei. Het Socialisme stond hoog in het Vaandel aan de Zaan. Daar hield de directie van de meeste bedrijven geducht rekening mee!

We werkten nog op zaterdagmorgen. Dan kwamen de vertegenwoordigers en kon ik af2211BZ Bordje2 en toe meerijden met één van hen, die uit de buurt van mijn vriendin in Den Haag kwam of van mijn pas getrouwde zus, wiens echtgenoot wiskundeleraar in Eindhoven was geworden. Eén keer ging ik op de brommer van mijn moeder naar mijn vriendin, maar onderweg strandde ik en bracht hem naar een garage, liftend ging ik verder. De bromfiets werd later door een grote vrachtwagen van de zaak opgehaald. De reparatiekosten waren door de chauffeur betaald en die kreeg hij van mij terug bij aankomst. We hadden geen familie- maar een dorpsbedrijf. Het was leuk te spreken met een oud-eigenaar van ook zo'n bedrijf.
Ach ja, die tienerjaren op de Lindenlaan in Wormerveer.

De reiziger in de bar wilde me een internetsite van Nederlandse Mengvoederbedrijven laten zien. Maar ik had mijn bril vergeten. Bar do Rio is een paar minuten van mijn huis gelegen. Dus ik was snel weer terug met de leesbril. En passant nam ik ook het Delfts blauwe bordje mee dat ik in 1959 bij het 300-jarig bestaan van Wessanen en Laan had gekregen: Op de voorkant een schildering van molens en sjouwermannen met zakken vol meel. Op de achterkant: Mej. N. Nieuwenhuizen. De Molenaar. Vrij naar Jan Luyken. 1649-1712, waarin verwerkt onze eerste molen: Het Fortuin.

Er moeten duizenden van deze bordjes in omloop zijn en allemaal op naam van een toenmalige medewerker van de Koninklijke Wessanen. Het logo was een kroontje met in sierlijke letters WW eronder. Dat dan weer wel!

---------

De auteur heeft de plaatjes van de bordjes aangebracht.
© 2025 Nienke Nieuwenhuizen meer Nienke Nieuwenhuizen - meer "Ontmoetingen"
Bezigheden > Ontmoetingen
Mengvoeders Nienke Nieuwenhuizen
2211BZ Bordje1Waarschijnlijk woon ik in één van de kleinste dorpen van het Westelijk Halfrond. Maar in ons café aan de rivier trekt de hele wereld voorbij!

Vandaag had ik een ontmoeting met een familie die een mengvoederbedrijf had gehad dichtbij Gorkum. Zelf werkte ik in 1959 op kantoor bij de afdeling Mengvoeders van Wessanen en Laan in Wormerveer. De naam van het bedrijf van de verwelkomde familie kwam me daardoor bekend voor omdat ik daar in die tijd de staten van de in- en verkoop bijhield. Een vracht aan herinneringen kwam bij me boven. Mijn eerste werkzaamheid op het kantoor was het coderen van de verschillende verkochte artikelen, voor de Hollerith tabelleermachine. Jaren later kon ik nog steeds alle codes van de mengvoeders oplepelen. Nu ben ik ze echt kwijt. Maar ik denk dat als je me een dagje op dat oude kantoor terug zou zetten, dat ik alles zou weten.

Het was leuk daar te werken. Heel Wormerveer werkte er. Veel vrienden en vriendinnen kwamen er zo gauw ze de Middelbare School hadden verlaten ook werken. Hun vaders bevolkten de fabrieken van de firma en hun opa's hadden nog op de vroegere molens van het bedrijf gewerkt.
Ik las laatst in een boek van Guus Luyters de zin: ‘De vrouw van de sigarenwinkel deed niet aan Koninginnedag en Kerstmis. Ze kwam van de Zaan!’
Ik werkte ook op Koninginnedag en had vrij op de 1e Mei. Het Socialisme stond hoog in het Vaandel aan de Zaan. Daar hield de directie van de meeste bedrijven geducht rekening mee!

We werkten nog op zaterdagmorgen. Dan kwamen de vertegenwoordigers en kon ik af2211BZ Bordje2 en toe meerijden met één van hen, die uit de buurt van mijn vriendin in Den Haag kwam of van mijn pas getrouwde zus, wiens echtgenoot wiskundeleraar in Eindhoven was geworden. Eén keer ging ik op de brommer van mijn moeder naar mijn vriendin, maar onderweg strandde ik en bracht hem naar een garage, liftend ging ik verder. De bromfiets werd later door een grote vrachtwagen van de zaak opgehaald. De reparatiekosten waren door de chauffeur betaald en die kreeg hij van mij terug bij aankomst. We hadden geen familie- maar een dorpsbedrijf. Het was leuk te spreken met een oud-eigenaar van ook zo'n bedrijf.
Ach ja, die tienerjaren op de Lindenlaan in Wormerveer.

De reiziger in de bar wilde me een internetsite van Nederlandse Mengvoederbedrijven laten zien. Maar ik had mijn bril vergeten. Bar do Rio is een paar minuten van mijn huis gelegen. Dus ik was snel weer terug met de leesbril. En passant nam ik ook het Delfts blauwe bordje mee dat ik in 1959 bij het 300-jarig bestaan van Wessanen en Laan had gekregen: Op de voorkant een schildering van molens en sjouwermannen met zakken vol meel. Op de achterkant: Mej. N. Nieuwenhuizen. De Molenaar. Vrij naar Jan Luyken. 1649-1712, waarin verwerkt onze eerste molen: Het Fortuin.

Er moeten duizenden van deze bordjes in omloop zijn en allemaal op naam van een toenmalige medewerker van de Koninklijke Wessanen. Het logo was een kroontje met in sierlijke letters WW eronder. Dat dan weer wel!

---------

De auteur heeft de plaatjes van de bordjes aangebracht.
© 2025 Nienke Nieuwenhuizen
powered by CJ2