archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 22
27 februari 2025
Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Lokaal parkeerbeleid als splijtzwam Arie de Jong

2211BS P-beleidVolgend jaar zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen en het zit er dik in dat in een aantal steden het parkeerbeleid een zwaar punt wordt. Natuurlijk stemmen de meeste kiezers bij lokale verkiezingen op grond van hun landelijke voorkeur. Wat de lokale bestuurders en raadsleden hebben gepresteerd of wat de deelnemende partijen van plan zijn werkt meestal niet meer dan als een rimpeling door in de uitslag. Dat komt ook, omdat de burgers vaak zo weinig horen van wat er in de lokale politieke arena speelt. Vaak is de burgemeester de bekendste persoon en die staat bij lokale verkiezingen (gelukkig maar, vind ik) niet op het stembiljet.
Toch kan het electorale sentiment worden aangewakkerd met lokale kwesties en dan gaat het altijd om weerstand tegen wat er gebeurd is of tegen plannen die er leven. Zoals gezegd is dat in een aantal steden het parkeerbeleid, want dat wordt overal elk jaar wat strenger en gaat pijn doen. Op dit moment zie je dat in Leiden, waar ik woon, zich met enige hevigheid manifesteren.

Parkeren in Leiden

Nog maar een halve eeuw geleden had je op een enkel binnenstedelijk pleintje in Leiden hooguit een maximale parkeertijd die je op een parkeerschijf achter het voorraam controleerbaar moest maken. Het autobezit ontwikkelde zich echter snel, dus kwamen er parkeermeters in de binnenstad. De eerste parkeergarages werden gebouwd, omdat er op straat niet meer genoeg ruimte was. Winkelstraten werden autovrij gemaakt en stap voor stap breidde het gebied met parkeermeters zich uit. Nog maar een jaar of tien terug kon je buiten de binnenstad zonder restricties je auto neerzetten, behalve bij het station. Toen werden de eerste buurten buiten de binnenstad aangewezen, waar parkeermeters werden neergezet. Bezoekers moesten aan een parkeermeter betalen, bewoners konden een parkeervergunning kopen. Telkens kwamen er buurten bij, werden de tijdspannes waarbinnen je moest betalen langer en de tarieven hoger.
Ook ontwikkelde zich de controle. Liepen eerst parkeerwachtersduo’s rond in de stad die parkeerbonnen uitschreven en onder de ruitenwisser plaatsten, al enige jaren rijden er nu auto’s rond die kans zien om de nummerplaten van alle geparkeerde auto’s te fotograferen en door de computer te halen om te zien welke auto er op straat staat met een vergunning of een betaalde parkeerduur. En anders volgt er een parkeerbon.

Recent volgden weer nieuwe maatregelen, als duurder parkeren voor bezoekers, uitbreiden van het restrictiegebied en inperken van het gebied waar een parkeervergunning geldt. Ook weerzin roept de maatregel op dat nieuwe bewoners in restrictiegebieden geen parkeervergunning meer kunnen aanschaffen. Daarmee sluit je de toegang af voor velen om daar te komen wonen, maar het is ook nog eens complicerend bij sloop/nieuwbouwprojecten waarbij bewoners is beloofd dat ze naar hun buurt kunnen terugverhuizen. Wie daarmee zijn parkeervergunning verliest wil uiteraard niet meewerken aan de nieuwbouwplannen.

Verzet

Langzamerhand groeit het verzet in de Leidse samenleving. Risicovol met de verkiezingen over een jaar voor de boeg. Het wachten is op een initiatief om de kwestie via een raadgevend referendum voor te leggen, liefst bij de raadsverkiezingen. Nadat soortgelijke referenda in Haarlem en Amersfoort een grote meerderheid te zien gaven voor verzachten van het parkeerbeleid, kun je iets soortgelijks in Leiden verwachten. En in andere steden waar dezelfde discussies spelen.

