archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 20
11 mei 2023
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Gewoon* Nienke Nieuwenhuizen

2015BS GewoonHet is negen uur in de morgen en ik moet nu al de koelte binnen mijn huis opzoeken in het warme Portugal. Vanmorgen vroeg opgestaan en mijn drie weken verwaarloosde tuin onder handen genomen, nog voordat de zon opkwam boven de heuvels van Spanje aan de andere kant van de rivier.
In die drie weken was ik in Nederland in verband met: verjaardagen, een verhuizing en een op komst zijnde boreling binnen de familie.
De verjaardagen van drie van mijn nakomelingen werden gezamenlijk gevierd met een lunch in een koud regenachtig Vondelpark met als aansluiting warme Choro-muziek binnen het schattige, nabij het park gelegen, theatertje Munganga.

Voor mij was het temperatuurverschil tussen de beide landen erg groot. Ik had kleding meegenomen die ik twee maanden voor de afreis in mijn thuisland had gedragen. Eigenlijk kon ik me niet voorstellen dat ik ze in Nederland ook zou gaan dragen. Voor alle zekerheid nam ik nog wat luchtiger kleding mee.
Toen Eindhoven me verwelkomde met een vrieskoude wind, dacht ik daar anders over en verlangde ik naar een warmere outfit.

Die eerste dag viel naar de huidige maatstaf in Nederland nog mee: het was koud, maar zonnig. Zo'n zon hadden ze al dagen niet gezien. Meegebracht uit Portugal, zei ik dan ook optimistisch en voegde er aan toe: Het weer zal nu wel snel veranderen.
De dag erna scheen de zon nog wat na om daarna te verdwijnen. Ik zag hem weer vaag een paar uur op de dag dat ik mijn zwangere familie opzocht in een nog lege flat op IJburg. De muren waren geschilderd, de vloer gelegd. Over de prachtige vloer waren ze tevreden. Over het schilderwerk minder, daar de muur van gerecycled materiaal erg 'zoog' en daardoor vlekkerig was geworden. Ze hadden het plan hem nogmaals te schilderen.

Wonen in de vrije sector

Het hen toegewezen huis in de vrije sector was eigenlijk voor leerkrachten bedoeld en heeft de naam: Juf Nienke. Leuke bijkomstigheid voor mij als naamgenoot, maar de meeste leerkrachten kunnen denk ik de schandalig hoge huur voor zo'n optrekje niet opbrengen. Mijn hele maand-pensioen zou niet toereikend zijn om die huur te betalen. Mijn kleinzoon en vriendin woonden daarvoor ook tegen een veel te hoge prijs ergens in onderhuur.
Daar moesten ze echter plotsklaps vertrekken en met het oog op de aankomende uitbreiding binnen de familie moest er snel iets gevonden worden. Dus aarzelen was er niet bij.
Ze wonen hoog, hebben gelukkig een lift en een geweldig uitzicht over het IJsselmeer. Met Pampus in het blikveld en Durgerdam in de verte.
Ik, als bewonderaar van Nescio, wil in de toekomst wel een weekje op de kleine passen! Tenzij...

Nu voelde ik me er heerlijk met de namiddagzon en de ijzige wind die de losse haren uit mijn kapsel deed waaien.
Na het bezoek maakte ik nog een wandelingetje over de brug die in aanleg aanwezig is. Ik wilde het water van het meer van nabij zien en voelen.
Een man met een gele helm hield me tegen: U mag hier alleen met een geel hesje en helm lopen mevrouw, zei hij. Nou geef die dan maar, zei ik. Hij moest lachen en verklaarde dat de brug was afgesloten, maar dat iemand de obstakels had weggehaald en niet meer had teruggezet. Ik mocht écht niet verder.

Reizen

Mijn verblijf in Nederland had nóg een verrassing in petto. De kleinzoon van mijn oudste broer bezocht zijn ouders in dezelfde periode. Hij is behept met hetzelfde virus als ik. Hij woont in Finland, werkt daar in een museum en gaat af en toe nog noordelijker als reisleider mee met groepen. Negen jaar geleden had ik hem voor het laatst gezien.
Hij is erg milieubewust en maakte de hele reis van Rovaniemi naar hier per OV. Ik wil ook graag naar zijn maatstaven leven, maar vind het noodzakelijk af en toe belangrijke gebeurtenissen binnen de familie mee te maken en reis dan graag per vliegtuig
Gelukkig zijn er clusters van verjaardagen, zodat ik ongeveer drie maal per jaar zo'n reis moet maken. Ik troost me dan met de gedachte dat ik verder alles per fiets, lopend of met het OV doe.

Maar wat ik nu tijdens mijn terugreis heb gedaan gaat alle boekjes te buiten! Behalve het geldelijk gewin dan.
De scholen hadden Paasvakantie. Velen in Nederland en de Ommelanden verlangden naar wat warmte. Daar sprongen de z.g. prijsvechters handig op in. Een vlucht naar de nabij liggende warme landen kostte zeker 300 of meer in de Paasweek.
Dat was me te gortig en ik zocht alternatieven. Opeens stuitte ik op een reis van Charleroi naar Manchester met van daaruit aansluitend een vlucht naar Faro voor 64€. De keus was snel gemaakt. Ik heb voor Nederland een NS-kortingskaart met 6 keuzedagen per jaar. De reis naar Charleroi kwam op 16€. Dus betaalde ik geen 300, maar 80 euro voor de reis.
En nu zit ik 'gewoon' op mijn zitbank, thuis en is het buiten 36 graden Celsius en klaag ik dat het hier veel te heet is.

