archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 20
23 februari 2023
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Rondje muziek Henk Klaren

2010VG Rondje muziek Een paar maanden geleden, wel zes geloof ik, ben ik eens begonnen al mijn cd’s achter elkaar af te spelen. Eerst in alfabetische volgorde en dan de verzamelaars en tenslotte de cd’s in bijzondere verpakking, van die dikke doosjes met twee of meer schijfjes die niet in mijn kastje passen. Cd’s in doosjes of boeken. Special deluxe editions…. . Dat soort dingen. Zo heb ik een boek met 12 cd’s van Chris Rea met twaalf verschillende soorten blues. Prachtig. Dan ontstaat aan het eind van de ronde dus een vrij willekeurige volgorde.

Ik geloof dat ik al eerder eens schreef dat ik sómmige albums niet uit kon luisteren. Spinvis, Alex Roeka en nog eentje die ik gelukkig ben vergeten. Die heb ik weggegooid. Ik ben niet erg streng geweest hoor, want ik heb nog steeds een paar schijfjes van Kate Bush en van Clannad. Heel slaapverwekkend. Vooral die laatste.

Na al die maanden ben ik inmiddels door mijn verzameling heen. Alles gedraaid. Misschien niet alles gehoord, want een mens moet ook wel eens wat anders doen terwijl de muziek doorgaat. Al met al ben ik wel tevreden met de ervaring. Soms is het heel afwisselend, soms verrassend en soms ook een hele dag Dylan of Stones of Faithfull, Cohen. Heeft ook wel wat. En ik ben nogal te spreken over mijn verzameling. De hele dag muziek horen die je leuk vind en dat maanden achter elkaar zonder herhalingen en ook niet alleen maar de hits en niet – zoals op de radio – gelardeerd met stom geouwehoer en spelletjes

Ja, met Spotify en vergelijkbare dingen (Bandcamp?) kun je dat soort dingen ook voor elkaar krijgen, maar dan moet je een keuze maken uit miljoenen nummers/albums. Heb ik geen zin in. Ik heb mijn keuzes de afgelopen dik een halve eeuw al gemaakt. En nu blijkt – niet tot mijn verrassing – dat dat goed afgewogen keuzes waren.

Tweede ronde

Ik ben inmiddels begonnen met het tweede rondje. Ik hoor nu Joe Cocker. Dat was alweer zo’n beetje een half jaar geleden. Kan dus best. Ik vind het wel wat: ieder half jaar één van mijn lievelingsalbums! Waarom zou ik nog meer willen? Ooit eens las ik een artikeltje over de beste gitaarbandjes van een aantal decennia. Dus ik maar eens naar de bieb om de beste albums van die groepen te lenen. Tsja, wie waren dat? Oasis, The Smiths, Arctic Monkeys en nog zowat. Niet echt onaardig allemaal en ik heb ze allemaal ook op een leeg schijfje gezet en ik heb ze ook niet weggegooid. Maar doe mij de sixties maar, die tussen haakjes duurden van plm. 1964 tot 1974. En natuurlijk de Blues, de Country en de Folk van daarvoor en uitmondend in de echte Rock an' Roll, die ten gronde ging ‘after two years of solid rock, due to circumstances beyond our control, such as payola’.

Maar misschien moet ik toch weer eens een keertje naar de bieb om te kijken of ze nog heel oud spul hebben, dat ik per ongeluk heb gemist. Toen ik kortgeleden mijn plaatjes van de Buffalo Springfield draaide (tsja, de B was aan de beurt) genoot ik weer van het nummer Kind Woman. Wat mij betreft een van de mooiste liefdesliedjes ever (met Janis van Country Joe MacDonald). Het is geschreven door Richie Furay. Die is minder beroemd geworden dan Neil Young en Stephen Stills. Maar waarom zou zijn nieuwe bandje van toen, Poco, niet net zo mooie muziek hebben gemaakt. Ik ga op zoek en kom er hoogstwaarschijnlijk op terug. Wel een beetje lastig dat er later nog een bandje met dezelfde naam was.

