![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() Nummer 11 Jaargang 21 7 maart 2024 |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Bezigheden > Recht en onrecht | ||||
De seriemoordenaar | Katharina Kouwenhoven | |||
![]() Toen in Nederland levenslang nog niet levenslang was maar een nauwkeurig omschreven aantal jaren, prefereerden de veroordeelden gevangenisstraf boven TBS, want dan kwamen ze op een afgesproken tijdstip weer vrij. Aan elke gevangenisstraf kan nog TBS worden toegevoegd en dan ga je voor onbepaalde tijd de kliniek in. Dat kan ook neer komen op levenslang, zoals bij criminelen waarvan het systeem niet weet wat er mee aan te vangen. Zo'n groep zit ergens te verpieteren op het platteland. Je hoort nooit dat de Tweede Kamer debatteert over hun lot. Waarschijnlijk is die daarvan niet eens op de hoogte. In Nederland is de doodstraf afgeschaft en bestaan dus ook geen openbare executies. In sommige van de Verenigde Staten wel. Daar worden mensen uitgenodigd voor het bijwonen van het voltrekken van de straf. Vroeger waren openbare executies volksvermaak. Daar ging je met het hele gezin naar toe, vooral als er eerst geradbraakt of gevierendeeld werd. Wat dat betreft zijn we wel wat beschaafder geworden, al gaan er in bepaalde kringen altijd wel stemmen op om de doodstraf weer in te stellen. Wie wil meegenieten van executies moet maar naar de bioscoop gaan. Er zijn films genoeg waarin dat allemaal in beeld wordt gebracht. ---------- De illustratie is van de auteur. |
||||
© 2024 Katharina Kouwenhoven | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |