archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 21
30 mei 2024
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Wat maak ik nu toch weer mee Nienke Nieuwenhuizen

2116BZ FluturaIk ben sinds dinsdag in Albanië.
Ik ben daar aan het rondreizen, maar de eerste twee nachten bleef ik in Tirana.
De tweede dag at ik een grote Griekse salade met zalige feta en een yoghurtsaus. Daarna zag ik kersen bij een groenteboer. In Portugal nog niet te verkrijgen, maar hier al volop. Een pond voor 89ct. Als klein duimpje liet ik onderweg een spoor van uitgespuwde pitten na.

Je snapt dat ik daarom niet uitgebreid meer hoefde te dineren en genoeg had aan koffie met een Tiropita (bladerdeeg met kaas ertussen).
Op mijn wandeling had ik een leuke koffietent gezien waar ik mijn zinnen op had gezet om er terug te komen. Het bleek toch verder uit de buurt dan ik had gedacht. ‘Zal ik maar teruggaan?’, speelde door mijn gedachten, misschien ben ik het al gepasseerd!
Maar nee, ik vond het. De juffrouw in de tent maakte werkelijk een heerlijke Latte voor me en ook de Tiropita was goed van smaak.

Ik luister altijd gesprekken af. Mijn kinderen schamen zich voor me. ‘Mam je zit met open mond te luisteren’, zeggen ze dan.
Aan een tafeltje zaten een oudere en een jongere heer. Ze spraken Engels. De jongere was zonder twijfel Albanees, maar volgens mij hoorde ik in het Engels van de oudere een Hollands accent.
Ze hadden het over de vertaling van een boek en welk type letters gebruikt moesten worden.
Als het over schrijven gaat zijn mijn oortjes gespitst! Ik kon het dan ook niet nalaten om2116BZ Sworn de man te vragen waar hij vandaan kwam.
Hij had een huis in Tirana en een huis in Utrecht. Zijn vrouw en hij hadden in Albanië een grote uitgeverij gehad. Ze hadden de zaak kort geleden van de hand gedaan, omdat zijn Albanese vrouw, Flutura Açka, in Albanië in het parlement was gekozen en geen tijd meer had voor de uitgeverij. Ze is ook schrijfster en twee van haar boeken zijn in het Nederlands vertaald.
Eén gaat over de bloedwraak in het Noorden van Albanië met als titel: 'Kruis van vergetelheid'. En het andere boek heet: 'Mijn jongen'. Hij vertelde me ook dat in het Operagebouw een Internationale boekhandel is waar deze boeken verkocht worden.
We kregen het over de Burneshes (Bur betekent man in het Albanees). Ik had daar over gelezen. Het waren vrouwen die zich als man gedroegen en het huwelijk hadden afgezworen. Dat was algemeen geaccepteerd, ze konden zich vrij gedragen zolang ze maagd bleven. Met de verzelfstandiging van de vrouw zijn nu gelukkig ook andere vormen voor vrouwen mogelijk en zijn voor de wet de getrouwde vrouwen niet meer automatisch het eigendom van de man.
Albanië schijnt overigens bij de eerste tien landen te horen die genderneutraliteit accepteren.
Hij raadde me een boek aan met het fenomeen van de Burneshes geschreven door Elvira Dones: Sworn Virgin.
Bij het verder googlen bleek dat ik had gesproken met de uitgever van Wereldvenster en Skanderbegbooks, Richard van den Brink.
© 2024 Nienke Nieuwenhuizen meer Nienke Nieuwenhuizen - meer "Ontmoetingen"
Bezigheden > Ontmoetingen
Wat maak ik nu toch weer mee Nienke Nieuwenhuizen
2116BZ FluturaIk ben sinds dinsdag in Albanië.
Ik ben daar aan het rondreizen, maar de eerste twee nachten bleef ik in Tirana.
De tweede dag at ik een grote Griekse salade met zalige feta en een yoghurtsaus. Daarna zag ik kersen bij een groenteboer. In Portugal nog niet te verkrijgen, maar hier al volop. Een pond voor 89ct. Als klein duimpje liet ik onderweg een spoor van uitgespuwde pitten na.

Je snapt dat ik daarom niet uitgebreid meer hoefde te dineren en genoeg had aan koffie met een Tiropita (bladerdeeg met kaas ertussen).
Op mijn wandeling had ik een leuke koffietent gezien waar ik mijn zinnen op had gezet om er terug te komen. Het bleek toch verder uit de buurt dan ik had gedacht. ‘Zal ik maar teruggaan?’, speelde door mijn gedachten, misschien ben ik het al gepasseerd!
Maar nee, ik vond het. De juffrouw in de tent maakte werkelijk een heerlijke Latte voor me en ook de Tiropita was goed van smaak.

Ik luister altijd gesprekken af. Mijn kinderen schamen zich voor me. ‘Mam je zit met open mond te luisteren’, zeggen ze dan.
Aan een tafeltje zaten een oudere en een jongere heer. Ze spraken Engels. De jongere was zonder twijfel Albanees, maar volgens mij hoorde ik in het Engels van de oudere een Hollands accent.
Ze hadden het over de vertaling van een boek en welk type letters gebruikt moesten worden.
Als het over schrijven gaat zijn mijn oortjes gespitst! Ik kon het dan ook niet nalaten om2116BZ Sworn de man te vragen waar hij vandaan kwam.
Hij had een huis in Tirana en een huis in Utrecht. Zijn vrouw en hij hadden in Albanië een grote uitgeverij gehad. Ze hadden de zaak kort geleden van de hand gedaan, omdat zijn Albanese vrouw, Flutura Açka, in Albanië in het parlement was gekozen en geen tijd meer had voor de uitgeverij. Ze is ook schrijfster en twee van haar boeken zijn in het Nederlands vertaald.
Eén gaat over de bloedwraak in het Noorden van Albanië met als titel: 'Kruis van vergetelheid'. En het andere boek heet: 'Mijn jongen'. Hij vertelde me ook dat in het Operagebouw een Internationale boekhandel is waar deze boeken verkocht worden.
We kregen het over de Burneshes (Bur betekent man in het Albanees). Ik had daar over gelezen. Het waren vrouwen die zich als man gedroegen en het huwelijk hadden afgezworen. Dat was algemeen geaccepteerd, ze konden zich vrij gedragen zolang ze maagd bleven. Met de verzelfstandiging van de vrouw zijn nu gelukkig ook andere vormen voor vrouwen mogelijk en zijn voor de wet de getrouwde vrouwen niet meer automatisch het eigendom van de man.
Albanië schijnt overigens bij de eerste tien landen te horen die genderneutraliteit accepteren.
Hij raadde me een boek aan met het fenomeen van de Burneshes geschreven door Elvira Dones: Sworn Virgin.
Bij het verder googlen bleek dat ik had gesproken met de uitgever van Wereldvenster en Skanderbegbooks, Richard van den Brink.
© 2024 Nienke Nieuwenhuizen
powered by CJ2