archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 18
Jaargang 20
22 juni 2023
Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Speelkwartier* Katharina Kouwenhoven

2018BZ PauzePauze heette bij ons op de lagere school 'speelkwartier' en werd gehouden op het ommuurde schoolplein, dat geheel kaal en leeg was, maar wel bij de schoolgevel een soort geveltuintjes had, waar overigens niets in groeide. Tot iemand op het idee kwam dat wij ook in aanraking moesten komen met wat groeit en bloeit. Dus op een kwade dag in november arriveerde er voor elk kind een bloempot met bollen die in die geveltuintjes onder de grond gestopt werden. Ik had geen idee wat dat te betekenen had tot een paar maanden later die potten weer opgegraven werden - bij sommigen stak er al wat groens uit - en wij kregen er ieder een mee naar huis om wat er uit zou komen op te kweken zodat ze later in de gymzaal tentoongesteld konden worden, waar ook prijzen uitgeloofd werden.

Ik ging dus ook met zo'n pot naar huis zonder enig benul wat zich daar onder de aarde bevond. Mijn moeder was sceptisch: wat moet dat? Ik legde het haar uit en zij zette de pot onmiddellijk op de schoorsteen boven de kachel. Die bollen hadden volgens haar warmte nodig om tot bloei te kunnen komen. Helaas had mijn moeder geen groene vingers. Cyclamen, Kaapse viooltjes, Begonias, alles wat ze aanraakte was ter dood veroordeeld. Maar de warmte deed die bollen goed, dus er kwamen groene sprieten die snel omhoog schoten en dan slap gingen hangen. In de vensterbank, besliste mijn moeder, want daar vroor het.

Dat zou ze goed doen. De slappe stengels knapten er zienderogen van op en rechtten hun rug. Maar de expositiedatum naderde en van enige bloeiwijze was nog geen sprake. Dus gingen ze weer op de schoorsteen om ze tot bloei te stoven. En er verschenen knoppen en bloemblaadjes, die echter al snel weer het kopje lieten hangen. Uiteindelijk ging ik met een pot vol groene slierten en verdorde bloemen naar de tentoonstelling. Mijn pot werd een beetje achteraf weggemoffeld, achter de bloeiende hyacinten en narcissen en tulpen, terwijl ik zelf best trots was op mijn horticultuur. En toch won ik helaas geen prijs. Volgend jaar beter. Hoewel........

----------

De illustratie is van de auteur.
© 2023 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "In de tuin" -
Bezigheden > In de tuin
Speelkwartier* Katharina Kouwenhoven
2018BZ PauzePauze heette bij ons op de lagere school 'speelkwartier' en werd gehouden op het ommuurde schoolplein, dat geheel kaal en leeg was, maar wel bij de schoolgevel een soort geveltuintjes had, waar overigens niets in groeide. Tot iemand op het idee kwam dat wij ook in aanraking moesten komen met wat groeit en bloeit. Dus op een kwade dag in november arriveerde er voor elk kind een bloempot met bollen die in die geveltuintjes onder de grond gestopt werden. Ik had geen idee wat dat te betekenen had tot een paar maanden later die potten weer opgegraven werden - bij sommigen stak er al wat groens uit - en wij kregen er ieder een mee naar huis om wat er uit zou komen op te kweken zodat ze later in de gymzaal tentoongesteld konden worden, waar ook prijzen uitgeloofd werden.

Ik ging dus ook met zo'n pot naar huis zonder enig benul wat zich daar onder de aarde bevond. Mijn moeder was sceptisch: wat moet dat? Ik legde het haar uit en zij zette de pot onmiddellijk op de schoorsteen boven de kachel. Die bollen hadden volgens haar warmte nodig om tot bloei te kunnen komen. Helaas had mijn moeder geen groene vingers. Cyclamen, Kaapse viooltjes, Begonias, alles wat ze aanraakte was ter dood veroordeeld. Maar de warmte deed die bollen goed, dus er kwamen groene sprieten die snel omhoog schoten en dan slap gingen hangen. In de vensterbank, besliste mijn moeder, want daar vroor het.

Dat zou ze goed doen. De slappe stengels knapten er zienderogen van op en rechtten hun rug. Maar de expositiedatum naderde en van enige bloeiwijze was nog geen sprake. Dus gingen ze weer op de schoorsteen om ze tot bloei te stoven. En er verschenen knoppen en bloemblaadjes, die echter al snel weer het kopje lieten hangen. Uiteindelijk ging ik met een pot vol groene slierten en verdorde bloemen naar de tentoonstelling. Mijn pot werd een beetje achteraf weggemoffeld, achter de bloeiende hyacinten en narcissen en tulpen, terwijl ik zelf best trots was op mijn horticultuur. En toch won ik helaas geen prijs. Volgend jaar beter. Hoewel........

----------

De illustratie is van de auteur.
© 2023 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2