----------

Henk Klaren heeft de illustratie gecomponeerd.
© 2025 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Lokaal parkeerbeleid als splijtzwam Arie de Jong
2211BS P-beleidVolgend jaar zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen en het zit er dik in dat in een aantal steden het parkeerbeleid een zwaar punt wordt. Natuurlijk stemmen de meeste kiezers bij lokale verkiezingen op grond van hun landelijke voorkeur. Wat de lokale bestuurders en raadsleden hebben gepresteerd of wat de deelnemende partijen van plan zijn werkt meestal niet meer dan als een rimpeling door in de uitslag. Dat komt ook, omdat de burgers vaak zo weinig horen van wat er in de lokale politieke arena speelt. Vaak is de burgemeester de bekendste persoon en die staat bij lokale verkiezingen (gelukkig maar, vind ik) niet op het stembiljet.
Toch kan het electorale sentiment worden aangewakkerd met lokale kwesties en dan gaat het altijd om weerstand tegen wat er gebeurd is of tegen plannen die er leven. Zoals gezegd is dat in een aantal steden het parkeerbeleid, want dat wordt overal elk jaar wat strenger en gaat pijn doen. Op dit moment zie je dat in Leiden, waar ik woon, zich met enige hevigheid manifesteren.

Parkeren in Leiden

Nog maar een halve eeuw geleden had je op een enkel binnenstedelijk pleintje in Leiden hooguit een maximale parkeertijd die je op een parkeerschijf achter het voorraam controleerbaar moest maken. Het autobezit ontwikkelde zich echter snel, dus kwamen er parkeermeters in de binnenstad. De eerste parkeergarages werden gebouwd, omdat er op straat niet meer genoeg ruimte was. Winkelstraten werden autovrij gemaakt en stap voor stap breidde het gebied met parkeermeters zich uit. Nog maar een jaar of tien terug kon je buiten de binnenstad zonder restricties je auto neerzetten, behalve bij het station. Toen werden de eerste buurten buiten de binnenstad aangewezen, waar parkeermeters werden neergezet. Bezoekers moesten aan een parkeermeter betalen, bewoners konden een parkeervergunning kopen. Telkens kwamen er buurten bij, werden de tijdspannes waarbinnen je moest betalen langer en de tarieven hoger.
Ook ontwikkelde zich de controle. Liepen eerst parkeerwachtersduo’s rond in de stad die parkeerbonnen uitschreven en onder de ruitenwisser plaatsten, al enige jaren rijden er nu auto’s rond die kans zien om de nummerplaten van alle geparkeerde auto’s te fotograferen en door de computer te halen om te zien welke auto er op straat staat met een vergunning of een betaalde parkeerduur. En anders volgt er een parkeerbon.

Recent volgden weer nieuwe maatregelen, als duurder parkeren voor bezoekers, uitbreiden van het restrictiegebied en inperken van het gebied waar een parkeervergunning geldt. Ook weerzin roept de maatregel op dat nieuwe bewoners in restrictiegebieden geen parkeervergunning meer kunnen aanschaffen. Daarmee sluit je de toegang af voor velen om daar te komen wonen, maar het is ook nog eens complicerend bij sloop/nieuwbouwprojecten waarbij bewoners is beloofd dat ze naar hun buurt kunnen terugverhuizen. Wie daarmee zijn parkeervergunning verliest wil uiteraard niet meewerken aan de nieuwbouwplannen.

Verzet

Langzamerhand groeit het verzet in de Leidse samenleving. Risicovol met de verkiezingen over een jaar voor de boeg. Het wachten is op een initiatief om de kwestie via een raadgevend referendum voor te leggen, liefst bij de raadsverkiezingen. Nadat soortgelijke referenda in Haarlem en Amersfoort een grote meerderheid te zien gaven voor verzachten van het parkeerbeleid, kun je iets soortgelijks in Leiden verwachten. En in andere steden waar dezelfde discussies spelen.

----------

Henk Klaren heeft de illustratie gecomponeerd.
© 2025 Arie de Jong
powered by CJ2