archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 11 Jaargang 20 9 maart 2023 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Galerie | ||||
Nieuwe kunst | Dik Kruithof | |||
De Roos van Tudor in Leeuwarden heeft een mooie kleine tentoonstelling van foto’s van de Italiaanse filosoof/fotograaf Silvio Zangarini. Hij is geboren in 1981, studeerde af in Esthetische Filosofie in Turijn en begon tijdens zijn studie als fotograaf te werken met als specialisatie architectuur en evenementen. Hij woonde en werkte in Turijn, Aarhus en Utrecht en woont nu in Groningen. Stunning Staircases Trappenhuizen zijn vaak bouwkundige hoogstandjes waarvan je als gebruiker vaak niet opvalt hoe bijzonder ze zijn. Dat soort trappen heeft Zangarini in heel Europa gezocht en gefotografeerd om ze als die hoogstandjes te laten zien die ze zijn. Neem bij voorbeeld, een van de weinige die ik herkende, het trappenhuis van de Burcht van Berlage in Amsterdam. Niet de Beurs maar de Burcht, gebouwd in 1900 als hoofdkwartier van de Algemene Nederlandse Diamantbewerkersbond (ANDB). Sinds 2011 is een onderzoeks- en documentatiecentrum van de Nederlandse vakbeweging in het gebouw gevestigd. Zangarini is behalve fotograaf ook kunstenaar in het bewerken en combineren van foto’s. Per trappenhuis maakt hij foto’s vanuit verschillende standpunten en combineert die tot een eindfoto die een volledig beeld geeft van een trappenhuis dat je in werkelijkheid nooit zo volledig kunt zien. Het is natuurlijk eerder gedaan, denk aan Escher en de kubisten, maar het blijft bijzonder omdat de werkelijkheid het uitgangspunt is. Ik had een mooi gesprek over Zangarini en Escher met een andere bezoeker en onze conclusie was dat dit toch wel heel iets anders is. Los van deze overwegingen zijn het ook gewoon prachtige foto’s en prachtige trappenhuizen. Stunning Staircases noemt hij ze zelf. Alina Lupu – 2 Ik heb ook nog even gekeken of Alina Lupu al wat opgeschoten was met de inrichting van haar tentoonstelling in H47. Dat was eigenlijk niet het geval: er waren wel wat muren geschilderd en wat meer stoelen te gebruiken maar het bleef onafgemaakt. Gelukkig was Alina deze keer wel zelf aanwezig en dat leidde tot een goed gesprek waarin ze duidelijk maakte hoe ze werkt en wat dat voor haar en voor de bezoeker / kijker kan betekenen. Ze werkt heel bewust met het uitgangspunt dat alles in beweging is en dat ze als kunstenaar mee moet bewegen met wat er in de samenleving gebeurt. Ze liet ook voorbeelden zien van haar website theofficeofalinalupu.com bij voorbeeld van een project waar ze zelf als maaltijdbezorger bij verschillende bedrijven werkt om te ervaren wat het betekent om op die manier je werk te doen. Museum IJsselstein beschrijft dat als volgt: ‘Alina Lupu (1985, RO) is een postconceptuele kunstenaar met een interesse in de onzekere leef- en werkomstandigheden van zowel kunstenaars als arbeiders. De twee werken die Lupu maakte voor de tentoonstelling – onbezoldigd/ onbevreesd (2021) en Stadsmuseum (2021) – zijn opgedragen aan het grotendeels onbezoldigde personeel van Museum IJsselstein en verwijzen naar de identiteit van het museum in transitie.’ ---------- De illustraties zijn geleverd door de schrijver. |
||||
© 2023 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |