archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 20
9 maart 2023
Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
De houten penis van Vindolanda Arie de Jong

2011BS Houten penisEen bericht dat mij aangenaam trof was de vondst in Engeland van een houten penis uit de Romeinse tijd. Het gaat om een houten fallus van 16 centimeter lengte. Aan de bovenkant zit een duidelijk herkenbare eikel en aan de basis is de houten pik 44 millimeter in doorsnede. In het krantenbericht wordt gemeld dat beide uiteinden, dus zowel de eikel als de onderzijde, door veelvuldig gebruik glad zijn afgesleten.

Nu wordt het interessant! Hoe zou het komen dat de penis zo glad is geworden: door veelvuldig gebruik. Hoe dan? Helaas is dat minder duidelijk. Zo’n fallus kon verschillende toepassingen hebben.
Een aannemelijke verklaring is dat het een vruchtbaarheidssymbool is en dat er bij herhaling over gewreven is als ritueel om er iets mee te bereiken. Weer een raadsel. Wie deden dat dan? Mannen die op die manier meenden beter aan hun gerief te komen? Of op die manier een zwangerschap te veroorzaken? Of deden juist vrouwen het in de hoop dat hun partner tot grote daden in staat was?
Hoe dan ook, zo wordt in het krantenbericht weergegeven, was in zo’n geval die houten penis vlak bij een muur geplaatst (hoe weten ze dat nu weer) en wreven mensen eroverheen.

Vijzel?

Een tweede verklaring is, als ik het mag zeggen, minder bevredigend. Dan zou de houten penis zijn benut als vijzel. Met de eikel in de hand kon dan iets worden fijngemalen met de onderzijde. Dat verklaart wel de gebruikssporen, maar vergt weer wat fantasie over waarom je een houten penis benut om dat te doen. Die fantasie leidt al snel naar het fijnmalen van een goedje (laten we zeggen met peperkorrels en wat vruchtvlees van een appel) dat bedoeld was om te nuttigen voor de geslachtsdaad. Dat bedenk ik zelf maar, want ik kom geen bevredigende verklaring tegen.

De derde optie van een toepassing is ook niet slecht. Dat de houten penis als dildo werd gebruikt. Dat prikkelt natuurlijk ook weer de fantasie. Want hoe ging dat in die tijd? Was het een speeltje voor vrouwen of hielp de man een handje? Blijkbaar zijn hierover geen bronnen of afbeeldingen. Jammer.

Die houten fallus is heel bijzonder. Die moeten er wel meer zijn geweest, maar ze zijn niet teruggevonden. Wel stenen exemplaren; dat dit soort objecten er zijn is geen verrassing, maar de houten exemplaren zijn verloren gegaan.

Vindolanda

De penis werd in de buurt van het fort Vindolanda gevonden. Dat was in 1992, in een greppel, en de vondst werd eerst beschouwd als naaigerei. Later werd pas duidelijk dat het om een fallus gaat.
 
Fort Vindolanda was een grote Romeinse legerplaats bij de Muur van Hadrianus, die loopt van Newcastle naar Carlisle. Nadat de Romeinen eerst geheel Groot-Brittannië wilden bezetten, trok men zich uiteindelijk terug tot achter deze muur die werd gebouwd door de soldaten die zich anders ook maar gingen zitten vervelen. Het grootste deel van de muur is, eeuwen nadat de Romeinen uit Groot-Brittannië weer waren vertrokken, in de loop van de eeuwen daarna gebruikt om kloosters en kastelen in de buurt te bouwen. Men ging in die tijd zuinig om met bouwmaterialen. Her en der zijn nog wel resten te zien van de muur en van forten ten zuiden van de muur. In een prachtig glooiend landschap, een reis waard. Wie houdt van het maken van dagwandelingen, kan uiteraard zijn of haar lol ophalen. In een week tijd loop je de afstand van Newcastle naar Carlisle, 135 kilometer, en onderweg is er voldoende verblijfsmogelijkheid en kom je anderen tegen die dezelfde reis maken. Wie de muur opzoekt, heeft een goede reden om onderweg het fort Vindolanda te bezoeken en het daaraan verbonden museum. Wie weet laten ze daar binnenkort die penis zien, want nu staat op de website de mededeling dat het houten ‘mannelijke geslachtsdeel’ nog object is van onderzoek.

----------

De illustratie is van Han Busstra.



