archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 20
11 mei 2023
Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Yes I Black White Claude Aendenboom

2015BZ I Black whiteIk herinner het me nog goed: ik was een zachtgekookt maar soms brutaal jongetje van tien en zat in het vijfde studiejaar. Op een dag werd ik door de norse leraar bij mijn kaak gegrepen terwijl hij op sissende toon sprak: ‘Claude, je verstoort hier de orde en rust, je bent een volksmenner, een vervelende revolutionair.’ Ondanks de pijn in mijn nek grinnikte ik: ‘Ja meester, dat zou kunnen, bedankt voor het compliment.’ Alle leerlingen bulderden het uit van plezier. Het schooljaar daarop werd ik in een andere klas gedumpt.

Silko

Toen ik kort nadien Latijn-Grieks begon te studeren in een fanatiek katholieke school hield ik mij dan ook heel lang gedeisd. In het klaslokaal zat ik naast een Afro-Amerikaanse leerling en zo leerde ik tijdens de lunchpauzes enorm veel over de 'zwarten'. De jongen heette Silko en die naam betekent: Overwinnaar. Maar helaas, Silko werd gepest door de klasgenoten omdat hij weinig punten behaalde voor wiskunde en Latijn, twee hoofdvakken dus. Maar ook zijn huidskleur en eenvoudige komaf speelden wellicht mee in de pesterijen door de zoontjes van advocaten, chirurgen en andere voorname beroepen. Na een tijdje was Silko niet meer aanwezig bij de lessen en ik vroeg me af waar hij bleef. Ik kende zijn adres en tijdens een zomers weekend nam ik dus de trein naar Gent. En zo stond ik voor een grijs vervallen huisje en belde aan. Het was muisstil en ik zag geen beweging in het huisje. Blijkbaar was er niemand thuis. Ik belde nogmaals. Na vijf minuten wachten, besloot ik om weer naar de tramhalte te stappen. Maar dan... werd schuw en voorzichtig de luid piepende voordeur geopend door een oud krom Afrikaans vrouwtje met wandelstok en rond brilletje. Ze was de oma van mijn schoolmakker. Met tranen in de ogen vertelde zij dat Silko weer in de Amerikaanse stad Philadelphia vertoefde samen met zijn ouders. Meer wist ze niet te zeggen.

Martin

Een beetje moedeloos plofte ik die avond thuis neer in de zetel en wachtte op het avondmaal dat moeder zoals altijd zou klaarmaken. Ik vertelde haar over mijn vriend Silko. En toen keek ik naar het tv-journaal, Martin Luther King verscheen in beeld. Ik kende deze grote revolutionair amper en luisterde dus aandachtig: King was een Amerikaanse baptistendominee, politiek leider en één van de prominentste leden van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging. In 1968 werd Martin Luther King op 39-jarige leeftijd doodgeschoten terwijl hij op het balkon van het Lorraine Motel in Memphis stond.
Voor velen is Martin Luther King een symbool voor de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten gebleven. De derde maandag in januari is in de VS de Martin Luther King Day, een nationale feestdag, gewijd aan King en zijn gedachtegoed.

Ben

Drie jaar geleden zag ik dan ook nog die vreselijke televisiebeelden van Minneapolis waarbij enkele politieagenten op straat een Afro-Amerikaan in bedwang hielden. De man smeekte om genade maar dat kon niet baten, hij overleed kort nadien in een hospitaal. Ik dacht meteen aan Silko. Hoe zou het hem vergaan zijn daar in Philadelphia?
Met heimwee denk ik alweer aan mijn schoolvriend terwijl ik luister naar the song 'Ben', het liedje dat Michael Jackson ooit zo mooi zong over een onmogelijke vriendschap. En eigenlijk besef ik nu dat ik jaren veel sympathie, liefde en respect koester voor the black community. Bizar, het lijkt wel of ik a black white revolutionair ben. Ach ja, stamt mijn vaders Parijse familie niet rechtstreeks af van de meest beruchte oproerkraaier van Frankrijk? En ja, ook ik heb een dream: liberté, égalité, fraternité voor alle volkeren on this blue planet.

