archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 20
23 maart 2023
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Buffalo Springfield enzovoorts Henk Klaren

2012VG Buffalo1
In het voorlaatste nummer stipte ik heel kort al even de Buffalo Springfield aan en één van de opvolgers (als dat het goede woord is) er van: Richie Furay’s Poco. Veel later werd dat meer Rusty Young’s Poco. Dat ‘Springfield ‘heeft niets te maken met het thema van dit Leunstoelnummer.  ‘Lente-akker’, het zal wel. Het stond op een stoomwals, die toevallig geparkeerd stond bij het huis waar enkele bandleden ten tijde van de oprichting woonden. Dat was in de jaren zestig van de vorige eeuw. Buffalo Springfield heeft vrij kort bestaan. Ze hebben maar drie elpees (ja dat heette toen zo) gemaakt, en er is één verzamelaar. Ik heb zowat alles van ze. En ik vind het nog steeds fantastisch mooie muziek. Het behoort tot het prachtigste wat in die periode gemaakt werd. En die periode was wat mij betreft de tijd dat de allermooiste popmuziek ooit werd gespeeld en gezongen.

Ontstaan

De band kwam door toeval tot stand. Zoals veel in het leven. Neil Young en Stephen Stills kenden elkaar al rond 1956 van bandjes in Ontario. Later had Young daar een bandje, de Mynah Birds. De zanger daarvan werd gearresteerd, omdat hij was gedeserteerd uit de Amerikaanse marine. Die Rick James werd later nog een ster in de funk. Maar het bandje viel uit elkaar en Neil Young beleende het instrumentarium en kocht een lijkauto, een Pontiac. Daarmee reed hij met bassist Bruce Palmer naar Los Angeles, omdat hij gehoord had, dat Stephen Stills daar was. Ze konden hem eerst helemaal nergens vinden en besloten dan maar naar San Francisco te gaan. Ze reden die kant op over Sunset Boulevard en kwamen Stills tegen, plús Richie Furay. Die keerden om en toen was er een bandje. Zonder drummer, maar die vonden ze via via. De band was – zoals dat gaat – niet gelijk beroemd. Ze speelden bijvoorbeeld ook in voorprogramma’s. Onder meer bij de Beach Boys en de Byrds. Maar, en dat was niet gering, ze traden ook op op het Monterey Popfestval, de legendarische voorloper van Woodstock. Weetje: Young was in die periode nogal eens absent. Zo ook tijdens Monterey. Hij werd voor de zang vervangen door David Crosby.

Er is nog een hoop gedoe geweest rond de band. Toestanden met politie en drugs. Stills, Furay en latere bassist Jim Messina hebben zelf nog enige tijd in het gevang doorgebracht. Op 5 mei 1968 hielden ze er mee op. Ik herinner me een artikeltje in Hitweek (of was het toen al Witheek of Aloha+) waarin stond dat Buffalo Springfield er mee ophield, máár….. schreef de verslaggever: ‘het geeft niet’. Er stond een heel schemaatje bij van waar de verschillende leden van de band zich vervolgens mee bezig zouden gaan houden. Qua vormgeving had het wel wat van de beslisbomen van Katinka Polderman. Met de kennis van nu kunnen wij de verslaggever volmondig gelijk geven. Inhoudelijk wees het schemaatje onder meer naar Crosby, Stillls en Nash (waar Young zich later bijvoegde) en naar Poco, waar Richie Furay de eerste frontman van was.

Minder grappig waren alle juridische toestanden rond bandjes van voormalige bandleden (en dan niet de bepalende leadgitaristen, songschrijvers en zangers) die hun groepen namen gaven die duidelijk verwezen naar de oorspronkelijke band. New Buffalo enzo. Ik geloof niet dat er successen uit zijn voortgevloeid, wel processen.

CSN&Y hebben vervolgens de wereld veroverd. Mooie muziek, goede nummers en onvergelijkelijke samenzang. Het verhaal is, dat Crosby en Stills op bezoek waren bij Nash en Joni Mitchell, die toen een stel waren, en dat ze met zijn drietjes een liedje zongen.2012VG Buffalo2 En dat dat zó mooi klonk, dat Joni vond dat ze daar op door moesten gaan.  Als dat verhaal waar is: dank Joni.

Poco

Richie Furay’s Poco is ook een succes geworden. Ze hebben wel 17 albums uitgebracht. Al meen ik dat Richie bij de latere platen niet meer betrokken is geweest. Destijds heb ik er nooit één gekocht. Al vond ik dan Richie´s Kind Woman één van de mooiste liefdesliedjes ever. Dus ging ik, meer dan een halve eeuw na dato, in de bieb eens op zoek. En zoals Leunstoelcollega Arie de Jong mij al mailde: er bestaat een prima verzamelbox met drie cd´s met hoogtepunten. Niet zozeer uit zuinigheid, maar omdat ik het wel lollig vond heb ik de box geleend en de cd´s opgenomen en gebrand. Ik meen dat zulks legaal is. En inderdaad: geweldige muziek. In de sfeer van de countryrock van die tijd. Bijna net zo mooi als de Springfield en later CSN&Y. Ik denk dat Joni iets minder lyrisch zou zijn geweest over de samenzang. De beste nummers zijn de nieuwe versies van de Buffalo Springfield-nummers. Tikkie minder maar toch mooi. Ze wáren succesvol, Poco, maar ze hebben niet zoals CSN&Y de wereld veroverd.

Arie vond dat ik ook nog maar eens naar Loggins en Messina moest gaan luisteren. Ik sluit niks uit.
Ik las ook ergens dat Richie Furay full-time dominee is geworden. Amérika…

+ Voor de jongere lezer: typ maar eens in op Google, want om dat nou allemaal uit te leggen….

De grootste hits:

Buffalo Springfield - For what it's worth

Poco - Crazy Love

----------

De plaatjes zijn reclame-uitingen van meer dan een halve eeuw geleden.




© 2023 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Buffalo Springfield enzovoorts Henk Klaren
2012VG Buffalo1
In het voorlaatste nummer stipte ik heel kort al even de Buffalo Springfield aan en één van de opvolgers (als dat het goede woord is) er van: Richie Furay’s Poco. Veel later werd dat meer Rusty Young’s Poco. Dat ‘Springfield ‘heeft niets te maken met het thema van dit Leunstoelnummer.  ‘Lente-akker’, het zal wel. Het stond op een stoomwals, die toevallig geparkeerd stond bij het huis waar enkele bandleden ten tijde van de oprichting woonden. Dat was in de jaren zestig van de vorige eeuw. Buffalo Springfield heeft vrij kort bestaan. Ze hebben maar drie elpees (ja dat heette toen zo) gemaakt, en er is één verzamelaar. Ik heb zowat alles van ze. En ik vind het nog steeds fantastisch mooie muziek. Het behoort tot het prachtigste wat in die periode gemaakt werd. En die periode was wat mij betreft de tijd dat de allermooiste popmuziek ooit werd gespeeld en gezongen.

Ontstaan

De band kwam door toeval tot stand. Zoals veel in het leven. Neil Young en Stephen Stills kenden elkaar al rond 1956 van bandjes in Ontario. Later had Young daar een bandje, de Mynah Birds. De zanger daarvan werd gearresteerd, omdat hij was gedeserteerd uit de Amerikaanse marine. Die Rick James werd later nog een ster in de funk. Maar het bandje viel uit elkaar en Neil Young beleende het instrumentarium en kocht een lijkauto, een Pontiac. Daarmee reed hij met bassist Bruce Palmer naar Los Angeles, omdat hij gehoord had, dat Stephen Stills daar was. Ze konden hem eerst helemaal nergens vinden en besloten dan maar naar San Francisco te gaan. Ze reden die kant op over Sunset Boulevard en kwamen Stills tegen, plús Richie Furay. Die keerden om en toen was er een bandje. Zonder drummer, maar die vonden ze via via. De band was – zoals dat gaat – niet gelijk beroemd. Ze speelden bijvoorbeeld ook in voorprogramma’s. Onder meer bij de Beach Boys en de Byrds. Maar, en dat was niet gering, ze traden ook op op het Monterey Popfestval, de legendarische voorloper van Woodstock. Weetje: Young was in die periode nogal eens absent. Zo ook tijdens Monterey. Hij werd voor de zang vervangen door David Crosby.