© 2023 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "De verbazing" -
Beschouwingen > De verbazing
De houten penis van Vindolanda Arie de Jong
2011BS Houten penisEen bericht dat mij aangenaam trof was de vondst in Engeland van een houten penis uit de Romeinse tijd. Het gaat om een houten fallus van 16 centimeter lengte. Aan de bovenkant zit een duidelijk herkenbare eikel en aan de basis is de houten pik 44 millimeter in doorsnede. In het krantenbericht wordt gemeld dat beide uiteinden, dus zowel de eikel als de onderzijde, door veelvuldig gebruik glad zijn afgesleten.

Nu wordt het interessant! Hoe zou het komen dat de penis zo glad is geworden: door veelvuldig gebruik. Hoe dan? Helaas is dat minder duidelijk. Zo’n fallus kon verschillende toepassingen hebben.
Een aannemelijke verklaring is dat het een vruchtbaarheidssymbool is en dat er bij herhaling over gewreven is als ritueel om er iets mee te bereiken. Weer een raadsel. Wie deden dat dan? Mannen die op die manier meenden beter aan hun gerief te komen? Of op die manier een zwangerschap te veroorzaken? Of deden juist vrouwen het in de hoop dat hun partner tot grote daden in staat was?
Hoe dan ook, zo wordt in het krantenbericht weergegeven, was in zo’n geval die houten penis vlak bij een muur geplaatst (hoe weten ze dat nu weer) en wreven mensen eroverheen.

Vijzel?

Een tweede verklaring is, als ik het mag zeggen, minder bevredigend. Dan zou de houten penis zijn benut als vijzel. Met de eikel in de hand kon dan iets worden fijngemalen met de onderzijde. Dat verklaart wel de gebruikssporen, maar vergt weer wat fantasie over waarom je een houten penis benut om dat te doen. Die fantasie leidt al snel naar het fijnmalen van een goedje (laten we zeggen met peperkorrels en wat vruchtvlees van een appel) dat bedoeld was om te nuttigen voor de geslachtsdaad. Dat bedenk ik zelf maar, want ik kom geen bevredigende verklaring tegen.

De derde optie van een toepassing is ook niet slecht. Dat de houten penis als dildo werd gebruikt. Dat prikkelt natuurlijk ook weer de fantasie. Want hoe ging dat in die tijd? Was het een speeltje voor vrouwen of hielp de man een handje? Blijkbaar zijn hierover geen bronnen of afbeeldingen. Jammer.

Die houten fallus is heel bijzonder. Die moeten er wel meer zijn geweest, maar ze zijn niet teruggevonden. Wel stenen exemplaren; dat dit soort objecten er zijn is geen verrassing, maar de houten exemplaren zijn verloren gegaan.

Vindolanda

De penis werd in de buurt van het fort Vindolanda gevonden. Dat was in 1992, in een greppel, en de vondst werd eerst beschouwd als naaigerei. Later werd pas duidelijk dat het om een fallus gaat.
 
Fort Vindolanda was een grote Romeinse legerplaats bij de Muur van Hadrianus, die loopt van Newcastle naar Carlisle. Nadat de Romeinen eerst geheel Groot-Brittannië wilden bezetten, trok men zich uiteindelijk terug tot achter deze muur die werd gebouwd door de soldaten die zich anders ook maar gingen zitten vervelen. Het grootste deel van de muur is, eeuwen nadat de Romeinen uit Groot-Brittannië weer waren vertrokken, in de loop van de eeuwen daarna gebruikt om kloosters en kastelen in de buurt te bouwen. Men ging in die tijd zuinig om met bouwmaterialen. Her en der zijn nog wel resten te zien van de muur en van forten ten zuiden van de muur. In een prachtig glooiend landschap, een reis waard. Wie houdt van het maken van dagwandelingen, kan uiteraard zijn of haar lol ophalen. In een week tijd loop je de afstand van Newcastle naar Carlisle, 135 kilometer, en onderweg is er voldoende verblijfsmogelijkheid en kom je anderen tegen die dezelfde reis maken. Wie de muur opzoekt, heeft een goede reden om onderweg het fort Vindolanda te bezoeken en het daaraan verbonden museum. Wie weet laten ze daar binnenkort die penis zien, want nu staat op de website de mededeling dat het houten ‘mannelijke geslachtsdeel’ nog object is van onderzoek.

----------

De illustratie is van Han Busstra.

© 2023 Arie de Jong
powered by CJ2