----------

De illustratie is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/



© 2023 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Yes I Black White Claude Aendenboom
2015BZ I Black whiteIk herinner het me nog goed: ik was een zachtgekookt maar soms brutaal jongetje van tien en zat in het vijfde studiejaar. Op een dag werd ik door de norse leraar bij mijn kaak gegrepen terwijl hij op sissende toon sprak: ‘Claude, je verstoort hier de orde en rust, je bent een volksmenner, een vervelende revolutionair.’ Ondanks de pijn in mijn nek grinnikte ik: ‘Ja meester, dat zou kunnen, bedankt voor het compliment.’ Alle leerlingen bulderden het uit van plezier. Het schooljaar daarop werd ik in een andere klas gedumpt.

Silko

Toen ik kort nadien Latijn-Grieks begon te studeren in een fanatiek katholieke school hield ik mij dan ook heel lang gedeisd. In het klaslokaal zat ik naast een Afro-Amerikaanse leerling en zo leerde ik tijdens de lunchpauzes enorm veel over de 'zwarten'. De jongen heette Silko en die naam betekent: Overwinnaar. Maar helaas, Silko werd gepest door de klasgenoten omdat hij weinig punten behaalde voor wiskunde en Latijn, twee hoofdvakken dus. Maar ook zijn huidskleur en eenvoudige komaf speelden wellicht mee in de pesterijen door de zoontjes van advocaten, chirurgen en andere voorname beroepen. Na een tijdje was Silko niet meer aanwezig bij de lessen en ik vroeg me af waar hij bleef. Ik kende zijn adres en tijdens een zomers weekend nam ik dus de trein naar Gent. En zo stond ik voor een grijs vervallen huisje en belde aan. Het was muisstil en ik zag geen beweging in het huisje. Blijkbaar was er niemand thuis. Ik belde nogmaals. Na vijf minuten wachten, besloot ik om weer naar de tramhalte te stappen. Maar dan... werd schuw en voorzichtig de luid piepende voordeur geopend door een oud krom Afrikaans vrouwtje met wandelstok en rond brilletje. Ze was de oma van mijn schoolmakker. Met tranen in de ogen vertelde zij dat Silko weer in de Amerikaanse stad Philadelphia vertoefde samen met zijn ouders. Meer wist ze niet te zeggen.

Martin

Een beetje moedeloos plofte ik die avond thuis neer in de zetel en wachtte op het avondmaal dat moeder zoals altijd zou klaarmaken. Ik vertelde haar over mijn vriend Silko. En toen keek ik naar het tv-journaal, Martin Luther King verscheen in beeld. Ik kende deze grote revolutionair amper en luisterde dus aandachtig: King was een Amerikaanse baptistendominee, politiek leider en één van de prominentste leden van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging. In 1968 werd Martin Luther King op 39-jarige leeftijd doodgeschoten terwijl hij op het balkon van het Lorraine Motel in Memphis stond.
Voor velen is Martin Luther King een symbool voor de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten gebleven. De derde maandag in januari is in de VS de Martin Luther King Day, een nationale feestdag, gewijd aan King en zijn gedachtegoed.

Ben

Drie jaar geleden zag ik dan ook nog die vreselijke televisiebeelden van Minneapolis waarbij enkele politieagenten op straat een Afro-Amerikaan in bedwang hielden. De man smeekte om genade maar dat kon niet baten, hij overleed kort nadien in een hospitaal. Ik dacht meteen aan Silko. Hoe zou het hem vergaan zijn daar in Philadelphia?
Met heimwee denk ik alweer aan mijn schoolvriend terwijl ik luister naar the song 'Ben', het liedje dat Michael Jackson ooit zo mooi zong over een onmogelijke vriendschap. En eigenlijk besef ik nu dat ik jaren veel sympathie, liefde en respect koester voor the black community. Bizar, het lijkt wel of ik a black white revolutionair ben. Ach ja, stamt mijn vaders Parijse familie niet rechtstreeks af van de meest beruchte oproerkraaier van Frankrijk? En ja, ook ik heb een dream: liberté, égalité, fraternité voor alle volkeren on this blue planet.

----------

De illustratie is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/

© 2023 Claude Aendenboom
powered by CJ2