Er is nog een hoop gedoe geweest rond de band. Toestanden met politie en drugs. Stills, Furay en latere bassist Jim Messina hebben zelf nog enige tijd in het gevang doorgebracht. Op 5 mei 1968 hielden ze er mee op. Ik herinner me een artikeltje in Hitweek (of was het toen al Witheek of Aloha+) waarin stond dat Buffalo Springfield er mee ophield, máár….. schreef de verslaggever: ‘het geeft niet’. Er stond een heel schemaatje bij van waar de verschillende leden van de band zich vervolgens mee bezig zouden gaan houden. Qua vormgeving had het wel wat van de beslisbomen van Katinka Polderman. Met de kennis van nu kunnen wij de verslaggever volmondig gelijk geven. Inhoudelijk wees het schemaatje onder meer naar Crosby, Stillls en Nash (waar Young zich later bijvoegde) en naar Poco, waar Richie Furay de eerste frontman van was.

Minder grappig waren alle juridische toestanden rond bandjes van voormalige bandleden (en dan niet de bepalende leadgitaristen, songschrijvers en zangers) die hun groepen namen gaven die duidelijk verwezen naar de oorspronkelijke band. New Buffalo enzo. Ik geloof niet dat er successen uit zijn voortgevloeid, wel processen.

CSN&Y hebben vervolgens de wereld veroverd. Mooie muziek, goede nummers en onvergelijkelijke samenzang. Het verhaal is, dat Crosby en Stills op bezoek waren bij Nash en Joni Mitchell, die toen een stel waren, en dat ze met zijn drietjes een liedje zongen.2012VG Buffalo2 En dat dat zó mooi klonk, dat Joni vond dat ze daar op door moesten gaan.  Als dat verhaal waar is: dank Joni.

Poco

Richie Furay’s Poco is ook een succes geworden. Ze hebben wel 17 albums uitgebracht. Al meen ik dat Richie bij de latere platen niet meer betrokken is geweest. Destijds heb ik er nooit één gekocht. Al vond ik dan Richie´s Kind Woman één van de mooiste liefdesliedjes ever. Dus ging ik, meer dan een halve eeuw na dato, in de bieb eens op zoek. En zoals Leunstoelcollega Arie de Jong mij al mailde: er bestaat een prima verzamelbox met drie cd´s met hoogtepunten. Niet zozeer uit zuinigheid, maar omdat ik het wel lollig vond heb ik de box geleend en de cd´s opgenomen en gebrand. Ik meen dat zulks legaal is. En inderdaad: geweldige muziek. In de sfeer van de countryrock van die tijd. Bijna net zo mooi als de Springfield en later CSN&Y. Ik denk dat Joni iets minder lyrisch zou zijn geweest over de samenzang. De beste nummers zijn de nieuwe versies van de Buffalo Springfield-nummers. Tikkie minder maar toch mooi. Ze wáren succesvol, Poco, maar ze hebben niet zoals CSN&Y de wereld veroverd.

Arie vond dat ik ook nog maar eens naar Loggins en Messina moest gaan luisteren. Ik sluit niks uit.
Ik las ook ergens dat Richie Furay full-time dominee is geworden. Amérika…

+ Voor de jongere lezer: typ maar eens in op Google, want om dat nou allemaal uit te leggen….

De grootste hits:

Buffalo Springfield - For what it's worth

Poco - Crazy Love

----------

De plaatjes zijn reclame-uitingen van meer dan een halve eeuw geleden.


© 2023 Henk Klaren
powered by CJ2