archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 8
Jaargang 3
16 februari 2006
Bezigheden > Koken delen printen terug
Jambalaya Maeve van der Steen

0000BZ Maeve 2
Volgens Charles Groenhuijsen zijn de Amerikanen helemaal niet gek. Maar toen ik een jaar of vijftien geleden voor het eerst in Amerika was en van Florida naar Louisiana reisde dacht ik: die twee staten zijn totaal verschillend maar toch heeft Amerika een soort overkoepelende gekte. Alle clichés kloppen: iedereen altijd in voor een praatje (you’re from Amsterdam, whow!), slappe koffie – je moet het meemaken om het te geloven, dikke mensen, grote glazen cola en smakeloos eten. Vandaar dat ketchup, mosterd, mayo en andere smaakmakers over alles heen gaan.

Voor liefhebbers van echt lekker eten is de overgang van Florida naar Louisiana er een van de hel naar de hemel. In Florida heb je weliswaar heerlijke kreeften voor ongeveer de prijs van een hamburger, maar een glaasje droge witte wijn erbij behoort niet tot de mogelijkheden. The white wine, is it dry?; well, kind of dry was het antwoord. Niet droog dus, doet U mij maar een biertje. Afhankelijk van het merk is het bier goed drinkbaar. In het huisje in Hollywood Beach, niet ver van Fort Lauderdale boven Miami, was geen kurkentrekker, en bij het cafeetje om de hoek moesten ze echt een tijdje zoeken om er een te vinden (geen probleem voor een van de huisgenoten, die gallons ‘Chablis’ verpakt in een soort jerrycan wegklokte). Maar bij de supermarkt hadden ze ook goede wijn in gewone flessen. En heerlijke verse groenten en vlees en wat je maar wilde. Terwijl je buiten de deur aangewezen was op fast food.

Maar dan New Orleans, toen het er nog welvarend was, althans welvarend leek. Ik bevond me voornamelijk in het French Quarter. De geuren van versgebakken stokbrood, Pecan Pie (spreek uit met de nadruk op ‘can’) kwamen je al tegemoet op straat. En goddank niet alles in het groot, hoewel ik in een café zes oesters wilde bestellen, maar toch echt a dozen moest nemen, half a dozen daar deden ze niet aan. Waardoor ik er een paar naturel kon eten, en een paar zoals daar gebruikelijk: met tomatenketchup en mierikswortel. Klinkt idioot maar het smaakt erg lekker. En ’s avonds heerlijke stews zoals Gumbo (met okra), Blackened Fish en garnalen met pepertjes en knoflook. En Jambayala natuurlijk. Een wereldberoemd gerecht met duizend variaties. Heel geschikt voor de maandagavond want perfect met dingen die je over hebt.

Jambalaya
(voor ongeveer vier personen).
200 gram rijst
een groene paprika
een ui
twee tenen knoflook
peterselie
laurierblaadje
een stengel bleekselderij
twee eetlepels tomatenpuree (tubes zijn handig)
tijm, oregano, chilipoeder
een pepertje
half bouillonblokje
zout en versgemalen peper
een rookworst of een andere soort worst (chorizo, salami), stukjes ham, kip of ander vlees
eventueel: een paar middelgrote garnalen.

Ui fijnsnijden en fruiten in wat olie in een grote koekenpan.
Daarna de bleekselderij en de paprika in stukjes toevoegen.
Even roeren, dan de plakjes worst (niet te dun, die plakjes) en stukjes vlees erbij.
Daarna de fijngehakte knoflook, dan de kruiden en de tomatenpuree.
Even laten aanbakken, en de rijst toevoegen met drie glazen water en het halve bouillonblokje.
(Als de stukjes kip of vlees al gaar zijn, pas later toevoegen).

Na ongeveer 25 minuten – af en toe kijken of het niet te droog wordt, anders wat water toevoegen – is de rijst bijna gaar en kun je er een paar garnalen bijdoen met de gehakte peterselie.
Dit gerecht moet bij wijze van spreken gemaakt kunnen worden als je geen boodschappen hebt gedaan; geen pepertje in huis, gebruik dan een theelepeltje sambal.
En als je een restje doperwten of bonen overhebt, gooi je die er natuurlijk bij.

Met sla natuurlijk, en een lekker glaasje eenvoudig rood of een biertje erbij.

******************************************************
Voor informatie over de local American kitchen, die wel degelijk bestaat,


© 2006 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Jambalaya Maeve van der Steen
0000BZ Maeve 2
Volgens Charles Groenhuijsen zijn de Amerikanen helemaal niet gek. Maar toen ik een jaar of vijftien geleden voor het eerst in Amerika was en van Florida naar Louisiana reisde dacht ik: die twee staten zijn totaal verschillend maar toch heeft Amerika een soort overkoepelende gekte. Alle clichés kloppen: iedereen altijd in voor een praatje (you’re from Amsterdam, whow!), slappe koffie – je moet het meemaken om het te geloven, dikke mensen, grote glazen cola en smakeloos eten. Vandaar dat ketchup, mosterd, mayo en andere smaakmakers over alles heen gaan.

Voor liefhebbers van echt lekker eten is de overgang van Florida naar Louisiana er een van de hel naar de hemel. In Florida heb je weliswaar heerlijke kreeften voor ongeveer de prijs van een hamburger, maar een glaasje droge witte wijn erbij behoort niet tot de mogelijkheden. The white wine, is it dry?; well, kind of dry was het antwoord. Niet droog dus, doet U mij maar een biertje. Afhankelijk van het merk is het bier goed drinkbaar. In het huisje in Hollywood Beach, niet ver van Fort Lauderdale boven Miami, was geen kurkentrekker, en bij het cafeetje om de hoek moesten ze echt een tijdje zoeken om er een te vinden (geen probleem voor een van de huisgenoten, die gallons ‘Chablis’ verpakt in een soort jerrycan wegklokte). Maar bij de supermarkt hadden ze ook goede wijn in gewone flessen. En heerlijke verse groenten en vlees en wat je maar wilde. Terwijl je buiten de deur aangewezen was op fast food.

Maar dan New Orleans, toen het er nog welvarend was, althans welvarend leek. Ik bevond me voornamelijk in het French Quarter. De geuren van versgebakken stokbrood, Pecan Pie (spreek uit met de nadruk op ‘can’) kwamen je al tegemoet op straat. En goddank niet alles in het groot, hoewel ik in een café zes oesters wilde bestellen, maar toch echt a dozen moest nemen, half a dozen daar deden ze niet aan. Waardoor ik er een paar naturel kon eten, en een paar zoals daar gebruikelijk: met tomatenketchup en mierikswortel. Klinkt idioot maar het smaakt erg lekker. En ’s avonds heerlijke stews zoals Gumbo (met okra), Blackened Fish en garnalen met pepertjes en knoflook. En Jambayala natuurlijk. Een wereldberoemd gerecht met duizend variaties. Heel geschikt voor de maandagavond want perfect met dingen die je over hebt.

Jambalaya
(voor ongeveer vier personen).
200 gram rijst
een groene paprika
een ui
twee tenen knoflook
peterselie
laurierblaadje
een stengel bleekselderij
twee eetlepels tomatenpuree (tubes zijn handig)
tijm, oregano, chilipoeder
een pepertje
half bouillonblokje
zout en versgemalen peper
een rookworst of een andere soort worst (chorizo, salami), stukjes ham, kip of ander vlees
eventueel: een paar middelgrote garnalen.

Ui fijnsnijden en fruiten in wat olie in een grote koekenpan.
Daarna de bleekselderij en de paprika in stukjes toevoegen.
Even roeren, dan de plakjes worst (niet te dun, die plakjes) en stukjes vlees erbij.
Daarna de fijngehakte knoflook, dan de kruiden en de tomatenpuree.
Even laten aanbakken, en de rijst toevoegen met drie glazen water en het halve bouillonblokje.
(Als de stukjes kip of vlees al gaar zijn, pas later toevoegen).

Na ongeveer 25 minuten – af en toe kijken of het niet te droog wordt, anders wat water toevoegen – is de rijst bijna gaar en kun je er een paar garnalen bijdoen met de gehakte peterselie.
Dit gerecht moet bij wijze van spreken gemaakt kunnen worden als je geen boodschappen hebt gedaan; geen pepertje in huis, gebruik dan een theelepeltje sambal.
En als je een restje doperwten of bonen overhebt, gooi je die er natuurlijk bij.

Met sla natuurlijk, en een lekker glaasje eenvoudig rood of een biertje erbij.

******************************************************
Voor informatie over de local American kitchen, die wel degelijk bestaat,
© 2006 Maeve van der Steen
powered by CJ2