----------

De tekening is van Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com



© 2023 Nienke Nieuwenhuizen meer Nienke Nieuwenhuizen - meer "Brief uit ..."
Beschouwingen > Brief uit ...
Gewoon* Nienke Nieuwenhuizen
2015BS GewoonHet is negen uur in de morgen en ik moet nu al de koelte binnen mijn huis opzoeken in het warme Portugal. Vanmorgen vroeg opgestaan en mijn drie weken verwaarloosde tuin onder handen genomen, nog voordat de zon opkwam boven de heuvels van Spanje aan de andere kant van de rivier.
In die drie weken was ik in Nederland in verband met: verjaardagen, een verhuizing en een op komst zijnde boreling binnen de familie.
De verjaardagen van drie van mijn nakomelingen werden gezamenlijk gevierd met een lunch in een koud regenachtig Vondelpark met als aansluiting warme Choro-muziek binnen het schattige, nabij het park gelegen, theatertje Munganga.

Voor mij was het temperatuurverschil tussen de beide landen erg groot. Ik had kleding meegenomen die ik twee maanden voor de afreis in mijn thuisland had gedragen. Eigenlijk kon ik me niet voorstellen dat ik ze in Nederland ook zou gaan dragen. Voor alle zekerheid nam ik nog wat luchtiger kleding mee.
Toen Eindhoven me verwelkomde met een vrieskoude wind, dacht ik daar anders over en verlangde ik naar een warmere outfit.

Die eerste dag viel naar de huidige maatstaf in Nederland nog mee: het was koud, maar zonnig. Zo'n zon hadden ze al dagen niet gezien. Meegebracht uit Portugal, zei ik dan ook optimistisch en voegde er aan toe: Het weer zal nu wel snel veranderen.
De dag erna scheen de zon nog wat na om daarna te verdwijnen. Ik zag hem weer vaag een paar uur op de dag dat ik mijn zwangere familie opzocht in een nog lege flat op IJburg. De muren waren geschilderd, de vloer gelegd. Over de prachtige vloer waren ze tevreden. Over het schilderwerk minder, daar de muur van gerecycled materiaal erg 'zoog' en daardoor vlekkerig was geworden. Ze hadden het plan hem nogmaals te schilderen.

Wonen in de vrije sector

Het hen toegewezen huis in de vrije sector was eigenlijk voor leerkrachten bedoeld en heeft de naam: Juf Nienke. Leuke bijkomstigheid voor mij als naamgenoot, maar de meeste leerkrachten kunnen denk ik de schandalig hoge huur voor zo'n optrekje niet opbrengen. Mijn hele maand-pensioen zou niet toereikend zijn om die huur te betalen. Mijn kleinzoon en vriendin woonden daarvoor ook tegen een veel te hoge prijs ergens in onderhuur.
Daar moesten ze echter plotsklaps vertrekken en met het oog op de aankomende uitbreiding binnen de familie moest er snel iets gevonden worden. Dus aarzelen was er niet bij.
Ze wonen hoog, hebben gelukkig een lift en een geweldig uitzicht over het IJsselmeer. Met Pampus in het blikveld en Durgerdam in de verte.
Ik, als bewonderaar van Nescio, wil in de toekomst wel een weekje op de kleine passen! Tenzij...

Nu voelde ik me er heerlijk met de namiddagzon en de ijzige wind die de losse haren uit mijn kapsel deed waaien.
Na het bezoek maakte ik nog een wandelingetje over de brug die in aanleg aanwezig is. Ik wilde het water van het meer van nabij zien en voelen.
Een man met een gele helm hield me tegen: U mag hier alleen met een geel hesje en helm lopen mevrouw, zei hij. Nou geef die dan maar, zei ik. Hij moest lachen en verklaarde dat de brug was afgesloten, maar dat iemand de obstakels had weggehaald en niet meer had teruggezet. Ik mocht écht niet verder.

Reizen

Mijn verblijf in Nederland had nóg een verrassing in petto. De kleinzoon van mijn oudste broer bezocht zijn ouders in dezelfde periode. Hij is behept met hetzelfde virus als ik. Hij woont in Finland, werkt daar in een museum en gaat af en toe nog noordelijker als reisleider mee met groepen. Negen jaar geleden had ik hem voor het laatst gezien.
Hij is erg milieubewust en maakte de hele reis van Rovaniemi naar hier per OV. Ik wil ook graag naar zijn maatstaven leven, maar vind het noodzakelijk af en toe belangrijke gebeurtenissen binnen de familie mee te maken en reis dan graag per vliegtuig
Gelukkig zijn er clusters van verjaardagen, zodat ik ongeveer drie maal per jaar zo'n reis moet maken. Ik troost me dan met de gedachte dat ik verder alles per fiets, lopend of met het OV doe.

Maar wat ik nu tijdens mijn terugreis heb gedaan gaat alle boekjes te buiten! Behalve het geldelijk gewin dan.
De scholen hadden Paasvakantie. Velen in Nederland en de Ommelanden verlangden naar wat warmte. Daar sprongen de z.g. prijsvechters handig op in. Een vlucht naar de nabij liggende warme landen kostte zeker 300 of meer in de Paasweek.
Dat was me te gortig en ik zocht alternatieven. Opeens stuitte ik op een reis van Charleroi naar Manchester met van daaruit aansluitend een vlucht naar Faro voor 64€. De keus was snel gemaakt. Ik heb voor Nederland een NS-kortingskaart met 6 keuzedagen per jaar. De reis naar Charleroi kwam op 16€. Dus betaalde ik geen 300, maar 80 euro voor de reis.
En nu zit ik 'gewoon' op mijn zitbank, thuis en is het buiten 36 graden Celsius en klaag ik dat het hier veel te heet is.

----------

De tekening is van Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com

© 2023 Nienke Nieuwenhuizen
powered by CJ2