----------

Het plaatje is van Han Busstra



© 2023 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Rondje muziek Henk Klaren
2010VG Rondje muziek Een paar maanden geleden, wel zes geloof ik, ben ik eens begonnen al mijn cd’s achter elkaar af te spelen. Eerst in alfabetische volgorde en dan de verzamelaars en tenslotte de cd’s in bijzondere verpakking, van die dikke doosjes met twee of meer schijfjes die niet in mijn kastje passen. Cd’s in doosjes of boeken. Special deluxe editions…. . Dat soort dingen. Zo heb ik een boek met 12 cd’s van Chris Rea met twaalf verschillende soorten blues. Prachtig. Dan ontstaat aan het eind van de ronde dus een vrij willekeurige volgorde.

Ik geloof dat ik al eerder eens schreef dat ik sómmige albums niet uit kon luisteren. Spinvis, Alex Roeka en nog eentje die ik gelukkig ben vergeten. Die heb ik weggegooid. Ik ben niet erg streng geweest hoor, want ik heb nog steeds een paar schijfjes van Kate Bush en van Clannad. Heel slaapverwekkend. Vooral die laatste.

Na al die maanden ben ik inmiddels door mijn verzameling heen. Alles gedraaid. Misschien niet alles gehoord, want een mens moet ook wel eens wat anders doen terwijl de muziek doorgaat. Al met al ben ik wel tevreden met de ervaring. Soms is het heel afwisselend, soms verrassend en soms ook een hele dag Dylan of Stones of Faithfull, Cohen. Heeft ook wel wat. En ik ben nogal te spreken over mijn verzameling. De hele dag muziek horen die je leuk vind en dat maanden achter elkaar zonder herhalingen en ook niet alleen maar de hits en niet – zoals op de radio – gelardeerd met stom geouwehoer en spelletjes

Ja, met Spotify en vergelijkbare dingen (Bandcamp?) kun je dat soort dingen ook voor elkaar krijgen, maar dan moet je een keuze maken uit miljoenen nummers/albums. Heb ik geen zin in. Ik heb mijn keuzes de afgelopen dik een halve eeuw al gemaakt. En nu blijkt – niet tot mijn verrassing – dat dat goed afgewogen keuzes waren.

Tweede ronde

Ik ben inmiddels begonnen met het tweede rondje. Ik hoor nu Joe Cocker. Dat was alweer zo’n beetje een half jaar geleden. Kan dus best. Ik vind het wel wat: ieder half jaar één van mijn lievelingsalbums! Waarom zou ik nog meer willen? Ooit eens las ik een artikeltje over de beste gitaarbandjes van een aantal decennia. Dus ik maar eens naar de bieb om de beste albums van die groepen te lenen. Tsja, wie waren dat? Oasis, The Smiths, Arctic Monkeys en nog zowat. Niet echt onaardig allemaal en ik heb ze allemaal ook op een leeg schijfje gezet en ik heb ze ook niet weggegooid. Maar doe mij de sixties maar, die tussen haakjes duurden van plm. 1964 tot 1974. En natuurlijk de Blues, de Country en de Folk van daarvoor en uitmondend in de echte Rock an' Roll, die ten gronde ging ‘after two years of solid rock, due to circumstances beyond our control, such as payola’.

Maar misschien moet ik toch weer eens een keertje naar de bieb om te kijken of ze nog heel oud spul hebben, dat ik per ongeluk heb gemist. Toen ik kortgeleden mijn plaatjes van de Buffalo Springfield draaide (tsja, de B was aan de beurt) genoot ik weer van het nummer Kind Woman. Wat mij betreft een van de mooiste liefdesliedjes ever (met Janis van Country Joe MacDonald). Het is geschreven door Richie Furay. Die is minder beroemd geworden dan Neil Young en Stephen Stills. Maar waarom zou zijn nieuwe bandje van toen, Poco, niet net zo mooie muziek hebben gemaakt. Ik ga op zoek en kom er hoogstwaarschijnlijk op terug. Wel een beetje lastig dat er later nog een bandje met dezelfde naam was.

----------

Het plaatje is van Han Busstra

© 2023 Henk Klaren
powered by CJ2